Ένα από τα πράγματα που με χαλάνε στη σύγχρονη κατάσταση του hardcore αλλά και γενικά του underground είναι η συχνά παρατηρούμενη νοοτροπία, κατά την οποία παιδιά γυρνάνε την πλάτη τους σε μία μπάντα όταν αυτή μεγαλώσει και ξεπεράσει τα όρια του underground. Κατανοώ απόλυτα να γυρίσει κάποιος την πλάτη σε μία μπάντα που αλλάζει οριστικά το attitude όπως πχ οι Eighteen Visions ή λιγότερο οι Poison The Well αλλά δε βλέπω πουθενά το λάθος των Hatebreed. Οι άνθρωποι συνέχισαν να παίζουν το ίδιο σκληρά και να έχουν μήνυμα εξίσου αιχμηρό όσο και χρόνια πριν. Αναφέρομαι σε αυτό το φαινόμενο γιατί γνωρίζω πολύ καλά πως πολύς κόσμος και καλά πλέον δε γουστάρει Hatebreed επειδή... μπλα,μπλα. Αν θέλετε τη γνώμη μου αν κάποιος γούσταρε ειλικρινά τη μπάντα όταν το 2002 ισοπέδωσε το An Club, θα έπρεπε να τη γουστάρει και τώρα γιατί πολύ απλά δε βλέπω τίποτα να έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Και βέβαια καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι αλλάζουν αλλά όπως λένε και οι αγαπημένοι μου Bane "I support your decision, I believe in change and hope you find just what it is that you are looking for but when you sit around and talk shit about everything you once based your whole life on-That is where you can count me out".
Στο θέμα μας τώρα.Το album είναι πάνω κάτω αυτό που θα περίμενε κάποιος που έχει μελετήσει την πορεία της μπάντας. Brutal hardcore, μεσαίων ταχυτήτων επηρεασμένο από το New York Hardcore των nineties με πολλά beatdowns, πολλά 2 step dance tempos και μερικά γρήγορα Slayer περάσματα. Όλα είναι catchy και σου μένουν με την πρώτη ακρόαση. Στον τομέα των φωνητικών υπάρχει εμφανής αύξηση της χρήσης των sing along ενώ προσωπικά με χάλασαν τα ελάχιστα τραγουδιστά αλλά Anselmo μέρη. Πρώτον το κακό έχει παραγίνει και δεύτερο ο Jamey είναι σχολή από μόνος του και δε χρειάζεται να μιμηθεί ούτε για πλάκα οποιονδήποτε άλλο. Στιχουργικά αν σας άρεσαν παλαιότερα θα σας αρέσουν και τώρα. Τα ίδια θέματα αλλά ποιος πράγματι θέλει να προβληματιστεί από τους Hatebreed; Ο Jamey ποτέ δεν προσπάθησε να αναπτύξει την πνευματικότητα των παιδιών που ακούν τα λόγια του. Προσπάθησε μόνο να εμπνεύσει τον κόσμο να σταθεί στα πόδια του και να αντιμετωπίσει οτιδήποτε του φέρει η ζωή. Αυτό γίνεται και τώρα και μάλιστα με πετυχημένο τρόπο όσο πάντοτε.
Συνολικά τα πάντα είναι όσο καλά μπορούν να πάνε με τους Hatebreed. Προσωπικά είμαι απόλυτα ικανοποιημένος και οποιοσδήποτε γουστάρει τη μπάντα δε νομίζω πως παίζει να απογοητευτεί. Check It Out!
