Γύρω στις 21:30 σε ένα An club που δεν είχε περισσότερα από 200 παιδιά οι SCUMS 37 που επανεμφανίζονται μετά από καιρό αναλαμβάνουν να ζεστάνουν τον κόσμο. Η ιδέα που είχα για αυτούς ήταν εντελώς λανθασμένη. Το στυλάκι τους είναι doom με κάποια πιο γρήγορα σημεία σε φάση IRON MONKEY (ίσως η πιο τρελή μπάντα που είδα ποτέ live- άσχετο). Μου άρεσαν αρκετά ενώ φάνηκαν να ικανοποιούν τους περισσότερους παρευρισκόμενους. Δεδομένης της πολύχρονης απουσίας της η μπάντα στάθηκε καλά και δημιούργησε προσδοκίες για ακόμα καλύτερη παρουσία στο μέλλον.
Κατά τις 22:15 ανέβηκαν στη σκηνή οι HEAVEN SHALL BURN για το δεύτερο show τους επί ελληνικού εδάφους. Έπαιξαν ένα πολύ καλό set αποτελούμενο από κομμάτια του παρελθόντος (κυρίως από το “whatever it may take” και το split με Caliban) ενώ έπαιξαν για πρώτη φορά ζωντανά και 6-7 κομμάτια από το επερχόμενο “Antigone” που άφησαν άριστες εντυπώσεις. Οι ίδιοι φάνηκαν να το διασκεδάζουν όπως και τα παιδιά που τα έδωσαν όλα τόσο με το dancing όσο και το singalong (εντύπωση μου έκανε ένα παιδί στην πρώτη σειρά που φάνηκε να γνωρίζει απ’ έξω κάθε στίχο-you rule man!!!). Πολύ καλή εντύπωση μου έκανε και η άψογη παρουσία του Mike που επί σκηνής έχει πολύ καλή κίνηση ενώ το tatoo στον θώρακά του μόνο απαρατήρητο δεν περνάει. Καλή επίσης ήταν και η παρουσία όλης της μπάντας ενώ εκτελεστικά τα κομμάτια αποδόθηκαν άριστα!
Γενικά το show ήταν ικανοποιητικό χωρίς όμως να φτάσει τα δεδομένα του αντίστοιχου περυσινού ή αυτού που έδωσαν οι Caliban το Δεκέμβριο. Παράλληλα η χαμηλή προσέλευση του κόσμου έδειξε για μία ακόμη φορά πως δεν υπάρχει μαζική διάθεση στήριξης της σκηνής παρά μόνο μία εκατοντάδα παιδιών που βρίσκονται σε κάθε σχεδόν show (δεν υπάρχει απαίτηση να βρισκόμαστε σε ΟΛΑ-άνθρωποι είμαστε) και νοιάζονται πραγματικά. Οι υπόλοιποι ακολουθούν απλώς το μουσικό τους γούστο αντιμετωπίζοντας το hardcore ως metal και επιλέγοντας τα live που θα πάνε. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές και ειλικρινά τις σέβομαι. Η αλήθεια όμως είναι μία και εγώ βλέποντας την κατάσταση εκφράζω τη γνώμη μου! Αυτά λοιπόν και ας μην συνεχίσω τη γκρίνια. Ραντεβού στο Do or die fest και στα shows που έρχονται. C ya!
