Έχεις ξυπνήσει από τις 7 το πρωί με μόλις 2 ώρες ύπνο, γιατί νομίζεις πως είσαι ο Lemmy και κραιπάλιασες χθες, ξέροντας πως σε περιμένουν τουλάχιστον 8 ώρες δουλειάς στην οικοδομή(hardcore καταστάσεις, όχι αστεία!) κάτω απ' το λιοπύρι. Η δουλειά τελειώνει αργά και βασανιστικά, αρχίζεις ήδη να ονειρεύεσαι ένα κρύο ντουζ, ζεστό φαγητό και ένα κρεβάτι για να ''ψοφήσεις'' στον ύπνο. Έλα όμως που κάτι πρέπει να πάει στραβά και κόβεσαι λίγο πριν το τέλος, ''τσιμπάς'' τα ραμματάκια σου στο καλό χέρι(δεξί-αριστερό,ότι έχει ο καθένας βρε αδερφέ!) και αυτόματα ξεχνάς μπάνια για κανά δεκαήμερο, πέρα από τον περιορισμό των κινήσεών σου. Βράζεις λοιπόν από τη ζέστη και τα νεύρα και είσαι σε ένα ''Kill Everyone Now''(η έννοια του KEN, την οποία όρισε ο Henry Rollins των Black Flag) mood. Με μια μικρή παραλλαγή, εδώ ακριβώς κολλάνε οι KEN Mode και ο τέταρτος τους δίσκος ''Venerable'', για να δώσουν ουσία στο δεκαήμερο αυτό και όχι μόνο.
Ομολογώ πως αδιαφορούσα για την ύπαρξη των KEN Mode, μόλις όμως έτυχε να ακούσω τον δίσκο, το σαγόνι μου δεν ξεκόλλησε απ' το πάτωμα ούτε μετά και απ' το πέμπτο repeat! Μιλάμε για ένα κράμα του χαοτικού hardcore των Converge και του noise-punk rock των Black Flag, που όταν θέλει να post-άρει το κάνει όπως ο Kareem Abdul-Jabbar(τα 3:39 του ''Flight of the Echo Hawk'' θα σας πείσουν)! Ήδη από το 56'' του δίσκου καταλαβαίνεις ότι κάτι καλό παίζει εδώ με το που μπαίνει το η noise rock κιθάρα του ''Book of Muscle''. Στο ''Obeying the Iron Will'' είχα να νιώσω έτσι από το άκουσμα του riff του ''Blood and Thunder'' των Mastodon (με τους οποίους συναντάμε κοινά στοιχεία της πρώιμης περιόδου τους), ένω στο ''Batholith'' για παράδειγμα, καταλαβαίνουμε το πόσο μεγάλη επιρροή αποτελούν οι Converge για όσους έχουν σχέση με το μεταλλικό hardcore. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως την παραγωγή την έχει αναλάβει η ''αυτού μεγαλειότης'' Kurt Ballou, ο οποίος πρέπει να έχει το ''άγγιγμα του Μίδα'' με ότι καταπιάνεται αν κρίνουμε από την ποιότητα(και αυτής) της δουλειάς.
Οι Καναδοί για άλλη μια φορά μας αποδεικνύουν την ''less is more'' νοοτροπία τους. Από τους Rush στους Voivod και από τους Despised Icon στους Buried Inside και τους KEN Mode στην περίπτωση μας, μας δείχνουν πως δεν έχει τόσο μεγάλο νόημα η ποσότητα, όσο η ποιότητα, άσχετα αν ζούμε σε καιρούς υπερκατανάλωσης. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς κατά τη γνώμη μου, βγαλμένος κατευθείαν απ' το underground που θα χαρακτηρίζει πάντα τη σκηνή. Ας κάνουμε όμως τη χάρη στους εαυτούς μας και έστω από στόμα σε στόμα, ας διαδώσουμε το ποιόν του ''Venerable'', για να αποκτήσουμε όλοι καλύτερα δεκαήμερα, μήνες, χρόνια, ζωές. Οπότε, έχουμε να κάνουμε με ένα δαγκωτό...
Standout Tracks: Obeying The Iron Will, Flight Of The Echo Hawk
Link: Ken Mode on Myspace
