Αν υπάρχει μια ξένη μπάντα που έχει δεθεί όσο καμία άλλη με την Ελλάδα, αυτή σίγουρα είναι οι Stampin’ Ground. Τους απολαύσαμε ουκ ολίγες φορές στην χώρα μας με την τελευταία τους εμφάνιση να χρονολογείται πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, λίγες μόλις μέρες πριν λήξουν και επίσημα την μεγάλη καριέρα τους. Δύο από τα μέλη τους (Adam Frakes – φωνή και Ben Frost – μπάσο) συνεχίζουν στους Romeo Must Die που διαθέτουν μόλις μια πρόσφατη κυκλοφορία στην In At The Deep End Records και μας επισκέφτηκαν προ 2 εβδομάδων σε Θεσσαλονίκη αρχικά και Αθήνα στην συνέχεια. Ας δούμε τι έγινε…

Θεσσαλονίκη

(η ανταπόκριση της Θεσσαλονίκης προέρχεται από τον Μιχάλη ‘Eternal Gayness’ Δέβρελη)

Ίσως αυτό να ήταν ένα ακόμα live που σημαδεύτηκε (δυστυχώς για άλλη μια φορά) από την απουσία του κόσμου αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν όπως φαίνεται.Λόγω καθυστερημένης αφίξεως μου στο χώρο έχασα τους Overpain οπότε και ζητώ συγνώμη που δεν 8α τους συμπεριλάβω σ' αυτό το review. Sorry guys...

Οι Senseless ανέβηκαν στη σκηνή και με το brutal beatdown hardcore ά-λα Throwdown στυλ τους ‘ζέσταναν’ τον χώρο με ένα δυνατό set που περιελάμβανε δικά τους κομμάτια καθώς και 2 διασκευές στα Νever Back Down των Τhrowdown και Τake the Νight Οff των Sick Of It All κάνοντας τους παρευρισκόμενους να ανεβάζουν τον ρυθμό του club. Ικανοποιητική εμφάνιση αν υποθέσω πως τα παιδιά μου είπαν μετά το live πως δεν προλάβανε να ετοιμαστούν κατάλληλα λόγω ασθένειας που βασανίζει ακόμα ένα μέλος τους οπότε σίγουρα έχουμε να δούμε πολλά ακόμα από αυτούς…

Την σκυτάλη πήραν οι Eden Demise για να αποδείξουν πως η Eλληνική σκηνή έχει πραγματικά αξιόλογες μπάντες στο δυναμικό της! Θανατηφόροι brutal hardcore ρυθμοί και beatdown περάσματα που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο περιελάμβανε το set που παρουσίασαν με κομμάτια από την δουλειά τους ‘Scars of A Shattered World’, 2 ολοκαίνουρια κομμάτια καθώς και μια διασκευή στο Scratch the Surface των Sick of it All τα οποία αποτέλεσαν συστατικά για μια super εμφάνιση που μας άφησε όλους ευχαριστημένους.

Είχα την απίστευτη περιέργεια για το τι θα δω από τους Romeo Must Die και αυτό μάλλον λόγω του παρελθόντος κάποιων μελών της μπάντας ενώ μου τους είχαν περιέγραψει ως ‘Stampin Ground σε μια πιο metal έκδοση’…

Η περιέργεια μου πάντως ικανοποιήθηκε όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι Romeo… ‘Νεωτεριστικό’ metal με hc περάσματα που θύμισαν αρκετά τους παλιούς καλούς Stampin' Ground. Δυνατοί γρήγοροι ρυθμοί με αργά βασανιστικά περάσματα ήταν αυτά που μας ‘σερβίρανε’ οι Romeo μην αφήνοντας κανέναν ασυγκίνητο και φροντίζοντας κάθε φορά που έπεφτε ο κόσμος έστω και λίγο να εκτονώνουν την κατάσταση θυμίζοντας μας κάτι λίγο από το παρελθόν τους διασκευάζοντας τα Officer Down, Outside Looking In και Behind The Light προκαλώντας κυριολεκτικά τον πανικό στους παρευρισκόμενους. Οι Romeo με την ενέργεια τους και την δυνατή σκηνική παρουσία τους κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον κόσμο και αν υποθέσουμε πως μιλάμε για μια μπάντα που δεν είναι και ιδιαίτερα γνωστή ακόμα, αυτό δείχνει τι να περιμένουμε στο μέλλον από αυτούς.

Φύγαμε από το Eightball με τις καλύτερες εντυπώσεις και με το συνηθές πλέον παράπονο που προανέφερα στην αρχή ‘που είναι όλος ο κόσμος;’ ,κάτι που πλέον δεν χρειάζεται να μας ταλαιπωρεί...Αν προτιμάτε τον καναπέ σας ή θέλετε να έρχονται οι μπάντες και να παίζουν στην εξώπορτα του σπιτιού σας γιατί δεν βολεύουν τα δρομολόγια των λεωφορείων ή να γίνονται τα live στο τζάμπα γιατί σας φαίνονται πολλά τα 12 euros για ένα show 4 συγκροτημάτων (το ακούσαμε και αυτό),τότε παιδιά μείνετε σπιτάκι σας αλλά κρατήστε τα παράπονα του στυλ ‘δεν βλέπουμε κάνα live ρε γαμώτο’ για τον εαυτό σας.

