Τους Absolutist τους ανακάλυψα από σπόντα, στις καθιερωμένες ψακτικές στα μπουντρούμια και στα καταγώγια του διαδικτύου! D – beat hardcore (ονομάστηκε έτσι πίσω στις αρχές των 80’s από τους Discharge, από τις πιο «διάσημες» μπάντες του είδους οι Σουηδοί Disfear) από το Aberdeen της Σκωτίας, μας δίνουν το δεύτερό τους δίσκο με τίτλο “Ave” (οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν, το «Αστερίξ» ΔΕΝ κόβεται!), μετά από το περσινό τους ντεμπούτο “Blasphemy”. Το οποίο δεν έχω ιδέα αν είναι καλό ή όχι, αλλά θα φροντίσω να μάθω αν κρίνω από την κεραμίδα που με βάρεσε στο «δόξα πατρί» με τούτο! Προειδοποίηση : Για να εκτιμήσετε το δίσκο και να τον κάνετε «δικό σας», πρέπει να είστε στο ανάλογο mood σκατοψυχίασης. Πράγμα διόλου δύσκολο θαρρώ με τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό σε ένα κράτος που λεφτά έχει αλλά «ξεχνάει» που τα κρύβει, σε συνδυασμό με εξεταστικές, χειμωνιάτικο καιρό, μπλα μπλου μπλι (εδώ ο καθένας προσθέτει ότι θέλει, ειδάλλως δε θα τελειώσω ποτέ!).
Έρχεται όμως κάποιος και μου λέει, «εγώ ήπια Amita Motion βρε αδερφέ και έχω θετική ενέργεια». Ρίξε μια ματιά στο γκρίζο εξώφυλλο φίλε μου με τον εσταυρωμένο, καλυμμένο με ένα σεντόνι, άκουσε τις πρώτες νότες του δίσκου και αν συνεχίσεις να νιώθεις το ίδιο, τότε δεσμεύομαι να φέρω τους Absolutist headliners στην φετινή «Ημέρα Θετικής Ενέργειας» (πουλάω την ψυχή μου στο διάολο για να το δω αυτό)! Και πώς να μη γίνει κάτι τέτοιο όταν ακούς την χαρακτηριστική εισαγωγή του “Churches Burn”, ακολουθούμενη από θεόρατα riffs και σκισμένα φωνητικά που οδηγούν σε ένα αργόσυρτο ατμοσφαιρικό κλείσιμο για να μπει ο πόλεμος ο ίδιος με το Converge – ικό “Black War” στη συνέχεια; Ή τα “Tectonics” και “Vile Communion” με τις mid tempo εισαγωγές τους, που δημιουργούν την απαραίτητη σκατοψυχέ ατμόσφαιρα που διαποτίζει όλο το δίσκο; Εφτά τραγούδια όλα κι όλα (όχι πάντως για να διαλέξεις το σκοπό και να τους πεις το σ’αγαπώ!), σε σχεδόν 20 λεπτά που μπορεί να φαίνονται λίγα, αλλά είναι αρκετά για να σου δώσουν αυτό που θέλουν.
Η ενέργεια που βγάζουν είναι εκπληκτική, πόσο μάλλον αν σκεφτούμε πως πρόκειται για τρίο, πράγμα μη συνηθισμένο στο είδος. Ο τσαμπουκάς του hardcore punk είναι εδώ, παρέα με τις ατμόσφαιρες του crust ( εξάλλου τα κοινά στοιχεία με το d – beat είναι πολλά) και μία sludge – οβρωμιά που έρπεται στο background (ο ήχος του μπάσου είναι τέρμα «πνιχτός», τρίο και sludge μου φέρνουν στο νου Unearthly Trance, άσχετο). Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω στίχους, αλλά αν κρίνουμε από τους τίτλους, το εξώφυλλο και τα samples από την ομιλία του Βρετανού φιλόσοφου Bertrand Rusell για τη σημασία της πνευματικής ακεραιότητας κατά την εξέταση της θρησκείας, τότε σαφώς και έχουν μια πολιτικοθρησκευτική κατεύθυνση που ποτέ δε θα πάψει να είναι επίκαιρη. Και για να το κάνουμε πιο λιανά, όσοι γουστάρατε το περσινό ντεμπούτο των Sarabante, πολύ πιθανό να βρείτε στο “Ave” το soundtrack των ημερών. Πραγματικά μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη από το πουθενά, δείγμα πως το underground δε θα πάψει να βράζει ποτέ…καλές σκατόψυχες ακροάσεις!
Standout tracks : Churches Burn, Tectonics
Link: Absolutist on Facebook
