core.team

remnantsSarabande είναι ένας χορός 3/4, ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στην Κεντρική Αμερική το 1539, μετά την αναφορά του (zarabanda συγκεκριμένα) σε ένα ποίημα του Fernando Guzman Mexia. Φυσικό επακόλουθο ήταν η οικειοποίηση του από τις ισπανικές αποικίες και η μεταφορά του στην Ισπανία όπου και απαγορεύτηκε το 1583 επειδή θεωρήθηκε άσεμνος. Περίμενε λίγο, μήπως έκανα λάθος και μπήκα στη Βικιπαίδεια;; Sarabande επίσης, έχει μια σύνθεση ο Malmsteen και ένα album ο John Lord...τελικά μπήκα στο site του Classic Rock;; Λοιπόν, Sarabante είναι μια ελληνική hardcore/crust μπάντα από την Αθήνα η οποία με το ντεμπούτο της θέλει να μας χορέψει στο "ταψί" της, να μας πάρει τα μυαλά, να μας τα ψήσει και εμείς να κοιτάζουμε μετά τα απομεινάρια ("Remnants") προσπαθώντας να καταλάβουμε τι ακριβώς βιώσαμε...θαρρώ πως το έσωσα! Έτος ίδρυσης της το 2006 και μετά τον απαραίτητο "εξορκισμό δαιμόνων'', δηλαδή κάθε αρχή και δύσκολη, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους μέσω της Southern Lord παρακαλώ! Το mastering έγινε από τον Brad Boatright, τραγουδιστή των From Ashes Rise (μπάντα ορόσημο του είδους) και η παραγωγή του δίσκου είναι απλά ιδανική.

   Έχοντας λιώσει στην κυριολεξία τον δίσκο δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο άνοιγμα δίσκου απ'το "Πνιγμένοι Στη Σιωπή". Μιλάμε για ένα χορό (που λέγαμε πριν!) από riffs που σε γραπώνουν μονομιάς, πλαισιωμένα από άριστους,σχεδόν ποιητικούς ελληνικούς (!!!) στίχους που βάζουν τα γυαλιά σε άπειρους "έντεχνους" εκεί έξω...και πιστέψτε με, το τόλμημα τους δικαιώνει. Οι κιθάρες στο 2:16 του "Those That Break, Those That Hold" στοιχειώνουν συνειδήσεις, με μεταφρασμένους στίχους από το ποίημα της Κατερίνας Γώγου "Σ' όσους σπάσανε, σ' όσους κρατάνε". Το επιβλητικό instrumental "Για Πάντα Νύχτα" είναι ένα δίλεπτο ταξίδι στα άδυτα της μελαγχολίας και το επικά ατμοσφαιρικό "Our Day Of Torment (Here And Now), μας παραπέμπει στις 2 πρώτες παραγράφους από το τέταρτο κεφάλαιο του "Book of Satan" του Anton Lavey, εξετάζοντας την "λεπτή κόκκινη γραμμή" ανάμεσα σε παράδεισο και κόλαση, ζωή και θάνατο.Και στο τέλος μας ρωτούν αν αισθανόμαστε ασφαλείς στον "μικρόκοσμο" μας στο "Do You Feel Safe ?", με την έρπουσα σαν δηλητηριώδες φίδι μπασογραμμή του, τον εμβατηριακό ρυθμό που οδηγεί στο "δάγκωμα" και τον αργόσυρτο θάνατο - κλείσιμο του δίσκου.
 
   Οι Sarabante θέτουν ερωτήματα που μας αφορούν ΟΛΟΥΣ και όχι μόνο όσους ακούν hardcore/crust/black ή οποιοδήποτε σχετικό είδος. Δείχνουν πως σαν άτομα ψάχνονται, δεν εφησυχάζουν, προβληματίζονται, πόσο μάλλον σε τέτοιους καιρούς που είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Το ίδιο και η ελληνική σκηνή σαν ολότητα, η οποία είναι ένα καζάνι όπου βράζει μαγικός ζωμός που πίνουν οι μπάντες για να εξηγήσουμε μεταφορικά την απίστευτη ποιότητα της. Μόνο που οι Sarabante μάλλον ζήλεψαν τον Οβελίξ και έπεσαν μέσα στη "χύτρα" της έμπνευσης, δίνοντας μας ένα διαμάντι (diamonds and...crust), γεμάτο ενέργεια, τσαμπουκά, συγκίνηση και σωστή αναλογία δύναμης και μελωδίας. Η λογική λέει πως σαν ντεμπούτο που είναι και αναλογιζόμενοι πως έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους το 8 θα ήταν ένας αντικειμενικός βαθμός. Ποιος την χέζει όμως την λογική, έχουμε να κάνουμε με δίσκο που δεν θέλει αναλύσεις και "ξεψείρισμα", άκουσμα που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά, το μυαλό, την ψυχή. Ελπίζουμε να μας δικαιώσουν με ανάλογη συνέχεια, κάτι μου λέει πως το έχουν...ως τότε, θα πατάω το repeat και i will...crust in peace! 
 
Standout tracks: Κυριολεκτικά όλα, ιδανική αρχή τα "Πνιγμένοι Στη Σιωπή", "Those That Break,Those That Hold"
 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Featured