Κάθε εποχή έχει και τις μορφές της...δεκτό.Κάθε μουσικό ιδίωμα επίσης...συμφωνούμε αδερφέ,to the point και σβέλτα λέμε!Οι εκάστοτε μορφές λοιπόν,εκτός του ότι κατά κύριο λόγο ''δημιουργούνται'' από εμάς, κρίνονται από την μουσική τους προσφορά,τον τρόπο ζωής και τα λεγόμενα τους αλλά και από το image τους.Φτάνουμε λοιπόν στον κύριο Adam Dutkiewicz, mastermind των ''love or hate'' Killswitch Engage και Times of Grace.Αν τον κρίνουμε από το image του και τις δηλώσεις του κατά καιρούς, τότε πιθανόν οι περισσότεροι να αναφωνίσουμε ''μα καλα,τι μορφάρα είμαι!!!'', καθώς το nerd style και η όλη ''καραγκιοζιδοκραξιμοσοβαροφανής'' σκηνική παρουσία του δεν μας αφήνουν και πολλά περιθώρια απ'το να μη γελάσουμε.Από την άλλη όμως, ο τύπος μας έδειξε τη συνθετική του ευφυία(αν αναφέρουμε και τις ικανότητές του ως παραγωγός, ο ''big sofo'' έχει αρκετό χρόνο να προπονηθεί ώστε να φτάσει 80% ευστοχία στις βολές!) κάνοντας το εξής απλό στην πράξη, αλλά όχι στη σύλληψη.Κάπου εκεί πίσω μεταξύ late 90's και early 00's, σκέφτηκε να συνδυάσει τα ''αιχμηρά'' riffs και breakdowns μπαντών του μεταλλικού hardcore όπως οι Shai Hulud και οι Earth Crisis με τις maiden-ικες μελωδίες και τα ''βγάζω ρίζες στο μυαλό από το πρώτο άκουσμα'' ρεφρέν της σουηδικής μελωδικής death metal σκηνής, η οποία θα έδειχνε τον δρόμο για την μετέπειτα εξέλιξη του ήχου γενικότερα.Η συνταγή αυτή λοιπόν, απέφερε στην αρχή την δισκάρα ''Alive or Just Breathing'' που ''ξεστράβωσε'' ένα μεγάλο μέρος της αμερικανικής σκηνής και όχι μόνο και αποδείχθηκε στη συνέχεια ισάξια της συνταγής της Coca Cola!
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Times of Grace πέρα από τον Adam;Πολύ απλά το ''Hymn of a Broken Man'' ηχεί σαν η φυσική συνέχεια του ''Alive...''.Η ιστορία έχει ως εξής.Μπαίνουν στον πάγο οι Killswitch λόγω του προβλήματος στην πλάτη του Adam και όσο αυτός αναρρώνει γράφει υλικό που για κάποιο περίεργο λόγο το προορίζει για μελλοντικό project.Τελειώνει τη σύνθεση και φωνάζει τον παλιόφιλο Jesse Leach να γράψει στίχους και να τραγουδήσει και απ'το πουθενά έχουμε ένα δίσκο που πατάει άνετα κάτω τα δύο τελευταία Killswitch.Times of Grace λοιπόν(κάργα Neurosis!) και ''The Hymn of A Broken Man''...δύσκολοι καιροί για σακάτηδες!Πέρα από την πλάκα, ο δίσκος κάνει ντου εμβατηριακά με το ''Strength in Numbers'' και χωρίς να το καταλάβεις τραγουδάς το ρεφρέν του σαν να το ήξερες από πριν.Εκεί ακριβώς είναι και το ατού του,στις μελωδίες των φωνητικών του ακόμη καλύτερου από τότε Leach και στα απίστευτα κολλητικά του ρεφρέν που ''βρωμάνε'' σουηδίλα''.Δεν εξηγείται αλλιώς, αλλά πρέπει να παίζει ρόλο και η εν μέρει πολωνική καταγωγή του Adam,μια Βαλτική θάλασσα τους χωρίζει,δυο τσιγάρα δρόμος!Όλα αυτά μαζί με το ''γεννάω riffs όταν κοιμάμαι'' χάρισμά του και τις εκπληκτικές ερμηνείες του Leach μας δίνουν ένα album με hardcore ραχοκοκαλιά(Fight for Life,The Hymn of a Broken Man), ''pop-ίζουσα'' διάθεση(Willing, Until the End of Days) και ήπιους πειραματισμούς(The Forgotten One).
Τα καλύτερα έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις λένε και στην περίπτωση αυτή ισχύει.Εκεί που όλοι είχαμε ξεγραμμένους τους Killswitch Engage, όντας σε μια μετριότητα εδώ και αρκετά χρόνια, να το δισκάκι που περιμέναμε από δαύτους(δεν θα τα χαλάσουμε στο όνομα τώρα!).Δισκάκι το οποίο διακατέχεται από μια αισιόδοξη μελαγχολία αν θα μπορούσε να υπάρξει τέτοιος όρος, εξαιτίας των δύσκολων καταστάσεων που πέρασε το group, των οποίων το αποτέλεσμα είναι το ίδιο το album.Οι fans θα το εκτιμήσουν δεόντως, όσοι όμως δεν ρίχνουν ζάχαρη στο metalcore τους που και που, καλύτερα ας μείνουν μακριά γιατί μετά θα πληρώνω Clearasil για τα σπυράκια που θα βγάλετε...the choice is yours,i made mine.
Standout tracks: Strength in Numbers, Where the Spirit Leads Me, Hymn of a Broken Man
