Η εξεταστική τελείωσε, οι βαλίτσες ετοιμάστηκαν, το αεροπλάνο απογειώθηκε και η άφιξη στο Roitzjora της κρύας Ανατολικής Γερμανίας ολοκληρώθηκε! Το φετινό With Full Force αποτέλεσε πόλο έλξης για περισσότερους από 45000 μεταλλάδες-ροκάδες-hardcoreάδες-ξεκάρφωτους, αφού τα συγκροτήματα που θα εμφανίζονταν ήταν στο σύνολο τους πολύ ενδιαφέροντα. Αναλυτικά θα αναφερθώ μόνο στα hardcore ονόματα (πλην μιας εξαίρεσης). Ιδού:

Παρασκευή 4 Ιουλίου

xThrowdownx

Οι νεοσύστατοι στην Trustkill Records xThrowdownx, ήταν το πρώτο συγκρότημα που παρακολούθησα στο festival. Από την πρώτη στιγμή μου άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Είχαν το στίγμα μιας πολλά υποσχόμενης μπάντας που αν έχει την κατάλληλη υποστήριξη από την Trustkill, μπορεί να προσφέρει πολλά στο μέλλον. Μουσικά θα τους χαρακτήριζα ως ένα ακόμα Hatebreed-clone, αλλά με σαφώς καλύτερες ιδέες από κάποιους άλλους. Επίσης σκηνικά είχαν από τις καλύτερες παρουσίες που έχω δει ποτέ μου! Για περισσότερο info: www.xthrowdownx.com .

Caliban

Οι δύο τελευταίες δισκογραφικές δουλειές των Γερμανών Caliban ήταν -το λιγότερο- εκπληκτικές. Περίμενα με ανυπομονησία να δω αν μπορούν να αποδώσουν το ίδιο καλά και live. Αφού έχασα το πρώτο τραγούδι, έφτασα στη Tentstage και παρακολούθησα μια από τις κορυφαίες deathcore μπάντες τα τελευταία χρόνια! Το δέσιμο των Caliban με το κοινό ήταν πρωτόγνωρο. Τα κομμάτια αποδίδονταν άψογα. Ο Goth-looking τραγουδιστής τους τα έδινε όλα. Πως γίνεται να φύγω απογοητευμένος όταν ακούω ύμνους όπως τα Assassin Of Love, Fire Of Night, Love Taken Away, Between These Worlds και My Last Beauty? Απλά τέλειοι…Για περισσότερο info: www.calibanmetal.com .

Roger Miret And The Disasters

Αν διαβάζετε αυτό το κείμενο και δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο Roger Miret, τότε καλύτερα να επισκεφτείτε κάποια άλλη σελίδα! Ο τραγουδιστής των ιστορικών Agnostic Front δεν χρειάζεται και πολλές εισαγωγές… Old School Punk/Hardcore από τον πατέρα της New York σκηνής ήταν ότι χρειαζόμουν. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να παρακολουθήσω όλο το show τους (μπορείτε να με βρίσετε ελεύθερα), αλλά όσο είδα με άφησε ευχαριστημένο. Εξάλλου δεν γινόταν και διαφορετικά, έτσι δεν είναι? Για περισσότερο info: www.thedisasters.com .

Discipline

Οι Ολλανδοί Discipline αν και αποτελούν σημαντικό σχήμα στο χώρο του Oi!-Punk ποτέ δεν μου τράβηξαν τη προσοχή, ίσως λόγω της μικρής ενασχόλησης μου με το είδος. Οι υπόλοιποι που παρευρέθησαν στο show τους δεν φάνηκαν να συμφωνούν με μένα πάντως, αφού mosh pits δεν σταμάτησαν να δημιουργούνται καθ’όλη την διάρκεια της εμφάνισης τους. Επίσης το συγκρότημα έδειξε πάρα πολύ δεμένο και ενεργητικό επί σκηνής, με την επιβλητική παρουσία του τραγουδιστή τους να ξεχωρίζει. Το set τους ήταν κάτι σαν best-of αφού έπαιξαν κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους. Για περισσότερο info: www.discipline.nl .

