Την Πέμπτη 14 Ιουνίου οι Isis έκλεισαν μια μικρή σειρά από συναυλίες post χαρακτήρα ( Crippled Black Phoenix, Red Sparrows, Ιsis), τις οποίες μπορώ να περιγράψω χωρίς να είμαι καθόλου φαμαφαρολόγος ως μαγευτικές.
Τον An club ήταν απλά γεμάτο, η ζέστη ασφυκτική και οι λίγοι ανεμιστήρες δεν κατάφεραν να φέρουν εις πέρας το έργο τους! Πρώτοι στην σκηνή βγήκαν οι Oxbow. Από την εν λόγω μπάντα πρέπει να παραδεχτώ ότι είχα ακούσει μόνο λίγα τραγούδια, παρ’ όλα αυτά όταν αντίκρισα τον frontman Eugene Robinson σάστισα! Ένας τύπος στα κυβικά ενός ερασιτέχνη αρσιβαρίστα που ενώ ξεκίνησε το performance του με ένα κουστούμι και κατέληξε να μείνει μόνο με ένα φανελάκι και…το εσώρουχο του! Πρέπει να παραδεχτώ ότι οι Οxbow δώσανε ρέστα πάνω στην σκηνή αποδίδοντας τέλεια τα κομμάτια τους κάνοντας το κοινό να λέει τα καλύτερα γι’ αυτούς .
Και εκεί που η ζεστή είχε φτάσει σε σημείο λιποθυμίας βγήκαν οι Isis! Το όνομα του συγκροτήματος από μόνο του είναι αρκετό για να προσφέρει έναν μυθικό χαρακτήρα στην βραδιά. Παρόλο που το line up του συγκροτήματος είναι αρκετά «κοινότυπο» (2 κιθαρίστες, μπάσο, drums, πλήκτρα) , η μουσική τους σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι! Ο ατμοσφαιρικός ήχος τους αν κ ιδιαίτερα βαρύς στα σημεία όπου συνδυαζόντουσαν τα φωνητικά του Aaron Turner με τα υπερδυναμικά περάσματα των συνθέσεων τους, σε συνέπαιρνε, παρ’ όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν περνούσε το όριο. Τα κομμάτια τους αποδόθηκαν σχεδόν μαθηματικά, πράγμα που αποδεικνύει γιατί οι Ιsis είναι εκεί που είναι σήμερα! Το set κράτησε περίπου μιάμιση ώρα, μέσα στην οποία ακουστήκαν κομμάτια όπως τo “Oceanic” και το“Celestial” με το οποίο έκλεισε και το live αφήνοντας σε όλους μας στιγμές συγκίνησης!
