Δεν χωράει καμία αμφιβολία το γεγονός ότι οι Norma Jean είναι μια από τις πιο ξεχωριστές περιπτώσεις συγκροτήματος την τελευταία 5ετία. Η αρχή είχε γίνει με το καταπληκτικό Bless The Martyr & Kiss The Child που είχε αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, καθολική αποδοχή από τους fans του είδους και ακόμα και τώρα να το ακούσουμε (δηλαδή σε μια εποχή που το συγκεκριμένο στυλ έχει εξελιχθεί πολύ), πάλι το ίδιο καλό θα ακούγεται. Στη συνέχεια το O’ God, The Aftermath δίχασε τον κόσμο μιας και πολλοί το θεωρούσαν ως το κορυφαίο του 2005 ενώ άλλοι ότι δεν είναι απόλυτα άξιος διάδοχος του Bless The Martyr & Kiss The Child (μέσα σε αυτούς και εγώ – μάλλον ο Μίμης δεν θα μου ξαναμιλήσει…). Ο ρόλος λοιπόν του Redeemer είναι εξαιρετικά σημαντικός: Σε περίπτωση που λάμβανε την ίδια ετερόκλητη αντιμετώπιση με το O’ God The Aftermath μάλλον θα λειτουργούσε αρνητικά για το βιογραφικό των Norma Jean...
Ευτυχώς πάντως η γεύση που μας αφήνει μόνο αρνητική δεν μπορεί να είναι. Κατ’ αρχάς σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, την παραγωγή έχει επιμεληθεί ο Ross Robinson ή με λίγα λόγια ο άνθρωπος που οι περισσότερες μπάντες του ακραίου ήχου θα σκότωναν για να υπάρχει το ονοματάκι του στο album τους. Δεν χρειάζονται πολλά σχόλια λοιπόν, ο ήχος των Norma Jean ακούγεται καλύτερος από ποτέ ενώ είναι προφανές ότι έχει βάλει το χεράκι του και στις συνθέσεις τους. Τώρα θα προτιμούσα να αποφύγω την χρησιμοποίηση ταμπέλας για τον χαρακτηρισμό της μουσικής τους για τον απλούστατο λόγο ότι τέτοια συγκροτήματα δεν υπάρχει λόγος να τα κατηγοριοποιείς.
Για να μπούμε στο ζουμί τέλος πάντων το Redeemer είναι σαφώς το πιο ισορροπημένο album των Norma Jean. H μεγαλύτερη ένσταση των περισσοτέρων στο O God’ The Aftermath ήταν οι υπερβολικές στιγμές noise έντασης που του έδιναν μια κάπως ανούσια βαρύτητα. Στο Redeemer ευτυχώς σχεδόν τα πάντα ακούγονται αρμονικά και πολύ όμορφα δεμένα μεταξύ τους: Τα υπέρβαρα riffs σου τρυπάνε τα αυτιά, τα noise σημεία αυτή την φορά μπαίνουν ακριβώς εκεί που πρέπει, τα κομμάτια σπανίως κρατούν περισσότερο από όσο πρέπει ενώ η καινοτομία που εισήγαγαν είναι η εκτεταμένη χρήση καθαρών φωνητικών που προσδίδουν και το απαραίτητο ‘πιασάρικο’ feeling που χρειάζεται σε κάποιες περιπτώσεις! Μην φανταστείτε φυσικά ότι τα καθαρά φωνητικά σημαίνουν ότι ξεπουλήθηκαν ή κάτι τέτοιο, ουδεμία σχέση. Απλώς μερικές φορές χρειάζονται και αυτά για να επιτευχθεί ο ολοκληρωτισμός στα κομμάτια.
Ίσως το μοναδικό μειονέκτημα στο Redeemer είναι το τελευταίο κομμάτι (Νo Passenger No Parasite) που ακούγεται ολίγον τι αποκομμένο από τα υπόλοιπα. Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα λειτούργησαν εξαιρετικά για τους Norma Jean! Το Redeemer αν και δεν έχει την υπέρμετρη βαρύτητα του O’ God The Aftermath είναι μακράν πιο ουσιώδες, ολοκληρωμένο και ώριμο από τον προκάτοχο του. 100% άξιος διάδοχος του Bless The Martyr & Kiss The Child, υποψήφιο για τα καλύτερα albums της χρονιάς και η τρανή απόδειξη ότι οι Norma Jean είναι από τις καλύτερες μπάντες του είδους στην εποχής μας!
Standout Tracks: A Tempermental Widower, Songs Sound Much Sadder, The End Of All Things Will Be Televised, Like Swimming Circles, Blueprints For Future Homes
Check Out: www.normajeannoise.com
