Οι The Locust αποτελούν ένα από τα πιο πρωτοπορειακά, χαοτικά, αυθεντικά, αλλά και αμφιλεγόμενα συγκροτήματα της εποχής μας. Δε θα δοκιμάσω να βάλω κάποια ταμπέλα σε αυτό που κάνουν. Πολλοί τους έχουν χαρακτηρίσει ως μια μίξη grind, noisecore, power-violence, screamo και jazz, δηλαδή ό,τι να'ναι (μέχρι και nintendocore τους έχουν ονομάσει κάποιοι)!!! Ίσως να μην είναι τίποτα από όλα αυτά και όλα αυτά ταυτόχρονα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ήχος τους σε καμία περίπτωση δεν περιορίζεται σε μουσικές φόρμες και ως συγκρότημα είναι κάτι πολύ παραπάνω από μουσική. Aποτελούν αδιαμφισβήτητα μια μπάντα που πρέπει να τους δεις live για να τους εκτιμήσεις. Έχουν κατά μια έννοια θεατρική φύση και αυτό που τους κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερους είναι ότι προσεγγίζουν τη μουσική ως ένα πείραμα, δημιουργώντας έτσι κάτι ολοδικό τους.
Όσοι βρέθηκαν στα BIOS την Κυριακή (20 Νοεμβρίου) γίνανε μάρτυρες αυτού του ¨πειράματος¨. Ειλικρινά ένα τέτοιο live είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια, απλά έπρεπε κάποιος να τους δει από κοντά για να νιώσει το κλίμα που επικρατούσε. Όσοι είχαν ακούσει κάποιο cd τoυς ή γένικα γνώριζαν το ύφος τους, ήξεραν ότι έπρεπε να περιμένουν τα πάντα από ένα τέτοιο συγκρότημα. Πρέπει να τονίσουμε ότι η εμπειρία του live δε συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με τις ηχογραφήσεις τους ή με τα video που έχει τύχει να δούμε. Ήταν σίγουρα ένα ¨βιωματικό¨ show, μια σπάνια εμπειρία.
Εμφανίστηκαν με τις γνωστές στoλές ¨ακρίδας¨, που πλέον αποτελούν ζωτικό μέρος της μυθολογίας που περιβάλλει το όνομά τους. Η ένταση, το πάθος και η μανία του συγκροτήματος ήταν πρωτόγνωρη! Εκτελούσαν με μαθηματική ακρίβεια και ιλιγγιώδη ταχύτητα τα μικρής διάρκειας κομμάτια τους. Όλοι μείναμε άφωνοι από τις μοναδικές ικανότητες των μελών, ειδικά του drummer, o oποίος το ζούσε περισσότερο από όλους και έπαιζε σαν μηχανή. Καθ'όλη τη διάρκεια του set τους, όλοι στεκόμασταν ακίνητοι, ίσως και απορρημένοι, με ένα ¨άρρωστο¨ χαμόγελο στα πρόσωπά μας. Οι The Locust δημιούργησαν ένα κλίμα ¨ολικής καταστροφής¨ και απλά μας ¨έκαψαν¨!!!
Aξίζει να σημειώσουμε ότι πριν από τους The Locust εμφανίστηκαν δύο Έλληνες (Νικόλας και Παναγιώτης, αν μου είπαν σωστά), οι οποίοι μας προετοίμασαν κατάλληλα για τη συνέχεια της βραδιάς. Έπαιζαν ακραία noise με power elctronics και συχνότητες (δεν είμαι και ειδικός σε αυτό το είδος, αν κάνω κάποιο λάθος, συγχωρέστε με) και αφότου έσπασαν όλα τα παιδικά τους παιχνίδια (κυριολεκτικά...όσοι ήταν εκεί καταλαβαίνουν τι εννοώ) τελείωσαν το set τους. Προσωπικά, με εντυπωσίασαν και η επιλογή τους για support έκανε τη βραδιά ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, ίσως ¨καθαρτική¨ και αποκαλυπτική.
Όσον αφορά τα τυπικά του live, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν καλή, αν και όχι αυτή που περιμέναμε (περίπου 100-150 άτομα πρέπει να παρεβρέθηκαν, αν τα υπολογίσαμε σώστα). Το set των Τhe Locust ήταν αναμενώμενα αρκετά σύντομο, αλλά ικανοποίησε, αφού παρουσίασαν όλο το τελευταίο ΕP και περίπου 15 κομμάτια από το album ¨Plague Soundscapes¨. Απ' ό,τι μάθαμε αργότερα, συνήθως τα show τους ξεκινούν με ένα περίπου 15λεπτο intro σε noise-avant garde ύφος, κάτι το οποίο δυστύχως δε συνέβη και στη χώρα μας, αφού δεν κατάφεραν να φέρουν τον πλήρη εξοπλισμό για τα keyboards.
Συμπερασματικά, τρεις λέξεις θα πρέπει να συγκρατήσουμε από το show των The Locust : ΧΑΟΣ, ΠΕΙΡΑΜΑ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
