Μάλλον έφτασε η ώρα για την καθολική αναγνώριση και αποδοχή αυτής της μπάντας. Μετά το επιτυχημένο “Australasia” και το επαναπροσδιορίζον την κατεύθυνση της μπάντας “The March To The Sea” mini album, οι Pelican αποδεικνύουν πως είναι μία μπάντα που δεν ακολουθεί απλώς ηγέτες όπως οι Isis αλλά γνωρίζει στην πορεία να βρίσκει τον εαυτό της και να αναπτύσσει τη δική της προσωπικότητα.

Λιγότερα heavy σημεία, πολλές ακουστικά αποδομένες μελωδίες και μία σχεδόν ανεπαίσθητη αύξηση της ταχύτητας είναι τα επί μέρους αξιοπρόσεκτα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν το album αυτό σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους και φέρνουν στο μυαλό απλώς υπενθυμητικά τους Red Sparrowes.

Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει συνολικά το album είναι η φοβερή συνέχεια και συνέπεια που το διακρίνει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Τα κομμάτια του album αποτελούν ένα ενιαίο όλο, αρμονικά συνδεδεμένα μεταξύ τους και εξελισσόμενα με ένα τρόπο που δε σου επιτρέπει να τα απομονώσεις.

Νομίζω πως μιλάμε για την πρώτη μεγάλη κυκλοφορία της season.