Αθήνα


Εν αντιθέσει με την συμπρωτεύουσα που πιθανόν είχε σημαντικότερες δουλειές το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου, η Αθήνα τίμησε δεόντως το live δίνοντας μας έτσι μια δόση ελπίδας για τις συναυλίες που θα επακολουθήσουν (σ.σ.: για κάποιους διανοητικά καθυστερημένους τοπικιστές προφανώς και δεν εννοώ πως στην Αθήνα έχουμε την θεϊκή Hardcore σκηνή που υποστηρίζει όλα τα live, απλώς το γεγονός αναφέρω).

Οι Static Intensity που εμφανίστηκαν πρώτοι αν και δεν διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας όσο αφορά τις συνθέσεις τους έδειξαν ότι είναι ένα πολύ δεμένο Metalcore σύνολο και είτε με τα δικά τους κομμάτια είτε με τα 94 Hours (As I Lay Dying) και The Great Dividers (Unearth) που έπαιξαν ως διασκευές κατάφεραν με το παραπάνω να βάλουν εξ’ αρχής όλο το Underworld στο κλίμα του live.

H μεγάλη έκπληξη της βραδιάς όμως δεν ήταν άλλη από τους Βολιώτες Die Without. Είχα μια μικρή επαφή με τα κομμάτια τους μέσω Myspace αλλά χωρίς καμία υπερβολή ζωντανά μου ακούστηκαν 10 φορές καλύτερα. Το βασικότερο συστατικό των Brutal Hardcore συγκροτημάτων είναι η ενέργεια επί σκηνής και αυτό οι Die Without το διέθεταν σχεδόν απόλυτα. Βοηθούσαν φυσικά από κάτω και τα περίπου 30 άτομα που είχαν κατέβει από τον Βόλο και πραγματοποιούσαν χωρίς σταματημό το γνωστό ανελέητο Βολιώτικο mosh που είχαμε βιώσει όσοι είχαμε ανέβει για συναυλίες στην πόλη τους όλα αυτά τα χρόνια. Περιμένω την νέα κυκλοφορία!

Για τους Eden Demise έχω γράψει την άποψη μου πολλές φορές και αυτή δεν άλλαξε ούτε σε αυτό το live: Εξαιρετικό Brutal Hardcore στα πλαίσια των Born From Pain, Knuckledust και Full Blown Chaos που εμφάνιση με εμφάνιση ακούγεται ολοένα και καλύτερο, ειδικά μετά την επίσκεψη τους ως support στους Knuckledust στο Λονδίνο όπου ακόμα και μια ‘βαριά’ προσωπικότητα όπως ο Adam των Romeo/S.G. ανέφερε τα πιο κολακευτικά σχόλια κατά την διάρκεια του set των Romeo. Αν προσθέσετε και μια διασκευή στο Scratch The Surface που ήταν τόσο καλοπαιγμένο που μου έφερε στο μυαλό τις μνήμες από το κορυφαίο live των τελευταίων πριν από 3 χρόνια στο ίδιο club, τότε καταλαβαίνετε ότι από τους Eden Demise δεν έλειψε για μια ακόμα φορά σχεδόν τίποτα.

Τώρα για να σας πω την πικρή αλήθεια, ότι είχα ακούσει από τους Romeo Must Die στο Myspace (δεν κατάφερα να προμηθευτώ το cd τους δυστυχώς) δεν με είχε ενθουσιάσει. Ασφαλέστερες κρίσεις βέβαια είχα αποφασίσει ότι θα έβγαζα στην συναυλία μιας και θεωρώ πως στο stage κρίνονται όλοι – κιθάρες από προγράμματα πάνω σε ρυθμούς από drum machine και εγώ μπορώ να γράψω και μετά να λέω πως έχω Hardcore μπάντα (άλλο θέμα όμως αυτό).

Και όμως, οι Romeo Must Die επί σκηνής φαίνονταν και ακούγονταν διαφορετικοί. Ο κόσμος μπορεί να ζήταγε –όπως αναμενόταν εξάλλου- κομμάτια των Stampin’ Ground όπως τα Officer Down και Behind The Light (ελάχιστοι φαντάζομαι πως γνωρίζουν επακριβώς τραγούδια των Romeo αυτή την στιγμή), είχε όμως παρόμοιες υπερβίαιες αντιδράσεις και στα αντίστοιχα των Romeo Must Die, κάτι που δείχνει πως διασκέδασε πολύ στο set τους και δεν τους είδε μόνο και μόνο επειδή πρόκειται για την μετεξέλιξη των S.G. . Οι διασκευές σε Pantera και…Iggy Pop & The Stooges αποτέλεσαν πολύ ευχάριστες εκπλήξεις ενώ κορυφαία στιγμή στο live ήταν όταν σε ένα κομμάτι τους έγινε 2 φορές wall of death!

Ειλικρινά όσο και αν σκεφτώ δεν μπορώ να βρω κάτι που με χάλασε. Οι Romeo Must Die αν και καινούρια μπάντα απέδωσαν θεσπέσια και διαθέτουν την εμπειρία για να πετύχουν όντως κάτι πολύ καλό μελλοντικά. Η αρχή έγινε με τις θετικές ανταποκρίσεις στο ολοκαίνουριο album τους, ενώ ήδη έχουν κλείσει θέση -ανάμεσα σε κορυφαία ονόματα- για το γιγαντιαίο Download Festival που γίνεται κάθε χρόνο στο Donington της Αγγλίας.