Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ήμουν κάπως διστακτικός στην ιδέα να δω για πρώτη φορά τους Agnostic Front στην Θεσσαλονίκη. Δεν έχω απολύτως κανένα κόμπλεξ με την συμπρωτεύουσα, απλά στις περισσότερες συναυλίες που έχω πάει εκεί δεν έχω μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις, ειδικά με την προσέλευση και ανταπόκριση του κόσμου. Καλά δεν λεω ότι η Αθήνα ξαφνικά έγινε Νέα Υόρκη, αλλά τουλάχιστον εδώ οι συνθήκες είναι ελαφρώς καλύτερες. Όπως και να έχει δεν μπορούσα να χάσω την ευκαιρία να δω ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα 2 φορές μέσα σε 2 μέρες όποτε το ταξιδάκι με προορισμό το (πολύ ωραίο) Vilka κρίθηκε απαραίτητο…
Η επιλογή των Darkstar ως πρώτο support μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί αφού οι πρόσφατες εμφανίσεις τους στο Do Or Die tour άφησαν άπαντες με πολύ θετικές εντυπώσεις! Συναυλία με συναυλία φαίνεται να ‘λύνονται’ περισσότερο στη σκηνή – σε αυτό το live σκηνικά πραγματοποίησαν μακράν την καλύτερη εμφάνιση τους. Το set list σε μέσες άκρες ήταν το ίδιο, με μοναδική προσθήκη την καταπληκτική εκτέλεση του Pride των Madball που ‘ανάγκασε’ μέχρι και τον ίδιο τον Vinnie Sigma να ανέβει στη σκηνή και να κάνει sing along!! Για όσους δεν είχαν μέχρι στιγμής την ευκαιρία να τους δουν σε κάποια εμφάνιση τους, οι Darkstar συνδυάζουν τους Nora με τα breakdowns των Throwdown και τις δυναμικές των Norma Jean. Όταν τελείωσαν άπαντες τους αποθέωσαν αν και νομίζω πως θα ήταν προτιμότερο να είχαν εκδηλώσει τον ενθουσιασμό τους και κατά τη διάρκεια των κομματιών, λίγο mosh ποτέ δεν βλάπτει! Όπως και να έχει πάντως το θετικό είναι πως όσο περνάει ο καιρός οι Darkstar δείχνουν να βελτιώνονται σε όλους τους τομείς. Αναμένουμε και ελπίζουμε για ότι καλύτερο!
Περίμενα εναγωνίως να δω τους Last Hope μιας και είχα πληροφορηθεί ότι θα παίξουν ολοκαίνουρια κομμάτια που διαφέρουν από τα παλιά. Όντως έτσι έγινε, αφού εκτός από τα κλασσικά In Your Face, Parasite, Together (που συμμετείχε και ο τραγουδιστής των Σέρβων Hitman) , Fuck Police, No Tolerance κλπ ακούσαμε και 4 καινούρια που προσωπικά μου θύμισαν τους Agnostic Front της Another Voice εποχής. Δηλαδή βαρύ Hardcore με την κυριολεκτική έννοια του όρου αφού σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει Metal. Οι αντιδράσεις του κόσμου όπως και στους Darkstar ήταν μηδενικές – αρκέστηκαν μόνο σε έντονα χειροκροτήματα κατά το τέλος των κομματιών. Οι Last Hope μάλλον θα κινηθούν σε πιο βαριά μονοπάτια από δω και πέρα, κάτι που ίσως τους δώσει την ευκαιρία να ακουστούν αρκετά περισσότερο και έξω από την χώρα τους.
Όταν τελείωσαν το set τους οι Last Hope όλοι περιμέναμε πως και πώς να εμφανιστεί η ιστορικότερη Hardcore μπάντα…Μετά από 20 λεπτά οι θρυλικοί Agnostic Front ανέβηκαν επί σκηνής και μπήκαν κατ’ ευθείαν στα βαθιά: The Eliminator για εισαγωγή! Η συνέχεια αποδείχτηκε εξίσου καταιγιστική με το Newjack για ζέσταμα και όπως ήταν αναμενόμενο σχεδόν όλο το Another Voice. Τα κομμάτια που ακούστηκαν από το συγκεκριμένο album ήταν τα All Is Not Forgotten, Fall Of A Parasite, Pride Faith Respect, Dedication, Peace, So Pure To Me, Take Me Back και I Live It. Ενδιάμεσα φυσικά έπαιξαν και ύμνους από την υπόλοιπη δισκογραφία τους όπως τα Riot Riot Upstart, Police State, Something’s Gotta Give, Crucified, United Blood, Friend Or Foe, Gotta Go και Power (το πρώτο κομμάτι που έγραψαν οι AF). Εδώ έχω μια μικρή ένσταση μιας και μάλλον θα ήταν προτιμότερο το Gotta Go να είχε εκτελεστεί νωρίτερα αφού ως γνωστόν είναι τραγούδι που…ξεσηκώνει τα πλήθη. Στο σχετικά κρύο κοινό της Θεσσαλονίκης ίσως χρειαζόταν να γίνει μια τέτοια μικρή αλλαγή στο set list. Εννοείται φυσικά πως όλα τα κομμάτια αποδόθηκαν με περίσσιο πάθος και όλα τα μέλη παρά την κάπως…προχωρημένη ηλικία τους έκαναν ότι μπορούσαν για να μείνουμε όλοι με τις καλύτερες εντυπώσεις! Η συναυλία έκλεισε με το Still Here και η πρώτη εμφάνιση των Agnostic Front στην Θεσσαλονίκη ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Με την λήξη του live κατηφόρισα στην Αθήνα με το Intercity και σκέφτηκα πως μιας και είμαι μέσα στην χλιδή και τα μεγαλεία (όταν ανεβοκατεβαίνεις 2 χρόνια με καρβουνιάρη το IC σου φαίνεται κάτι σαν το VIP room του Privilege) να βάλω στο discman κάτι ανάλογα κυριλέ – χωρίς δεύτερη σκέψη το Vanity των 18 Visions αναδείχτηκε No1 στο playlist της βραδιάς…Την επόμενη μέρα πάνω κάτω ήξερα τι να περιμένω: τους αγέραστους Agnostic Front να τα δίνουν όλα και τους Last Hope να προσπαθούν εξίσου πολύ να κερδίσουν ένα μάλλον διαφορετικό κοινό από αυτό που μαζεύεται συνήθως στα lives του An.
