Ίσως να μην είμαι στην καλύτερη κατάσταση να γράψω αυτό το review μιας και ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ καθαρά και αντικειμενικά όσο αφορά την ύπαρξη των Darkest Hour στην μουσική μετά το καταιγιστικό live τους πριν από ένα μήνα στο An Club. Τα δύο κομμάτια από το The Eternal Return που είχαμε ακούσει τότε μας είχαν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις αν και σοβαρές κρίσεις γίνονται μόνο στο 'αυστηρό' άκουσμα του σπιτιού, χωρίς την ένταση του live.
Καταρχάς από τις πρώτες ακροάσεις είναι πασιφανές πως το The Eternal Return είναι το πιο σκοτεινό album των Αμερικάνων. Κάτι οι αποκαλυπτικοί στίχοι, κάτι τα παράξενα (και υπερκαλογραμμένα) σολαρίσματα δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε οτιδήποτε διαφορετικό. Επίσης εμφανής είναι η παντελής απουσία των οποιοδήποτε καθαρών φωνητικών, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους που είχαν το κατιτίς σε κομμάτια όπως το Demon(s). Αυτό φυσικά δεν συνεπάγεται ότι δεν έχουν πιασάρικα σημεία: Το No God είναι γραμμένο για να ξεσηκώνει ολόκληρα φεστιβάλ ενώ κάποια άλλα όπως τα A Distorted Utopia και Death Worship δεν θα αφήσουν κανέναν mosher ασυγκίνητο! Γενικά τα κομμάτια είναι συνθεμένα -όπως πάντα- εξαιρετικά, παρ' ότι αρκετοί είχαν αμφιβολίες λόγω της φυγής ενός κιθαρίστα. Η παραγωγή ακολουθεί την τακτική των Undoing Ruin και Deliver Us και είναι αρκετά γυαλισμένη, ξεφεύγοντας έτσι τελείως από τον πιο ωμό ήχο των Hidden Hands Of A Sadist Nation και So Sedated So Secure.
Τώρα όσο αφορά αν αυτό το album θα κάνει απήχηση στον κόσμο είναι μια διαφορετική ιστορία. Οι fans χωρίς δεύτερη κουβέντα θα το λατρέψουν. Σίγουρα πρόκειται για μια ακόμα πολύ καλή προσθήκη στην δισκογραφία των Darkest Hour που χωρίς να κάνει κανένα βήμα μπροστά, εξακολουθεί να ακούγεται το ίδιο καλή με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Από εκεί και πέρα όσοι δεν ενθουσιάστηκαν με τις προηγούμενες δουλειές τους μάλλον το The Eternal Return θα τους αφήσει τελείως αδιάφορους.
Standout Tracks: A Distorted Utopia, The Tides
Link: Darkest Hour on Myspace
