Όσες προβλέψεις και αν είχατε κάνει, όσες υποθέσεις σας πιστεύατε ότι θα επαληθευτούν και γενικότερα άμα προσδοκούσατε ότι οι Every Time I Die θα έκαναν ακόμα ένα CD, τότε λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω αλλά κάνετε όλοι μεγάλο λάθος ! Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κάποιος για ένα συγκρότημα όπως οι ETID….ένα συγκρότημα που θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως σχεδόν ουτοπικό! Θα αδράξω την ευκαιρία που μου δίνεται μέσα από αυτό το review και θα καυτηριάσω και ένα άλλο θέμα που με απασχολεί αυτό τον καιρό…αλλά πιστεύω ότι το κάθε πράγμα στο καιρό του και ιδιαίτερα όταν υπάρχει ένα τόσο πρωτεύον θέμα όπως το “The Big Dirty”, όλα τα αλλά παίρνουν προσωρινά μια δεύτερη μοίρα.
Πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί παλιοί “οπαδοί” των ETID που προσμένανε μια επιστροφή της μπάντας πίσω στην τέλεια μίξη επιθετικότητας, μεγάλου εγωισμού και οργής που μας είχανε προσφέρει στο ‘‘Hot Damn!’’, του 2003. Το νέο album πρέπει να πω ότι προσφέρει ενεργεία και vibes που θυμίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό το πρώτο τους LP, Last Night In Town. Οι κιθάρες είναι αρκετά περίπλοκες (άλλο που δεν ήθελα προσωπικά), και τολμώ να πω ότι σε αντίθεση με το Gutter Phenomenon, έχει περισσότερες μελωδίες που καρφώνονται στο μυαλό σου. Τα breakdowns είναι τελεία τοποθετημένα πετυχαίνοντας να βγάζουν ένα κλίμα εκδικητικότητας και τιμωρίας προς τον ακροατή. Mεγάλη εντύπωση προκαλούν τα φωνητικά του τραγουδιστή Keith Buckley, που σε αντίθεση με τους προηγουμένους δίσκους τους είναι άκρως βελτιωμένα και αρκετά παραπλανητικά σε σχέση με τα προηγούμενα (όπως και το υπόλοιπο CD άλλωστε)!
Στο The Big Dirty υπάρχουν πολύ λίγα μελωδικά φωνητικά, αλλά αυτά που υπάρχουν ικανοποιούν και τον πλέον δύστροπο οπαδό τους. Κομμάτια όπως το “Leatherneck” που θυμίζει hits από το Hot Damn!, “Pigs Is Pigs” που είναι αρκετά παρανοϊκό για να κάνει κάποιον προς στιγμήν να χάσει το μυαλό του και να αρχίσει να χοροπηδάει μονός του, “Rendez-Voodoo” όπου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα από τα πιασάρικα κομμάτια αλλά ταυτόχρονα και αρκετά έξυπνο για να σε κάνει να το ακούσεις ξανά και ξανά, πρέπει να πω ότι είναι αρκετά για να κάνουν το album πολύ καλό. Για να χαρακτηριστεί όμως ως εξαιρετικό χρειάζεται κάτι ακόμα…αυτό το απαραίτητο “κάτι ακόμα” το βρίσκεις σε 4 κομμάτια: 1)”We’rewolf” που εκτός του ότι είναι το πρώτο single, είναι κατά την άποψη μου και φτιαγμένο για να σου ανεβάζει την διάθεση και να σε κάνει να νιώθεις στιγμιαία καλύτερα για τον εαυτό σου, 2)”Imitation Is The Sincerest Form Of Battery” είναι το κομμάτι με το οποίο κλείνει το CD και πρέπει να ομολογήσω ότι τέτοιο τελείωμα…είχα πολύ καιρό να ακούσω, 3)”No Son Of Mine” αν και κατά την άποψη μου το κομμάτι αυτό είναι ένας σαφής υπαινιγμός προς όλους όσους έχουν πιστέψει ότι είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν είναι και ούτε θα καταφέρουν ποτέ να γίνουν (ίσως να είναι το καλύτερο track του album) και τέλος το 4)”Cities And Years” που μας θυμίζει κάτι από τα περάσματα των Botch, πράγμα που σε συνδυασμό με την μαγεία των ETID κάνει το κομμάτι από μόνο του…δυναμίτη.
Και αφού είπα αρκετά πράγματα για το“The Big Dirty”, ηρ8ε η ώρα να σχολιάσω κάτι που επηρεάστηκα από το track “No Son Of Mine”. Μέσα από τους στοίχους τού κομματιού φαίνεται μια αγανάκτηση προς όλους αυτούς που προσπαθούν να κάνουν μόδα το Southern Rock! ΟΚ θα πρέπει να συμφωνήσομε με τους ETID, καθώς τυχαίνει να πιστεύω ότι πλέον το αστείο έχει ξεφύγει! Άμα μένεις στην Alabama και μεγάλωσες με τα γελάδια είναι λογικό το ότι παίζεις το εν λόγω είδος μουσικής, άμα πάλι έχει γεννηθεί σε κάποιες άλλες περιοχές του Αμερικάνικου Νότου ή των γύρω περιοχών και το κανείς και με μια δόση «χαβαλέ» είναι πάλι λογικό το να έχεις στοιχείο από το συγκεκριμένο είδος. ΑΜΑ όμως ζεις σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη Γη και το έχεις πιστέψει πραγματικά ότι παίζεις Southern Rock, απλά βγες έξω από το παράθυρο σου, δες τον κόσμο γύρω σου και παρατήρησε ότι κανείς δεν φοράει καπέλο και μπότες γελαδάρη. Ράντζο όπως το είχες στο μυαλό σου θα βρεις σε μια ταινία στο πλησιέστερο Video Club και πουθενά αλλού στην Ελλάδα και για το όνομα του Θεού σε καμία περίπτωση δεν θα παρατηρήσεις άτομα με άλογα. να φωνάζουν “Yiha”, γιατί Southern δεν γίνεσαι…γεννιέσαι! Ας κλείσω όμως το θέμα που αρχικά ξεκίνησα, και οποίος κατάλαβε…κατάλαβε.
Άμα μπορούσα να χαρακτηρίσω το album με μια λέξη, θα το χαρακτήριζα ως απλά “αλήτικο”. Αλήτικα riffs από τους κιθαριστές, αλήτικα breakdowns από τον drummer. Δικαιωματικά το The Big Dirty έχει αυτό τον τίτλο! Διασκεδάστε το όσο μπορείτε και ιδιαιτέρα από αυτούς που το κάνουν καλυτέρα και ποιο πρωτότυπα από όλους.
Standout Tracks: We’rewolf, No Son Of Mine, Imitation Is The Sincerest Form Of Battery, Cities And Years
Links: Every Time I Die on MySpace
