Να γράφει μια μπάντα ένα εκπληκτικό album έχει την θετική και την αρνητική όψη του: Αφ’ ενός είναι θετικό γιατί το όλο promotion που παίρνει μέσω καλών reviews κλπ που ως επέκταση έχει φυσικά και την δημιουργία δυνατού fan base αλλά αφ’ ετέρου ανεβαίνουν οι προσδοκίες για την επόμενη κυκλοφορία και αν δεν βρίσκεται στα ίδια επίπεδα, έρχεται ξενέρωμα! Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με το νέο album των Alexisonfire.

Κυριολεκτικά δεν θέλω να υπερβάλω αλλά σχεδόν κάθε στιγμή του Watch Out όπως και του ομώνυμου album των Alexisonfire ήταν μαγική. Και οι 2 αυτές κυκλοφορίες ήταν αρκετές για να τους φέρουν ως ένα από τα λίγα συγκροτήματα αυτού του χώρου που έχουν χρυσό δίσκο (500.000 αντίτυπα πούλησε το Watch Out). To Crisis από την άλλη δυστυχώς δεν μου άφησε το ίδιο συναίσθημα. Δεν είναι άσχημο, αλλά δεν πιστεύω πως φτάνει τα κορυφαία επίπεδα των δύο προηγουμένων! Η μίξη Screamo, Emocore και καθαρού Emo με όλη αυτή την Alternative αισθητική παραμένει ίδια με λίγο πιο μελωδικά σημεία σε κάποιες φάσεις, ενώ με κάποια πιο Heavy σε κάποιες άλλες. Απλά αυτό που με χάλασε είναι πως πολλά από τα κομμάτια μου ακούγονταν περισσότερο ως b-sides από το Watch Out, παρά ως κομμάτια που θα μπουν σε κανονικό full length. Η δουλειά στα riffs είναι σαφέστατα πιο πρόχειρη, όπως επίσης και στα φωνητικά. Η παραγωγή ευτυχώς βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα με τον ήχο να ακούγεται πάνω κάτω όπως και στα προηγούμενα album τους.

Κρίνοντας το Crisis όχι ως μια οποιαδήποτε κυκλοφορία αλλά ως το νέο album των Alexisonfire τότε δεν μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος. Έχει τις καλές στιγμές του αλλά δεν είναι αρκετές για να το χρίσεις άξιο διάδοχο του Watch Out. Αν το άκουγα από μια οποιαδήποτε άλλη μπάντα πιθανόν να μου άφηνε θετικές εντυπώσεις. Από τους Alexisonfire πάντως περίμενα περισσότερα!

Standout Track: This Could Be Anywhere In The World