Θυμάμαι όταν πριν 8 μήνες πρωτοάκουσα το όνομα "Have Heart" μου είχε κάνει πολύ θετική εντύπωση. Αν σκεφτείτε τα βασικά μηνύματα που κουβαλά η hardcore μουσική, συνειδητοποιείτε πως καλύτερος συμβολισμός από αυτόν της καρδιάς δεν είναι δυνατό να υπάρξει. Αυτή λοιπόν η μπάντα από τη Βοστόνη τράβηξε την προσοχή μου και μόνο από το όνομα, με φυσιολογική εξέλιξη να ψάξω το "What Counts" ep τους που με συντρόφευσε αρκετές ώρες στο φετινό βαρετό μου καλοκαίρι.

Πριν από λίγο καιρό η μπάντα κυκλοφόρησε το πρώτο της full length ονομαζόμενο "The things we carry" μέσω της Bridge Nine Records, της εταιρίας που μαζί με την Rivalry στέκονται αξιοπρεπείς και αληθινές μέχρι την τελευταία κυκλοφορία σε μία εποχή που κάθε εταιρία βάζει την ταμπέλα hardcore σε κάθε ηλίθια μπάντα της πιάτσας. Τι λέει λοιπόν το album;

Το album λέει πως το mid nineties hardcore είναι το επόμενο είδος που θα νιώσει revival μετά το 88 style που μας προσέφεραν τόσο όμορφα μπάντες όπως οι Champion. Δε θέλω να το παινευτώ αλλά όσοι διαβάζετε χρόνια ίσως θυμάστε το "It's coming back" αφιέρωμα όπου προ διετίας μιλάγαμε για το old school που επιστρέφει (καταραμένε server, γιατί μας παίρνεις τα κείμενα;). E, τώρα το ίδιο φαίνεται πως θα συμβεί με το hardcore των συγκροτημάτων που προσωπικά αγάπησα όταν πρωτομπήκα στο hardcore. Νέες μπάντες που παίζουν με καλύτερο ήχο και πιο σύγχρονη αισθητική το hardcore όπως παίχτηκε από τους Strife, Trial, Burden. Οι Have Heart το καταφέρνουν πάρα πολύ καλά.. Οι ταχύτητες των Strife, οι κοφτές "now it's time to pile up" των Outspoken και μελωδίες που δίνουν ένα πιο old school χαρακτήρα συνθέτουν ένα album υπέροχο μουσικά και υπέρ-ενδιαφέρον και άμεσο στιχουργικά.

Δεν ξέρω τι μπορεί να έχει καθένας από εσάς στην καρδιά του αλλά το "Things We Carry" μίλησε κατευθείαν στη δική μου. Posi as fuck and posi is great. Απλά και όμορφα. Αν είσαι από αυτούς που βαρέθηκαν να βλέπουν κάθε τυχάρπαστη μπάντα να καλείται hardcore, τσέκαρε τους Have Heart και θα καταλάβεις πως ακόμη γεννιούνται μπάντες που έχουν καρδιά.