Κυριακή βράδυ λοιπόν στο Μικρό Μουσικό Θέατρο για ένα από τα πιο ετερόκλητα shows της φετινής χρονιάς. Μία grind, οι Slavebreed και μία…να την πούμε jazz (?) μπάντα, οι Trio,14 , μοιράστηκαν τη σκηνή αποδεικνύοντας πως η μουσική ακρότητα, έχει και αισθητικά και ηχητικά κάθε άλλο παρά σαφή όρια.
Το show άνοιξαν οι Slavebreed μία μπάντα που παρότι βρίσκεται στο χώρο του underground αρκετά χρόνια, δεν είχα μέχρι σήμερα την ευκαιρία να δω ζωντανά. Η μισή περίπου ώρα ήταν αρκετή για να πείσει εμένα αλλά και τον υπόλοιπο υποψιασμένο και σχετικό κόσμο για την ποιότητα των συνθέσεών τους, οι οποίες παρά την ταχύτητά τους και την τεχνική δυσκολία τους αποδόθηκαν άψογα από ολόκληρη τη μπάντα. Μέρος του κοινού δεν μπόρεσε να μπει στο κλίμα της μπάντας και κοιτούσε αμήχανα τους Αθηναίους grinders. Το γεγονός αυτό βέβαια κάθε άλλο παρά στιγματίζει αρνητικά την εμφάνιση των παιδιών γιατί στην τελική αυτός ήταν και ο σκοπός του live: να παρουσιαστούν οι μπάντες σε ένα ετερόκλητο κοινό. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι Slavebreed με το show αυτό διέδωσαν με τον καλύτερο τρόπο το όνομά τους και τη μουσική τους σε κόσμο που υπό άλλες συνθήκες ίσως ποτέ να μη μάθαινε γι’ αυτούς.Well done.
check out:www.myspace.com/slavebreed
Συνέχεια με τους Trio,14 μία μπάντα από την οποία δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω αν και ο “outer space” χαρακτηρισμός στην αφίσα με είχε προετοιμάσει για κάτι μη συνηθισμένο και πειραματικό. Ενίοτε βέβαια τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί δεν επιβεβαιώνονται αλλά αυτό ευτυχώς δεν ίσχυσε στην περίπτωση του Trio. Συνθέσεις που σε κρατούσαν συνέχεια σε εγρήγορση και επιφύλασσαν τη μία έκπληξη μετά την άλλη, παρότι βασίζονταν αποκλειστικά σε drums, κιθάρα και organ. Η jazz συναντούσε το metal, το οποίο έδινε τη θέση του άλλοτε σε ατμοσφαιρικά και άλλοτε σε avant-garde και noise σημεία. Τα πάντα ωστόσο αποδίδονταν με μία παρανοϊκά χιουμοριστική διάθεση, η οποία ταίριαζε απόλυτα με την απρόβλεπτη μουσική της μπάντας. Ίσως ό,τι πιο πρωτότυπο άκουσα από ελληνική μπάντα τον τελευταίο καιρό. Check them out, στην πρώτη ευκαιρία.
Εν κατακλείδι η βραδιά άξιζε μία τέτοια εμπειρία και τέτοιες κινήσεις αξίζουν να αγκαλιαστούν από τον κόσμο. Η μουσική δεν έχει όρια, open your minds up.