Όταν ξεκίνησε η συναυλία με τους Last Hope περίπου 400 άτομα απόλαυσαν μια από τις πιο ανερχόμενες Ευρωπαϊκές μπάντες. Τα παιδιά κυριολεκτικά πραγματοποίησαν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους, ίσως και την καλύτερη από όσες έχω δει! Το setlist ήταν πανομοιότυπο με αυτό της Θεσσαλονίκης. Ο frontman τους Alex παρότρυνε συνεχώς το κοινό να κάνει circle pits, κάτι που όντως και έγινε αρκετές φορές. Το κορυφαίο σημείο της συναυλίας ήταν φυσικά η εκτέλεση του Fuck Police που συνδυάστηκε με sing along από ένα μεγάλο μέρος του κοινού! Στο τέλος όλοι καταχειροκρότησαν τους Last Hope για την υπερπροσπάθεια τους και έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Η ικανότητα των Last Hope είναι τέτοια που κατάφεραν να κερδίσουν ένα διαφορετικό κοινό (οι περισσότεροι ήταν punks) από το πρώτο μόλις live…
Δεν χρειάζεται νομίζω να περιγράψω τι επακολούθησε στους Agnostic Front μιας και όσοι ήσασταν εκεί τα είδατε με τα ίδια σας τα μάτια, ενώ όσοι απουσίαζαν μπορούν να φανταστούν…Από την πρώτη νότα στήθηκε ένα τεράστιο circle pit! To setlist ήταν ολόιδιο με αυτό της Θεσσαλονίκης. Σε όλα τα κομμάτια ανεξαιρέτως η ανταπόκριση ήταν πολύ καλή είτε με sing alongs σε κομμάτια τύπου Gotta Go και So Pure είτε με mosh σε κομμάτια όπως τo Newjack. Μου φάνηκε ότι ο κόσμος προτιμούσε τα παλιά από τα καινούρια. Ειδικά στο Victim In Pain επικράτησε πανικός! Το μοναδικό μικρό παράπονο μου ήταν ότι δεν ακούστηκαν διάφορα κομμάτια της Something’s Gotta Give και μετέπειτα εποχής (θα το γούσταρα ένα sing along στο No Fear…). Γούστα βέβαια είναι αυτά και μιας και μιλάμε για μια μπάντα με ιστορία σχεδόν 25 χρόνων, ο καθένας θα λεει τα δικά του σε αυτό το θέμα! Στα 60 λεπτά που έπαιξαν οι Agnostic Front πολύ απλά απέδειξαν με τον καλύτερο τρόπο τον χαρακτηρισμό ‘Godfathers Of Hardcore’ που τους έχει αποδοθεί όλα αυτά τα χρόνια. Εγώ απλά ελπίζω κάποια στιγμή να μπορούμε να τραγουδήσουμε (και να εννοούμε) στην Ελλάδα τους στίχους του Believe:
I know I can trust myself
Because I believe in what I say
I believe in my friends
Because they’re with me everyday
I believe that we can overcome
Because the scene is strong today
I believe I live this life
Because I know Hardcore’s the way!
PS: Μιας και τους γνωρίσαμε προσωπικά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι AF είναι η ζωντανή απόδειξη του πως η φήμη και η ιστορία δεν επηρεάζει μια μπάντα που πραγματικά είναι Hardcore και δεν ενδιαφέρεται ούτε για λεφτά ούτε για δόξες. Τα ψευδώνυμα που έβγαλαν μάλιστα σε Σάκη και Νίκο από Darkstar ήταν Nickie The Knife και Ricky Martin αντίστοιχα! :)
PS2: Φωτογραφίες ελπίζουμε να έχουμε σύντομα.
