Οι Bury Your Dead είναι μια παράξενη ιστορία. Η περίπτωση τους χρίζει ειδικής ανάλυσης οπότε για να είναι αυτό το review όσο πιο ακριβές γίνεται μάλλον πρέπει να βάλουμε τα δεδομένα σε μια σειρά…
Μετά από ένα EP και πολλά live shows κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της Βοστόνης, οι Bury Your Dead κυκλοφόρησαν στις αρχές του 2003 το You Had Me At Hello από την Alveran (που αργότερα επανακυκλοφόρησε η Eulogy). Οι κριτικές είναι διθυραμβικές, με πολλούς μάλιστα τότε να βιάζονται να τους χαρακτηρίσουν την πιο ανερχόμενη νέα μπάντα στο Hardcore μαζί με τους Throwdown που λίγους μήνες αργότερα είχαν κυκλοφορήσει το επίσης εξαιρετικό Haymaker. Το μέλλον φάνταζε ευοίωνο…
Σχεδόν 1μιση χρόνο αργότερα, σκάει το Cover Your Tracks -μέσω της πιο αναγνωρίσιμης Victory- και η ‘μετοχή’ τους φτάνει στον Θεό. Οι Bury Your Dead λαμβάνουν καθολική αναγνώριση, προάγονται ως ένα από τα πιο καυτά ονόματα στο Hardcore, ενώ κομμάτια όπως τα Eyes Wide Shut και Outsiders μπαίνουν στο playlist κάθε Hardcore party που γινόταν στην υφήλιο.
Εκεί λοιπόν που βρίσκονταν στο peak της πορείας τους, κυκλοφορούν το Beauty And The Breakdown το 2006 και οι πρώτες μουρμούρες αρχίζουν να εμφανίζονται. Ενώ το album είναι αντικειμενικά βαρύ και προσεγμένο, οι παλαιότεροι οπαδοί παρατηρούν ότι πολλά από τα Hardcore στοιχεία του παρελθόντος είχαν περιοριστεί. Αντί αυτού, οι Bury Your Dead ακούστηκαν ως μια μπάντα που άνετα θα μπορούσε να εμφανιστεί support π.χ. στους Slipknot και τα παιδάκια στις πρώτες σειρές με τις μάσκες του Corey να ενθουσιάζονταν ακούγοντας το House Of Straw.
H τελευταία -οριακά- αξιοπρεπής στιγμή των Bury Your Dead έμελε να είναι εκεί. Στην συνέχεια ο τραγουδιστής Matt Bruso αποχώρησε, με τον αντικαταστάτη του να είναι κατά γενική ομολογία κλάσεις κατώτερος. Στο διάστημα 2008-2009 έγραψαν τα Bury Your Dead και It’s Nothing Personal που μάλλον θα προκάλεσαν ακόμα και στον πιο σκληροπυρηνικό fan αηδία και σίγουρα θα έπιασε τον εαυτό του να προσπαθεί να το παίξει cool με κλισέ ατάκες ‘εγώ τους άκουγα μέχρι το πρώτο EP, μετά φλώρεψαν’ στους φίλους του.
Αρκετά έχω μακρηγορήσει όμως οπότε ας μπούμε στο ψητό: Οι Bury Your Dead στην αρχή του χρόνου ανακοίνωσαν πως ο Bruso επέστρεψε και το επόμενο album θα είναι επηρεασμένο από τις αρχικές δουλειές τους. Το Mosh ‘N Roll κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες με κάποια reviews να μιλούν για αναγεννημένη μπάντα, ενώ άλλα πως οι Bury Your Dead συνεχίζουν να μην είναι τίποτα ιδιαίτερο. Η αλήθεια σχεδόν όπως πάντα βρίσκεται στην μέση…
To Mosh ‘N Roll σίγουρα είναι 100 φορές πιο πάνω από τα προηγούμενα 2 albums τους. Αυτό από μόνο του όμως δεν λέει και πολλά μιας και χειρότερο δεν θα μπορούσε να ακουστεί! Πέρα από αυτό, σίγουρα έχει πάρα πολλά στοιχεία από τους παλιούς Bury Your Dead: κατά 90% της εποχής Beauty And The Breakdown όμως, όχι τόσο των 2 πρώτων. Κανένα κομμάτι π.χ. δεν μου ακούγεται όπως τα Camo Is My Favorite Color ή Burn Baby Burn – αντιθέτως τα Slaughterhouse Five και Deadeye Dick άνετα θα μπορούσαν να χωρέσουν στο Beauty And The Breakdown. Κοινώς εδώ έχουμε την πατροπαράδοτη φόρμουλα mid tempo ταχύτητας με breakdown-after-breakdown…Η παραγωγή επίσης είναι γυαλισμένη όσο δεν πάει, κάτι που την κάνει να ακούγεται σχεδόν ψεύτικη. Τα κομμάτια πάντως είναι κομμένα και ραμμένα για live μιας και οι δομές τους είναι τέτοιες που μπορούν να ξεσηκώσουν άνετα ένα club – ίσως εκεί χωρίς την υπερβολή της παραγωγής να μου αρέσουν περισσότερο.
Οι Bury Your Dead με το Mosh ‘N Roll κέρδισαν πίσω κάποια από την χαμένη αξιοπιστία τους, προσωπικά όμως δεν μου φαίνεται πως πέτυχαν το μπαμ που όλοι περίμεναν ότι θα έκαναν. Μιας και ανήκω στην παλιά γενιά οπαδών τους η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν μου είπε κάτι ιδιαίτερο, όσοι πάντως αγάπησαν το Beauty And The Breakdown σίγουρα θα λατρέψουν και αυτό.
Standout Track: Bluebeard
