2 φορές είχαν ακυρώσει τις εμφανίσεις τους οι Hatebreed τον τελευταίο χρόνο για διάφορους (αλλά απόλυτα κατανοητούς) λόγους κάθε φορά. Την 21η Σεπτεμβρίου όμως είχε οριστικοποιηθεί η ώρα να απολαύσουμε για δεύτερη φορά την πιο γνωστή Hardcore μπάντα παγκοσμίως. Όσοι είχατε έρθει στο κατακλυσμιαίο live το Νοέμβριο του 2002 θα θυμάστε ότι δεν θεωρούνται άδικα από τις πιο βίαιες μπάντες επί σκηνής! 2 χρόνια μετά, απλώς επιβεβαίωσαν αυτό το χαρακτηρισμό…
Οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Stagnate άνοιξαν τη συναυλία και ως συνήθως ζέσταναν με το καλύτερο τρόπο το κοινό, που παρεμπιπτόντως ζητωκραύγαζε το όνομα τους από τη πρώτη στιγμή! Η μόνη συναυλία τους που θυμάμαι να έχει γίνει τόσος πανικός από κάτω ήταν μάλλον στους Stampin’ Ground τον Ιανουάριο. Σκηνικά πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητη η σαφέστατη βελτίωση της φωνής του τραγουδιστή τους που τώρα πια μπορεί να εναλλάσσει τα σχισμένα με τα Death φωνητικά με σχετική άνεση. Έπαιξαν ένα καινούριο κομμάτι που ήταν κάπως πιο μεταλλικό, ενώ η διασκευή του Dead Embryonic Cells των Sepultura πόρωσε τους πάντες. Σημειωτέον ότι ο καινούριος drummer έχει αρχίσει να ‘λύνεται’ μιας και φάνηκε πιο άνετος σε σχέση με το live των Chimaira/Shadows Fall.
Όταν τελείωσε η πολύ καλή εμφάνιση των Stagnate δυστυχώς βρεθήκαμε στο πιο μελανό σημείο του live: Ο Σάκης έκανε DJ-ing. Εκείνη τη στιγμή το bar του AN πρέπει να έβγαλε τα έξοδα μιας ολόκληρης χρονιάς, αφού όλοι έπιναν για να ξεχάσουν τη βάρβαρη πραγματικότητα . Δεν πειράζει πάντως, τον τιμωρήσαμε με το χειρότερο τρόπο όταν επιστρέφαμε από Βουλγαρία με τους 25 Ta Life. Του βάλαμε να ακούει επί 5 ώρες Cypress Hill, 50 Cent και Wu-Tang Clan!! Τέλος πάντων, η υπομονή 400 Hardcoreάδων έληξε με τον καλύτερο τρόπο όταν οι Hatebreed ανέβηκαν επί σκηνής. Η εκκίνηση του show με το This Is Now έφερε άπαντες σε κατάσταση πανικού. Όσοι βρεθήκατε στο pit σίγουρα θα επιστρέψατε σπίτι με μελανιές και αιματώματα μιας και έγινε κυριολεκτικά της κακομοίρας! Όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο Jamey μετά τη συναυλία, ακόμα και οι ίδιοι είχαν τρομάξει με το τρελό mosh και τα stage dives του κόσμου. Έπαιξαν περίπου 1 ώρα με κομμάτια ύμνους όπως τα Doomsayer, You’re Never Alone, Hollow Ground, Perseverance, Proven, Last Breath, Empty Promiseis, Straight To Your Face, Another Day Another Vendetta, Burn The Lies, Burial For The Living κλπ…O ήχος κυμάνθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα (όπως και στους Stagnate).
To live αν θυμάμαι καλά έκλεισε με το Ι Will Be Heard που ότι και αν γράψω δεν θα φτάσει για να περιγράψει τον πανζουρλισμό που επικράτησε στο pit. Απλά φανταστείτε 400 άτομα να τραγουδούν όλοι μαζί και να βγάζουν από μέσα τους κάθε τι αρνητικό. Γι’αυτό εξάλλου το Hardcore αποτελεί για τους περισσότερους από εμάς κάτι πολύ περισσότερο από μουσική: Είναι το ανεξίτηλο στήριγμα που διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε οποιαδήποτε άσχημη κατάσταση μας προκύψει. Εν τέλει, οι Hatebreed μας απέδειξαν με μια σχεδόν τέλεια εμφάνιση ότι δικαίως βρίσκονται στις κορυφαίες θέσεις των Hardcore συγκροτημάτων παγκοσμίως.
