Ως γνωστόν ένα από τα πιο βαριά χαρτιά της νέας γενιάς των Αγγλικών Metalcore συγκροτημάτων είναι οι Architects. Και όχι άδικα μιας και στις προηγούμενες τρεις δουλειές τους έδειξαν αξιόλογα δείγματα, κερδίζοντας με το σπαθί τους συμβόλαιο με την Century Media. Στο νέο τους full length album The Here And Now όμως διακρίνουμε για μια ακόμα φορά ‘στροφή’ στον ήχο τους. Αξίζει τελικά ή όχι? Έχει μια μικρή ανάλυση το θέμα…
Για να τα πάρουμε από την αρχή, στα Nightmares (2006) και Ruin (2007) οι Architects μας παρουσίασαν την πιο τεχνική πλευρά τους με τα Dillinger-ο-ειδή σημεία να δίνουν και να παίρνουν – καλά albums μεν, όχι κάτι ουσιαστικό ή groundbreaking δε. Στο Hollow Crown που ακολούθησε ακούσαμε πολύ πιο straight και εύπεπτο Metalcore υλικό με κομμάτια (όπως το Early Graves) που σου κόλλαγαν με την μια.
Αντί λοιπόν να πατήσουν στην επιτυχία του Hollow Crown και να γράψουν κατά κάποιο τρόπο το sequel του, οι Άγγλοι στο The Here And Now αποφάσισαν να μεταβούν την πιο δύσκολη οδό: Απλοποίησαν όσο δεν πάει τα κομμάτια, τα έκαναν radio-friendly και τίγκα στο κλάμα και την μελωδία με τον κίνδυνο να χάσουν σημαντικό κομμάτι από το παλιό fanbase τους προφανώς να ελλοχεύει. Δεν ξέρω αν τους επηρέασαν οι κακές παρέες (Bring Me The Horizon) γι’ αυτή την αλλαγή αλλά είναι ευδιάκριτη σχεδόν σε όλο το album. Μην φανταστείτε φυσικά ότι ξαφνικά διαγωνίζονται τους 30 Seconds To Mars στο ποιος θα χωρέσει περισσότερες καψούρες μέσα σε ένα track 3μιση λεπτών, αλλά όπως και να το κάνουμε κομμάτια όπως τα An Open Letter To Myself και Heartburn μπορεί να παίξουν στο ράδιο, να τα ακούσει η μάνα μου και μετά να μου λέει πόσο της άρεσαν κάποιοι Architects που άκουσε στον Radio DeeJay.
Από την άλλη, υπάρχουν και σε αυτή την κυκλοφορία αποσπασματικά κάποια σημεία που δείχνουν μια ποιότητα: το εισαγωγικό riff στο Day In Day Out είναι άψογο, το Stay Young Forever τα σπάει από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ γενικά οι συνθέσεις τους είναι δομημένες ολόσωστα. Κοινώς, αμπαλίαση στο The Here And Now δεν υφίστανται.
Αρκούν όμως τα προαναφερθέντα για να κάνουν αυτό το album να ξεχωρίσει? Για μένα όχι. Οι Architects μου βγάζουν την εικόνα ότι είναι μεν ταλαντούχα μπάντα, που όμως ακόμα ψάχνεται και μέχρι στιγμής δεν έχουν ανακαλύψει τον ήχο που τους ταιριάζει για να βγάλουν το 100% των δυνατοτήτων τους. Καλό το ψάξιμο και ο πειραματισμός αλλά ήδη έχουν φτάσει στην τέταρτη δουλειά τους και δεν έχουν καταφέρει να γράψουν κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο. Ίσως ο ήχος που επέλεξαν στο The Here And Now να είναι ο δρόμος που θα πρέπει να κατασταλάξουν, οπότε τουλάχιστον στο επόμενο να γνωρίζουμε πάνω κάτω τι περιμένουμε να ακούσουμε…
Standout Track: Stay Young Forever
Link: Architects on Myspace
