O ρόλος των Unearth στο Metalcore (όπως αυτό ‘παίζεται’ τα τελευταία χρόνια) είναι λίγο-πολύ γνωστός: Από τις ελάχιστες μπάντες που ξεχωρίζουν και που έχουν διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο κάθε ένα από τα προηγούμενα 3 album τους. Επί της ουσίας συνέβαλαν απεριόριστα στην διαμόρφωση του συγκεκριμένου ήχου – ένας ήχος που δυστυχώς κακοποιήθηκε χρόνο με τον χρόνο από συγκροτήματα που προσέφεραν στην μουσική όσα προσφέρει ο Μπόρχα στο ποδόσφαιρο: το απόλυτο τίποτα.

Το πολυαναμενόμενο The March λοιπόν κατέφτασε στα χέρια/pc μας τον Οκτώβρη και ήδη οι πρώτες κριτικές μιλούν για κάτι εξαιρετικό. Δεν έχουν φυσικά άδικο, μιας και για μια ακόμα φορά οι Unearth παραδίδουν μαθήματα του πως παίζεται το σωστό Metalcore και για πλάκα πετούν στον κάδο ανακύκλωσης το 90% των πρόσφατων κυκλοφοριών του συγκεκριμένου είδους!

Βέβαια, αν το βάλουμε δίπλα στο The Oncoming Storm και In The Eyes Of Fire (καλά για το Stings Of Conscience δεν το συζητώ καν, καμία σχέση) υπάρχουν αρκετές διαφορές με πιο σημαντική ίσως αυτή της ‘υπερμεταλλοποίησης’ σχεδόν όλων των κομματιών. Θέλετε Maiden-ιές? Δώσε μάστορα. Θέλετε τρελά σολίδια να σπριντάρει το δάχτυλο πάνω-κάτω και ιστορίες? Ο οργασμός της ταστιέρας. Θέλετε τέλος για χώνεψη breakdowns για να σηκώνεται στα Hardcore Kids? Με το κιλό. Προφανώς δεν εννοώ ότι οι Uneartb ξαφνικά έγιναν μεταλλάδες, αλλά το The March σίγουρα είναι μακράν η πιο μεταλλική κυκλοφορία τους. Για επίπεδα παραγωγής δεν χρειάζεται να αναφερθώ νομίζω, τα γνωστά που ξέρετε όλοι σας…

Δεν γνωρίζω αν θα λιώσω το The March όσο έλιωσα το The Oncoming Storm παλιότερα ή το An Ocean Between Us των As I Lay Dying πέρσι, δεν χωράει όμως καμία αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο album είναι καλογραμμένο όσο δεν πάει. Τα χρόνια έχουν περάσει για να έχει τόσο μεγάλο αντίκτυπο όσο τα προηγούμενα τους, οι fans όμως θα πάρουν ακριβώς αυτό που θέλουν από μια αυθεντική και τυπικά καλή δουλειά Unearth.

Standout Tracks: Truth Or Consequence, My Will Be Done

Link: Unearth on Myspace