Δύο χρόνια μετά το εκπληκτικό The Fiancée οι The Chariot επιστρέφουν με ένα δίσκο που ενώ δε θέτει νέα όρια για τη μπάντα, απλά σαρώνει τα πάντα! Με καινούριο line up και κρατώντας μόνο τον θεότρελο Wolf,ο Josh Scogin δεν αποστασιοποιείται ιδιαίτερα μουσικά από το The Fiancée αλλά τελειοποιεί τη συνταγή. Η αύρα των Botch είναι διάχυτη σε όλο το δίσκο και οι φωνητικές πατέντες του Sean Ingram(βλ. coalesce) έχουν τιμηθεί δεόντως από τον Scogin. Μέσα σε 30 λεπτά περίπου ακούς ένα δομημένο μουσικά χάος που αδιαφορεί για μελωδίες και εστιάζει στους σπαστικούς ρυθμούς, στα δισαρμονικά riffs και στις κραυγές που μόνο το λαρύγγι του Scogin ξέρει να βγάζει .

Αντίθετα με τους κολλητούς Norma Jean, που ακολούθησαν μία πιο cheesy πορεία πλέον, οι The Chariot επιμένουν σε ένα δυσνόητο metalcore που πλέον αφήνει αδιάφορα τα 17χρονα (καθώς τα νέα hot bands θυμηθήκανε ξαφνικά τους cannibal corpse) και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον ειλικρινές. Το υλικό του δίσκου είναι ιδανικό για live,που όπως είναι γνωστό τα γαμάνε όλα (οι λίγοι που τους είχανε δει πέρυσι το χειμώνα θα θυμούνται για χρόνια τον πανζουρλισμό μέσα στο Aν).

Οι στίχοι είναι πιο σκοτεινοί από ποτέ καθώς τον περασμένο χρόνο ο Scogin έχασε τον πατέρα του και αυτή η απαισιοδοξία σε σημεία είναι εμφανής μέσα στο δίσκο. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πεις για το δίσκο, όποιος ικανοποιήθηκε με το The Fiancée, το Wars θα το λατρέψει. Όσοι είναι στη φάση Coalesce, Botch, Converge κτλ σίγουρα θα γουστάρουν!

Standout Tracks: Teach, Impress, Giveth

Link: The Chariot on Myspace