Ryker’s

Λόγω εξεταστικής δεν μπόρεσα να δω τους Ryker’s στην Αθήνα έτσι ώστε να πάρω μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθούσε στο Full Force. Παρουσίασαν υλικό κυρίως από τα From The Cradle To The Grave και Life’s A Gamble. Επειδή έπαιζαν και στη χώρα τους λογικό ήταν οι αντιδράσεις του κοινού να είναι κατενθουσιώδεις. Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω, όλοι εξάλλου γνωρίζουμε ότι οι Ryker’s είναι από τα σπουδαιότερα old school hardcore συγκροτήματα που υπάρχουν σήμερα. Για περισσότερο info: www.rykers.de .

Hatebreed

Η στιγμή που περίμενα εδώ και πολύ καιρό θα άρχιζε στις 19:15. Η απίστευτη εμφάνιση των Hatebreed πριν από 7 μήνες και 22 μέρες στο An μου έχει μείνει ως η απόλυτη συναυλία.. Παραδόξως ξεκίνησαν το show τους με το Remain Nameless και όχι με το Proven όπως όλοι περίμεναν. Περιττό να αναφέρω ότι το mosh δεν σταμάτησε καμία στιγμή, κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε συναυλία των Hatebreed. Προς απογοήτευση μου, έδειξαν κάπως κουρασμένοι (ειδικά ο Jasta). Το set τους περιλάμβανε κομμάτια όπως τα Perseverance, Smash Your Enemies, Empty Promises, Burn The Lies, Before Dishonor, Last Breath, I Will Be Heard και ένα καινούριο που ονομαζόταν Tear It Down. Εδώ όμως θέλω να γίνω λίγο πιο εκτενής: Ok, το Tear It Down ωραίο τραγούδι, αλλά ουσιαστικά ήταν το Outro του Perseverance συν 1-2 riffs ακόμα. Δεν πιστεύω ότι τους πήρε πάνω από 15 λεπτά για να το φτιάξουν αυτό. Είναι κάπως νωρίς βέβαια να κρίνουμε από τώρα αλλά καλό είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους σωστά? Για περισσότερο info: www.hatebreed.com .

Σάββατο 5 Ιουλίου

Born From Pain

Οι Born From Pain θεωρώ ότι είναι από τα πιο υποτιμημένα brutal hardcore συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων, αφού αξίζουν πολύ περισσότερη δημοσιότητα από αυτή που απολαμβάνουν τώρα. Ένα festival σαν το Full Force θα ήταν το καλύτερο promotion για τη νέα κυκλοφορία τους. Γενικά τα κομμάτια αποδίδονταν πολύ σωστά, ενώ η σκηνική παρουσία τους ήταν απλά συμπαθητική. Παρουσίασαν υλικό όπως αναμενόταν κυρίως από το Sands Of Time , αλλά και από προηγούμενες ηχογραφήσεις τους όπως τα Final Nail και Reclaiming The Crown. Αν ήταν και λίγο πιο ενεργητικοί, θα μιλάγαμε για μια από τις κορυφαίες εμφανίσεις του τριημέρου. Για περισσότερο info: www.bornfrompain.com .

Most Precious Blood

Οι Most Precious Blood με έστειλαν αδιάβαστο! Θα σας πω μόνο το εξής: Όταν ξεκίνησαν το set τους, ζήτημα να ήμασταν πάνω από 500 άτομα. Όταν το τελείωσαν όμως, είχαν μαζευτεί γύρω στους 4000, που αποθέωναν τους Most Precious Blood ανελλιπώς! Επί σκηνής τα έδωσαν κυριολεκτικά όλα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα έχουν παίξει καλύτερο live από αυτό! Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Most Precious Blood παίζουν Brutal Hardcore με μια πολύ συναισθηματική χροιά. Επίσης, ο νέος τραγουδιστής τους είναι απίστευτος frontman, δεν σταμάτησε να χτυπιέται ούτε μια στιγμή. Για περισσότερο info: www.mostpreciousblood.com .

Atreyu

Οι Καλιφορνέζοι Atreyu αναπλήρωσαν την τελευταία στιγμή τους The Addicts, επειδή οι τελευταίοι δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στο festival. Μου φαίνεται ότι η Καλιφόρνια τους έχει επηρεάσει πολύ, αφού δεν έχω ξαναδεί hardcore συγκρότημα να είναι τόσο poser! Ο κιθαρίστας ώρες ώρες έπαιζε κάτι ξεκάρφωτα solos και μάλλον του είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ήταν ο Van Halen…Η μουσική τους γενικά ήταν ένα μπαστάρδεμα Brutal Hardcore, Emo, Punk και Metal. Αν δεν ήταν ΤΟΣΟ επιδειξίες ίσως και να μου άρεσαν. Ρε κάντε μας τη χάρη και αφήστε μας να ασχοληθούμε με υπερμπάντες όπως οι……..

