Μέτα από δύο φορές που ανακοινώθηκε ότι έρχονται οι Raised Fist και ακυρώθηκε,ήρθαν επιτέλους και τελικά άξιζαν την αναμονή! Αν και δεν είμαι ο πιο μεγάλος fan τους, ξέρω οτι μια hardcore μπάντα για να καταλάβεις περι τίνος πρόκειται πρέπει να τη δεις live. Πόσο μάλλον όταν ακούγονται διάφορα όπως οτι είναι μία από τις πιο ενεργητικές μπάντες επί σκηνής. Η προσέλευση του κόσμου ήταν ικανοποιητική και από ότι άκουσα ήταν γύρω στα 400 άτομα,οπότε το An είχε λίγο-πολύ τιγκάρει! Σε αυτό βοήθησε και το εισιτήριο που ήταν στα 15 ευρώ, τιμή ευκαιρίας θα έλεγα! Support έπαιξαν οι Overpain από Θεσσαλονίκη και οι Day Oof απο Αθήνα. Δυστυχώς δεν είδα τους Day Oof οπότε θα γράψω μόνο για το πρώτο support.
Για όσους δε γνωρίζουν, οι Overpain είναι μία beatdown hardcore μπάντα που μετράει τρία χρόνια στη σκηνή έχοντας παίξει αρκετά live σε διάφορες περιοχές της χώρας αλλά και στο εξωτερικό (Σερβια, Βουλγαρία) και έχοντας μοιραστεί τη σκηνή με μπάντες όπως οι Madball,Terror,Knuckledust,To Kill,Settle The Score,Vendetta,Romeo Must Die και άλλες. Είναι από τις λίγες εγχώριες μπάντες που προσπαθούν να φτιάξουν μία αξιοπρεπή και ενωμένη σκηνή! Στο live έπαιξαν κυρίως δικά τους κομμάτια με εξαίρεση τη διασκεύη του Born From Misery από Death Before Dishonor όπου και είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή κόσμου. Πολύ καλή σκηνική παρουσία με ωμά beatdown, σημεία για άφθονο 2-step και ο τραγουδιστής με τραμπούκικη φωνή που σε κάνει να θες να σπάσεις ότι είναι μπροστά σου. Έκλεισαν με το δικό τους Code Of Honor που είναι αφιερωμένο στη σκηνή της Θεσσαλονίκης και στο SHC.
Και μετά από μια μικρή αναμονή είχε φτάσει η ώρα για το κυρίως πιάτο της βραδιάς! Ανέβηκαν οι Raised Fist στη σκηνή και από κάτω έβλεπες ένα γεμάτο Αn έτοιμο να εκραγεί. Δεν ήταν και πολύ εύκολο να ανοίξει pit απο κάτω λόγω του πολύ κόσμου αλλά η ένταση δεν έλειπε. Έβλεπες μια μάζα ατόμων να κουνιέται συνεχώς ενώ κάποιοι έκαναν stage dive και κάποιοι άλλοι σκαρφάλωναν πάνω σε κεφάλια προσπαθώντας να φτάσουν μπροστά. Τα sing-alongs έδιναν και έπαιρναν αφού οι περισσότεροι ήξεραν τους στίχους από τα τραγούδια που έπαιξε η μπάντα. Πάνω στη σκηνή οι Raised Fist έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό. Ο τραγουδιστής ήταν σε διαρκή κίνηση και από τη γωνία που ήμουν έβλεπα μπάσο και κιθάρες στον αέρα και γενικά τους κιθαρίστες και το μπασίστα να πηδάνε στον αέρα ασταμάτητα! Δεν υπήρξε τραγούδι που να μη το αφιέρωσε ο τραγουδιστής κάπου,κυρίως στο κοινό και σε φίλους τους . Από τα τραγούδια ξεχώρισα τα Perfectly Broken, Breaking me up, Wounds, Some Of These Times και φυσικά το Friends And Traitors στο οποίο έγινε χαμός! Προσωπικό αγαπημένο μου είναι το Killin It που έπαιξαν στο οποίο ο τραγουδιστής έκανε μια εισαγωγή για το πως καταστρέφουμε τον πλανήτη χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι συνέπειες και καταλήγουμε πνευματικά άρρωστοι λόγω της απληστίας και της αδιαφορίας για τη φύση.
Γενικά η συναυλία ήταν όπως την περίμενα. Η πλειοψηφία των παρευρισκομένων να το απολαμβάνει στο full και να αψηφά την αφόρητη ζέστη που επικρατούσε στο μαγαζί. Δεν υπήρχε κανένα αρνητικό αν εξαιρέσεις την κλασσική πλέον στάση της πλειοψηφάας “ ήρθαμε να δούμε το μεγάλο όνομα και αδιαφορούμε για τις εγχώριες μπάντες” την οποία έχω συναντήσει στα περισσότερα live που έχω πάει και παίζουν ελληνικά hardcore συγκροτήματα. Έχουμε τις δυνατότητες να φτιάξουμε μία καλή σκηνή και δε τις εκμεταλλευόμαστε. Ελπίζω κάποια στιγμή να σταματήσει να κοιτάει ο καθένας την πάρτη του, και να καταλάβουμε ότι ανήκουμε στο ίδιο στρατόπεδο το οποίο είναι ένα και μόνο.
