Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ίσως ένας από τους πιο αλλόκοτους που έχω ακούσει τελευταία. Είναι από εκείνους τους δίσκους που δεν ξέρεις ακριβώς πως να τους χαρακτηρίσεις: καλός , κακός , μέτριος. Το severance των Crows δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Αφορά ένα μουσικό «ρεύμα» που δεν έχει σκοπό να είναι αρεστό αλλα περισσότερο να κάνει αίσθηση. Οι Δουβλινέζοι Crows μπορεί να κάνουν ιδιαίτερα εμφανή την οργή και τη σαπίλα που τους διατρέχει αλλά το κάνουν με ένα ωμό και τραχύ τρόπο αφού δεν καταφεύγουν σε «tough guy» attitude, ούτε σε βεβιασμένα breakdowns, ούτε σε στίχους τύπου : «έβρισες το crew μου καριόλη, θα σε πετσοκόψω». Παίζουν ένα είδος σκοτεινού(!) hardcore με βαρύγδουπα -σχεδόν sludge-ικου χαρακτήρα- riffs, τα οποία άμα συνδυαστούν με samples από τη ταινία network (1976)(!) και με ένα από τα πιο τραυματικά εξώφυλλα δίσκου που έχω δει τελευταία, έχουμε να κάνουμε με μια οργή που είναι δυσάρεστη. Προσωπικά όταν άκουγα το severance –κοιτάζοντας τη φωτογραφία πάνω δεξιά rotated- δεν είχα καμία όρεξη να ξεχυθώ στους δρόμους και να αρχίσω στα μπουνίδια όποιο μου την έσπαγε. Αντίθετα αυτό που ήθελα να κάνω είναι να εκτελέσω χαρακίρι με το δάκτυλο μου ακούγοντας κατατονικά το requiem του Mozart (αλήθεια).
Σχετικά με τα τεχνικά θέματα του δίσκου, η συγκεκριμένη δουλεία είναι μάλλον αποτέλεσμα μέτριας παραγωγής, ηχογραφημένη μαντεύω μέσα σε γκαράζ (αδύνατον να βρω πιο πολλές πληροφορίες, το μόνο σημάδι ζωής της μπάντας είναι μια σελίδα bandcamp). Στη πλειονότητα τους τα κομμάτια έχουν διάρκεια κάτω του λεπτού -ευτυχές γεγονός για αυτούς που δεν αντέχουν τα «ιδιαίτερα» γαυγίστικα φωνητικά του τραγουδιστή- και διαχωρίζονται σε mid-tempo κακοφωνίες αλλά και σε πιο hardcore δομές. Για τους στίχους δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα αφού δεν μπόρεσα να τους βρω πουθενά.
Συμπερασματικά, ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν μία εμπειρία. Ίσως δεν είναι κάτι που θα ήθελα να επαναλάβω σε καθημερινή βάση, αλλά ομολογώ πως με γοήτευσε. Μου άφησε μια γεύση ποιητικής σαπίλας(!) που παραπέμπει σε μουντή και βροχερή πόλη... κάτι από Δουβλίνο δηλαδή.
Standout Tracks: Self Help, Self Harm , Pangaea
Link: Bandcamp