MADBALL

Τα παρατάω όλα, διαγράφομαι από το Avopolis, κλείνομαι σε μοναστήρι και περνάω όλη μου τη ζωή εκεί!!! Μετά την εμφάνιση των Madball κάτι τέτοιες σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό! Έχω δει ΠΟΛΛΕΣ συναυλίες, αυτή όμως ήταν μακράν η καλύτερη. Οι Madball είναι η κορυφαία hardcore μπάντα παγκοσμίως, και δεν δέχομαι αντιρρήσεις σε αυτό. Πιστέψτε με, οποιοσδήποτε είχε παρευρεθεί στη θέση μου στις 5 Ιουλίου, τα ίδια θα έγραφε τώρα. Οι Madball κατάφεραν να μεταδώσουν ένα hardcore feeling που όμοιο του δεν έχω ξαναδεί μέχρι τώρα! Δεν έπαιξαν κάποιο καινούριο κομμάτι, αλλά αρκέστηκαν σε παλιά hits όπως τα Set It Off, Hold It Down, Streets Of Hate, Say What, Nuestra Familia κλπ. Κορυφαίες στιγμές τα Get Out (που συμμετείχε ο αδελφός του Freddie, Roger Miret) και το Pride που –λόγω προσωπικού δεσίματος με τους στίχους του τραγουδιού- λίγο ακόμα και θα έβαζα τα κλάματα! Madball is back - Hardcore is Back!! Υποκλίνομαι ταπεινά!! Για περισσότερο info: www.madballnyhc.com

Manos

Δεν μπορώ, θα γράψω και γι’αυτούς. Οι Manos δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με το hardcore. Οι συνθέσεις τους δεν ξεπερνούσαν τις αντίστοιχες ενός 5χρονου παιδιού. Σκηνικά όμως έβγαζαν απίστευτο γέλιο. Έχετε δει πότε συγκρότημα που στα κλειδιά του μπάσου υπάρχει κολλημένη μια σκούπα και ως προέκταση της σκούπας κολλημένη μια ομπρέλα? Ε, εγώ το είδα…Έχετε δει ποτέ συγκρότημα που ενώ παίζουν κανονικά ο κιθαρίστας πλακώνει στα κλωτσίδια το μπασίστα? Ε, εγώ το είδα…Έχετε δει ποτέ συγκρότημα που ενώ παίζουν ένα grindcore τραγούδι ο μπασσίστας παρατάει το μπάσο και αρχίζει να κάνει ποδήλατο πάνω στη σκηνή? Ε, εγώ το είδα…Και το καλύτερο όλων: Έχετε δει ποτέ κοινό που γνωρίζει απέξω τα τραγούδια ενός τέτοιου συγκροτήματος? Ε, το είδα και αυτό!! Αν το αντέχει η κοιλιά σας: www.manos.de .

Κυριακή 6 Ιουλίου

KJU

Καμία ιδέα δεν είχα του τι έπαιζαν οι Γερμανοί KJU. Χωρίς να είναι κάτι το εκπληκτικό, παρουσίασαν ένα set δυνατού Emocore με αρκετά μελωδικά στοιχεία, που έφταναν μέχρι το χαρακτηρισμό σκέτου Emo. Ανά στιγμές μου θύμισαν Poison The Well, χωρίς όμως τόση ακρότητα στα φωνητικά. Παρ’ότι οι περισσότεροι που τους παρακολούθησαν δεν γνώριζαν τα τραγούδια τους, φάνηκαν να το διασκεδάζουν. Καλά σε αυτό ίσως έπαιξε και σημαντικό ρόλο η μπύρα που έρεε άφθονα, αλλά λέμε τώρα. Για περισσότερο info: www.kju-music.de .

Backfire

Οι Ολλανδοί Backfire ειλικρινά δεν περίμενα να είναι τόσο καλοί αφού ότι είχα ακούσει παλαιότερα από αυτούς δεν μου έκανε τρομερή αίσθηση. Σε live πάντως προφανώς διαφοροποιούνται τα πράγματα. Old school hardcore με αρκετά στοιχεία από NYHC (και συγκεκριμένα Madball) και ένα τραγουδιστή που έκανε τα πάντα για να ξεσηκώσει το κοινό. Το μόνο παράπονο του κόσμου ήταν ότι δεν έπαιξαν κάποια παλαιότερα κομμάτια τους, αλλά αρκέστηκαν περισσότερο στα καινούρια τους. Αξέχαστη ατάκα του τραγουδιστή τους σε ένα άτομο από το κοινό: ‘Hey! Where did you get that jacket? We don’t sell that shit!’ Δυστυχώς οι Backfire δεν έχουν σελίδα για περισσότερο info….

