Μου φαίνεται παράξενο ότι οι Rise Against υφίστανται δισκογραφικά μόνο μια δεκαετία. Έχοντας γράψει στα προηγούμενα 5 albums τους τόσα καλά τραγούδια, άνετα μπορεί να νόμιζε κάποιος ότι έχουν τουλάχιστον 10 δουλειές στο ενεργητικό τους! Αυτός ο συλλογισμός που μου ήρθε λίγο πριν αρχίσω αυτό το review μπορεί πάνω-κάτω να μας δώσει μια εικόνα πόσο καλή μπάντα είναι οι Rise Against.
Στο έκτο τους full length λοιπόν που τιτλοφορείται Endgame, η τετράδα από το Chicago συνεχίζει την πετυχημένη συνταγή των The Sufferer & The Witness και Appeal To Reason: μελωδικό και πιασάρικο Punk Rock με πινελιές από Hardcore που σου κάθεται με την πρώτη και μετά δύσκολα σου φεύγει από το κεφάλι. Κοινώς, προετοιμαστείτε να λιώσετε στο repeat. Οι Rise Against είναι ένα απο τα χαρακτηριστικά παραδείγματα συγκροτήματος που παρ' ότι πλέον δεν ακούγονται τόσο 'βαριοί' όσο στις πρώτες τους απόπειρες, δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις για ξεπούλημα ή κάτι τέτοιο. Εξακολουθούν να είναι οι ίδια αγαπητή και καυστική μπάντα που λατρέψαμε στο Revolutions Per Minute, μόνο που πια το καταφέρνουν γράφοντας και hits! Κάποια από αυτά στο Endgame είναι σίγουρα το πρώτο single του δίσκου Help Is On The Way, Make It Stop και Survivor Guilt που με τα πιασάρικα ρεφρέν, τις δυνατές κιθάρες και φυσικά τον πολιτικοποιημένο στίχο τους καταφέρνουν να κερδίζουν για μια ακόμα φορά το στοίχημα.
Στον αντίλογο φυσικά μπορεί κάλλιστα να κατηγορήσει κάποιος τους Rise Against για έλλειψη καινοτομίας ή απλά για εύκολο βόλεμα σε ένα μονοπάτι εξασφαλισμένης εμπορικής επιτυχίας, αλλά κατ' εμέ στο Endgame δεν είναι αυτό το θέμα. Οι στίχοι του Tim McIlrath είναι πιο ειλικρινείς και αυθεντικοί από ποτέ και για μένα εκεί κρύβεται πάντα το νόημα μιας αληθινής Hardcore/Punk κυκλοφορίας. Το συγκεκριμένο θέμα βέβαια μπορεί να έχει γιγαντιαία ανάλυση απο πίσω του (κοινώς πόσο μπορεί να αντιφάσκει η αναλογία Punk/Εμπορικότητα), οπότε για να μην γίνω κουραστικός τώρα θα το αναπτύξουμε καλύτερα σε κάποιο μελλοντικό άρθρο.
Η γέφυρα του εισαγωγικού κομματιού Architects αναφέρει τα εξής: Don't you remember when you were young / And you wanted to set the world on fire? / Somewhere deep down I know you do / And don't you remember when we were young, and we wanted to set the world on fire? / 'Cause I still am, and I still do. Οι Rise Against όπως ακριβώς λένε και οι προαναφερθέντες στίχοι ακόμα το έχουν, το νιώθουν και μας το προσφέρουν σε κάθε δουλειά τους ακόμα καλύτερο. Το Endgame είναι αναμφισβήτητα το πιο κολλητικό album μέχρι στιγμής για το 2011 και δεν θα προκαλέσει καμία έκπληξη αν φιγουράρει στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς.
Standout Track: Disparity By Design
Link: Rise Against On Myspace
