Τους Narziss τους θυμάμαι σαν όνομα από τις εποχές που ως 17χρονο πρωτοανακάλυπτα το metalcore σε sites που τότε μεσουρανούσαν όπως το www.silentstagnation.de και το veganhardcore.de. Πως πράγματι να ξεχάσουν τα παιδιά της γενιάς μου (αλλά και τα λίγο μεγαλύτερα) εκείνη την προ πενταετίας εποχή; Το metalcore τότε ήταν λέξη άγνωστη στην Αμερική, και ακριβώς με την εξασθένιση της H8000 σκηνής και των GLR και Genet, τη σκυτάλη έπαιρνε η ανερχόμενη γερμανική σκηνή και η Lifeforce και Alveran Records. Τότε θυμάμαι πως για πρώτη φορά είχα ακούσει μπάντες όπως οι XMaroonX και οι Narziss και είχα για άγνωστο λόγο πιστέψει πως θα παραμείνουν για πάντα underground.
Να λοιπόν που δεν παρέμειναν underground και οι μέν πρώτοι βρέθηκαν με συμβόλαιο στη Century Media ενώ οι δεύτεροι στην Alveran. Και τι έγινε λοιπόν.. Εννοώ, χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να ισοπεδώσω τον κόπο κάποιων, όσα ακούσαμε από αυτές τις μπάντες τα έχουμε ακούσει εκατοντάδες φορές.
Οι Narziss λοιπόν στο τέταρτό τους album ονόματι “Solang das herz sclagt” παίζουν όπως ακριβώς όλες οι μελωδικές metalcore μπάντες εκεί έξω. Ναι, τα riffs είναι ωραία, τα breakdowns στακάτα και οι μελωδίες πιασάρικες. Το μόνο που διαφοροποιεί αυτή τη μπάντα από το σωρό είναι πως οι στίχοι είναι στα γερμανικά, επιλογή με θετικές και αρνητικές συνέπειες προφανέστατα.
Κοιτάξτε να δείτε. Τα πάντα γύρω από τους Narziss είναι όπως τα απαιτεί μία metalcore κυκλοφορία, συμπεριλαμβανομένης και της άψογης-γυαλισμένης παραγωγής. Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι πως το metalcore «έχει κουράσει». Και βέβαια ως never knowing peace άνθρωπος αναρωτιέμαι: «Γιατί με έχει κουράσει το metalcore και όχι πχ το posi που επίσης ακολουθεί μία εντελώς συγκεκριμένη φόρμουλα μουσικά, στιχουργικά, αισθητικά.». Η απάντηση λοιπόν που δίνω είναι η εξής.. Το metalcore κουράζει με την επαναληπτική του τάση γιατί είναι ένα είδος που σήμερα πλέον είναι το δημοφιλέστερο και όσο ηθικολόγος κι αν ακουστώ…έχει πλέον εκφυλιστεί. Παράγεται στα studios για να μεταφερθεί στo ΜTV και από εκεί σε συναυλιακές αρένες. Χάθηκε ο ρομαντισμός του, η πρωτοτυπία του και ο παιδικός αυθορμητισμός του. Αντίθετα το posi, παραμένει εκεί που ξεκίνησε, δηλαδή σε underground καταστάσεις, γεμάτο πάθος και αυθορμητισμό, γεμάτο με την ειλικρίνεια όσων τραγουδάνε γνωρίζοντας πως ποτέ δε θα γίνουν ευρέως δημοφιλείς.
Κλείνοντας πάντως, επαναλαμβάνω πως οι Narziss παίζουν μία χαρά. Απλά δεν προσφέρουν τίποτα σε χιλιοεπαναλαμβανόμενο ιδίωμα. Αν πάντως είστε από αυτούς που ακόμη απολαμβάνετε το metalcore, τότε αξίζει να τους τσεκάρετε.
Standout Tracks: Morgen Nicht Geboren, Meine Kleine Seele
Check Out: www.myspace.com/narziss