Kill Your Idols

Ίσως από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις του festival αφού είχα ακούσει αρκετά γι’αυτούς αλλά δεν επιβεβαιώθηκε σχεδόν τίποτα. Εντελώς αδιάφορο hardcore/punk, σκηνική παρουσία μηδέν, ο υπέρβαρος τραγουδιστής με το ζόρι έβγαζε τα λόγια και τέλος επικοινωνία με τον κόσμο ανύπαρκτη (πολύ βασικό για μια hardcore μπάντα). Για περισσότερο info: www.killyouridols.net

Cockney Rejects

Αν ασχολείσθε με το Oi! τότε σίγουρα θα γνωρίζετε τους Cockney Rejects, ένα συγκρότημα της πρώτης γενιάς punk που έχει καταφέρει ακόμα να μείνει ζωντανό. Η ιστορική λοιπόν αυτή μπάντα μας παρέδωσε μαθήματα αξιοπρεπούς Oi!/Punk και μας θύμισε τις παλιές καλές εποχές που το Punk πήγαζε από τη δύναμη της εργατικής τάξης, χωρίς τη βοήθεια πολυεθνικών και του MTV. Όπως οι Discipline, έπαιξαν ένα set που ουσιαστικά ήταν best-of, παρουσιάζοντας κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους. Για περισσότερο info: http://home.att.net/~hardcoreoi/cockneyrejects.htm

Youth Of Today

Straight Edge φιλοσοφία, δυνατές κιθάρες, γρήγοροι ρυθμοί και τρομερή ενέργεια ήταν τα στοιχεία που συνέθεσαν την εμφάνιση των Youth Of Today. Άλλη μια από τις πολύ σημαντικές old school hardcore μπάντες που παρουσιάστηκαν στο festival απέδωσε εξαιρετικά, παίζοντας κομμάτια από τα δύο albums τους Break Down The Walls και We’re Not In This Alone. Για ανταπόκριση του κοινού δεν το συζητάω, χαμός. Για περισσότερο info: www.xyouthoftodayx.cjb.net .

Sick Of It All

Τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς για τους Sick Of It All, ένα από τα σημαντικότερα σχήματα που έχει παράγει η Νέα Υόρκη. Τα Good Lookin’ Out, Call To Arms, Let’s Go, Scratch The Surface, Us vs Them όπως και 2 ολοκαίνουρια κομμάτια (που παρεμπιπτόντως έσκισαν) δεν γίνεται να αφήσουν ένα κοινό ασυγκίνητο! Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στους Sick Of It All δεν ήταν μόνο η άψογη εκτέλεση των τραγουδιών, αλλά και η συνεχής επικοινωνία τους με τον κόσμο. Ο Lou ήταν τρομερά ευδιάθετος, με ένα διαρκές χαμόγελο στο στόμα! Κυριολεκτικά σου έδιναν την εντύπωση ότι δημιουργήθηκαν χτες και ότι τα 15 περίπου χρόνια που είναι μαζί σαν συγκρότημα δεν τους έχουν επηρεάσει καθόλου. Αναμφισβήτητα οι νικητές της τρίτης μέρας! Για περισσότερο info: www.sickofitall.com .

Άλλα μη-hardcore συγκροτήματα που ξεχώρισαν ήταν οι Soulfly, Entombed, Saint Vitus, Clawfinger, Sepultura, Raging Speedhorn(θεοί) και Ministry, ενώ προσωπικά απογοητεύτηκα από τους Stone Sour, Six Feet Under, Type O Negative και σχεδόν όλα τα Γερμανικά συγκροτήματα, επειδή ήταν απίστευτα poser! Μακάρι να δούμε κάποια στιγμή ανάλογα festivals και στη χώρα μας, αν και είναι μάλλον όνειρο θερινής νυκτός. Μέχρι του χρόνου λοιπόν, θα παραμείνω με τις μνήμες αυτού του εκπληκτικού τριημέρου!