Oι MXPX είναι ένα αρκετά γνωστό "κολλεγιακό" pop-punk, "radio-friendly" συγκρότημα, πολύ κοντά στο ύφος συγκροτημάτων όπως Green Day και Blink-182. Σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι που ακούμε για πρώτη φορά και μας αφήνει να παραμιλάμε. Ωστόσο, o νέος τους δίσκος εμφανίστηκε στα "headquarters" του CORE και είπαμε να κάνουμε μια αναλυτική ακρόαση...

Το "Panic" ανοίγει δυνατά με το "The Darkest Places", σηματοδοτώντας το κλίμα που επικρατεί και στα υπόλοιπα κομμάτια του album. Τα singles του δίσκου "Heard That Sound" και "Wrecking Hotel Rooms" σου κολλάνε (καλώς ή κακώς) πολύ γρήγορα στο μυαλό και μετά από λίγο μένεις απορρημένος με αυτό που ασυναίσθητα σιγοτραγουδάς. Δε θα μου φαινόταν καθόλου παράξενο αν άκουγα ένα από αυτά σε soundtrack ταινίας τύπου "American Pie" (αν και νομίζω ότι ήδη έχουν μπει παλαιότερα κομμάτια τους). Τα τραγούδια που μου κίνησαν το ενδιαφέρον ήταν τα "Cold Streets" και "Get Me Out" (επειδή μου έφεραν στο μυαλό Social Distortion, με το πιο χύμα punk rock feeling), το "Grey Skies Turn Blue" (που έχει στοιχεία Reggie & The Full Effect/Houston Calls, κυρίως λόγω των keyboards), καθώς και τα "The Story" και "Waiting For The World To End", που απλά αποκλίνουν ελάχιστα από τη βιασμένη "three-chord πατέντα".

Σε γενικές γραμμές το album θα το χαρακτήριζα "χαριτωμένο". Έχει δυνατή/"κρυστάλλινη" παραγωγή και αποτελεί καλό "background" άκουσμα, αλλά το μόνο κακό είναι ότι είναι αρκετά προβλέψιμο. Οι MXPX πέφτουν στην ίδια παγίδα που πέφτουν τα περισσότερα punk συγκροτήματα της εποχής μας· πρώτον, δεν παίρνουν "ρίσκα" και, δεύτερον, κινούνται σε πολύ mid-temo ταχύτητες. Όσον αφορά τα "ρίσκα", εννοώ ότι συμβιβάζονται να παίζουν σύμφωνα με μια προκαθορισμένη πατέντα και δεν πειραματίζονται για να δημιουργήσουν κάτι καινούριο. Από την άλλη πλευρά, πόσο εύκολο είναι να πρωτοτυπήσεις σε κάτι που έχει παιχτεί από τόσους άλλους και μάλλιστα καλύτερα..;; Εεε τότε απλά ακούστε Belvedere ή A Wilhelm Scream και θα καταλάβετε. Όσον αφορά το θέμα της ταχύτητας, είναι γεγονός ότι το σύγχρονα "punk" συγκροτήματα ακούγονται πολύ "χλιαρά", επειδή έχουν μειώσει πολύ τις ταχύτητες και κινούνται σε mid-tempo επίπεδα, όχι όμως με την καλή έννοια (όπως π.χ. οι New Found Glory, οι οποίοι στον τελευταίο τους δίσκο είχαν περισσότερα breakdowns και από Poison The Well, αλλά ακουγόταν "δικό" τους). Αυξήστε τα bpm!!! Καιρός να ακούσουμε "ΤΟΥΠΑ-ΤΟΥΠΑ"!!!

Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας. Θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα το "Panic" αν είστε full ερωτευμένοι και τίποτα δε φαίνεται να σας πηγαίνει στραβά ή αν απλά σας αρέσει να κάνετε βόλτες με το αυτοκίνητο και θέλετε να ακούτε εύθυμη μουσική σε radio-friendly ύφος. Προσωπικά, το άκουσα 1-2 φορές όσο διάβαζα για την εξεταστική και ήδη το έχω μάθει απ'έξω (δεν ξέρω κατά πόσο είναι καλό αυτό!). Λογικά θα ξαναπαίξει όταν πιάσουν και οι ζέστες!!! Πάντως, πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να παίζονται τέτοια συγκροτήματα στο ραδιόφωνο παρά τα ίδια και τα ίδια που ακούγονται μέχρι τώρα. Tα συμπεράσματα δικά σας...

Υ.Γ.: Sir Manolakh keep them coming... We salute you...