Το Do Or Die Fest αποτέλεσε μια πολύ καλή ευκαιρία για Hardcoreάδες και μη να πάρουν μια γεύση από την εγχώρια σκηνή μας, όπως επίσης και από τη κορυφαία Βουλγάρικη μπάντα Last Hope που παρευρέθησαν ως special guests. Η προσέλευση του κόσμου κινήθηκε σε πολύ καλά επίπεδα αφού ούτε λίγο ούτε πολύ κόπηκαν γύρω στα 300 εισιτήρια! Ας τα δούμε πιο αναλυτικά όμως:
Mute The Silence
Η πρώτη μου επαφή με τους Mute The Silence ήταν σε αυτό το live. Δεν πρόκειται να είναι η τελευταία πάντως αν κρίνω από την πολύ καλή εικόνα που μου (και μας) έδωσαν σαν μπάντα. Αν και έπαιξαν σχετικά λίγο –γύρω στα 25 λεπτά- κατάφεραν να ζεστάνουν το club με το μελωδικό Punk τους. Σαν σκηνική παρουσία τα πήγαν τέλεια και φάνηκαν να είναι πολύ δεμένοι σαν συγκρότημα – εξ’ ου η πολύ καλή διάθεση και το γενικότερα θετικό feeling που μετέδωσαν. Το ΕP τους κυκλοφορεί ήδη μέσω της Playfalse Records, οπότε όπου βρείτε την ευκαιρία τσιμπήστε το και δεν θα χάσετε.
No Balance
Οι No Balance έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα πολύ καλό όνομα τους τελευταίους μήνες, ειδικά μετά τη κυκλοφορία του παρθενικού album τους Lights On. Ποτέ δεν ήμουν ο φανατικότερος θαυμαστής του Emo, οπότε δεν μπορώ να πω ότι απόλαυσα ιδιαίτερα το show τους. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζει την συνολικά αξιοπρεπέστατη εικόνα που παρουσίασαν – προσωπικά λεω ότι δεν μου αρέσουν, όχι ότι δεν είναι καλοί σε αυτό που κάνουν. Ο κόσμος φάνηκε να είχε αντίθετη άποψη από μένα, καθώς οι περισσότεροι έδειχναν ενθουσιασμένοι με αυτό που άκουγαν. Τα κομμάτια τους όπως αναμενόταν ήταν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους από το Lights On και εκτελέστηκαν με χαρακτηριστική ακρίβεια. Για την ιστορία, ο drummer τους με το που τελείωσαν το set έκανε βουτιά πάνω από το drum kit και το αποτελείωσε ολοκληρωτικά!
One Block Society
Προσκυνώ! Όσοι δεν ήρθατε χάσατε μακράν το μεγαλύτερο και αγριότερο mosh που έχω δει να γίνεται σε Ελληνική μπάντα αυτού του είδους!! Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα απουσίας οι One Block Society επέστρεψαν με κομμάτια έτοιμα να μας στείλουν στον έβδομο ουρανό…Αν οι OBS δεν θεωρούνται η πλέον ολοκληρωμένη μπάντα από άποψη συνθέσεων, τότε ποια θεωρείται? Στη περίπτωση που θέλετε να σας αναφέρω μερικές επιρροές τους μάλλον θα πρέπει να γράψω καμιά 500αριά συγκροτήματα, οπότε κάτι τέτοιο είναι ανούσιο. Με 3 λέξεις τα κομμάτια είναι…One Block Society. Πρέπει να τους ακούσετε για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ! O τραγουδιστής τους Zack διαθέτει το μεγαλύτερο εύρος φωνητικών που έχω ακούσει ποτέ μου. Μια ούρλιαζε σαν τον Chino Moreno, μια έχωνε σαν τον Zack De La Rocha, μια μας κάλμαρε με μελωδικά φωνητικά τύπου Mike Patton! Και όλα αυτά υπό τους ήχους κάποιων riffs που όσο κουρασμένος και αν ήσουν, όσο στραβά και αν είχες ξυπνήσει το πρωί, όσο και αν βαριόσουν όλη μέρα, δεν μπορούσες να καθίσεις αναπαυτικά σε μια γωνία και να πίνεις αραχτός τη μπυρίτσα σου! Πολύ απλά σε ανάγκαζαν να πεις στο pit! To κερασάκι στη τούρτα μπήκε με το Step Down των Sick Of It All, όπου η ανταπόκριση του κόσμου ήταν εντυπωσιακή! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά στο τέλος έπαιξαν μια διασκευή του Bullet In The Head των Rage Against The Machine. Ε δεν χρειάζεται να συνεχίσω, καταλάβατε τι έγινε.
Last Hope
Η ακρόαση του τελευταίου full length των Last Hope αποτέλεσε για μένα μια τρομερή εμπειρία αφού είχα καιρό να ακούσω συγκρότημα να μεταδίδει τόσο καλά το Hardcore feeling. Ποιο είναι αυτό? Friendship-Unity-Respect! Τρεις έννοιες που αν θέλουμε κάποια στιγμή στη χώρα μας να δούμε τη δημιουργία σκηνής, καλώς ή κακώς πρέπει να τις κατανοήσουμε. Τέλος πάντων, μετά το Intro οι Last Hope εμφανίστηκαν επί σκηνής και ξεκίνησαν δυναμικά το set τους. Ο κόσμος προφανώς δεν γνώριζε τα κομμάτια τους και ήταν διστακτικός στην αρχή. Ένα Gotta Go από Agnostic Front αρκούσε πάντως για να ξεσηκώσει τους πάντες. Μετά από αυτό το κομμάτι (που ήταν το τρίτο) η συναυλία εξελίχθηκε όπως ελπίζαμε όλοι: ανελέητο mosh από περίπου 40 άτομα κάθε λογής και μουσικών προτιμήσεων: Metalcore-ers, Αναρχοpunkιδες, Skinheads…Μπροστά στο φαινόμενο που λέγεται Hardcore οι προτιμήσεις -είτε μουσικές είτε ιδεολογικές- μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Έπαιξαν τα περισσότερα ‘hits’ του album τους όπως τα In Your Face, All Together, One More Time και Fuck Police (όπου έγινε τρελό sing along). Το μόνο κακό ήταν ο πολύ μέτριος ήχος που δυστυχώς απέτρεψε από τη μπάντα να δείξει το 100% των δυνατοτήτων της. Κρίμα, γιατί οι Last Hope για μένα αξίζουν ακόμα περισσότερα από αυτό που μας έδειξαν στο An. Όπως και να έχει πάντως, αυτό δεν τους μείωσε σημαντικά.
Γενικά το όλο fest πήγε περίφημα αφού όλα τα συγκροτήματα απέδωσαν εξαιρετικά. Επίσης συγχαρητήρια στο κόσμο για την προσέλευση, ελπίζω να δούμε τόσα πολλά άτομα σε όλες τις Hardcore συναυλίες που θα πραγματοποιηθούν. Τα λέμε στους Born From Pain!
PS: Το παχύδερμο ψώνιο που ανέβηκε στη σκηνή και άρπαξε με το έτσι θέλω σε ένα κομμάτι το μικρόφωνο δεν ήταν άλλος από τον δούλο-συνεργάτη μου Σάκη. Δεν αρκείται βλέπετε να τραγουδήσει από κάτω όπως κάποιοι άλλοι που κρατάνε low profile.Εμείς δεν έχουμε παρά να του ευχηθούμε καλή επιτυχία στο επόμενο Super Idol (στο φετινό τον έκοψαν από το μοντάζ – αλήθεια!). :-)
