Αρκετές εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του, διάβαζα σε διάφορα sites ότι το επερχόμενο album των Underoath θα είναι από τις κυκλοφορίες της χρονιάς. Ομολογώ πως αυτά τα σχόλια μου είχαν ανοίξει την όρεξη όσο αφορά το Define The Great Line μιας και οι Underoath δεν με είχαν τραβήξει ιδιαίτερα ποτέ με κάποια από τις προηγούμενες δουλειές τους. Κινούμενος από περιέργεια λοιπόν είπα να ρίξω μια αυτία και σε αυτό…
Κατ’ αρχάς προτού κάνω οποιαδήποτε ανάλυση πρέπει να πω ότι έχω σπαστεί με τα προαναφερθέντα (κυρίως χριστιανικά) sites…Δεν έχω πρόβλημα με το ρεύμα του Christiancore που ανήκουν οι Underoath απλά μου φαίνεται παντελώς γελοίο στο Hardcore να παρουσιάζεται ένα album ως το καλύτερο της χρονιάς μόνο και μόνο επειδή υποστηρίζεται η πίστη στον Θεό μέσω αυτού! Η υπερβολή σε κάποια webzines έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που το χαρακτηρίζει ότι ξεπερνάει οτιδήποτε άλλο έχει βγει στο Metalcore τα τελευταία χρόνια. Μόνο ότι είναι το νέο Master Of Puppets δεν είπαν δηλαδή! Δεν ξέρω πως το βλέπετε εσείς, απλά τουλάχιστον εγώ δεν γουστάρω να βλέπω τέτοιες ύπουλες τακτικές αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης στο Hardcore. (πολύ σοφιστικέ το τελευταίο)
Ας περάσουμε και στο ζουμί όμως: Το Define The Great Line είναι κάτι σαν το αποτέλεσμα αν μιξάρεις όλες τις κυκλοφορίες των Underoath. Υπάρχει η αρχική ενέργεια των Act Of Depression και The Changing Of Times με την μελωδικότητα του They’re Only Chasing Safety. Σε πολλά σημεία είναι καθαρό Metalcore ενώ σε άλλα γυρίζουν πίσω στα γνώριμα Emocore/Screamo μονοπάτια τους. Η φωνή του τραγουδιστή τους μου φάνηκε σχετικά βελτιωμένη αφού τώρα πια εκτός από κραυγές μπορεί όντως να τραγουδάει σε υψηλό επίπεδο. Τώρα για το όλο Rock χαρακτήρα που αναφέρει η μπάντα ότι έχει τι να πω, δεν παρατήρησα τίποτα τέτοιο. Η παραγωγή βρίσκεται σε εξαιρετικά επίπεδα ενώ οι στίχοι θα σας αρέσουν μόνο αν ξυπνάτε τις Κυριακές στις 6 το πρωί για να μην χάσετε τη λειτουργία ή αν είστε ένας χαμένος νεαρός που αναζητάει διαφώτιση, λύτρωση από τις αμαρτίες του και καθοδήγηση μέσω του Κυρίου.
Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου, δεν είμαι εναντίον ούτε της θρησκείας ούτε με τα άτομα που την υποστηρίζουν. Δεν μπορώ όμως να δεχτώ την ύποπτη προώθηση που δέχονται –πολλές φορές εις βάρος άλλων- τα χριστιανικά συγκροτήματα, είτε αυτά κινούνται στο underground είτε στο mainstream (πχ οι POD). Το Hardcore είναι ένας χώρος που (έστω θεωρητικά) διακρίνεται από την ειλικρίνεια και όχι από το ‘προωθώ αυτό που με συμφέρει’. Δηλαδή αν το καινούριο Unearth είναι ότι καλύτερο έχουμε ακούσει στο Metalcore, αυτοί που ανακήρυξαν από τώρα το Define The Great Line δίσκο της χρονιάς, τι θα πούνε? Πιθανότατα θα πέσει θάψιμο για να μην φανεί ότι φάσκουν και αντιφάσκουν…Οι Underoath έγραψαν ένα απλώς ικανοποιητικό album που μπορεί να μας απασχολήσει για μερικές εβδομάδες αλλά πέρα από αυτό, τίποτα!
Standout Track: Writing On The Walls
