Η πιο ιστορική hardcore μπάντα όλων των εποχών. Τίτλος που παραπέμπει σε ένα από τα πιο ιστορικά hardcore albums όλων των εποχών. Συμμετοχές από τον Scott Vogel ,τον Carl (Earth Crisis, Freya) και τον Jamey Jasta. Όλα συντελούσαν στο αποτέλεσμα που είχε προδιαγραφεί. Ένας φοβερός hardcore δίσκος που γεφυρώνει το παλιό με το νέο. Σκεφτείτε το “One Voice” του 1992 με τον ήχο του 2004, περισσότερα breakdowns και ανάλογη επικαιρότητα στους στίχους και έχετε του συντελεστές του κατά τη γνώμη μου (μαζί με το Terror) album της χρονιάς.
To album αρχίζει με το κομμάτι Still here ένα κλασσικό AF κομμάτι σε μέτριες ταχύτητες, με πολλά singalongs και old school χορευτικά σημεία. Φοβερά τα backing vocals που αν μαντεύω σωστά είναι από τον Carl. Οι στίχοι ( οι οποίοι δεν περιέχονται στο promo οπότε δεν τους καταλαβαίνω όλους) μιλάνε για το τι εστί hardcore για τους AF. Συνέχεια με το All is not forgotten ένα γρήγορο crossover κομμάτι με singalongs και ένα πολύ καλό breakdown για τέλος. Τρίτο το Fall of the parasite, επίσης γρήγορο crossover κομμάτι, με πολλές lead κιθάρες και απίστευτα χορευτικά σημεία. Από τα καλύτερα του δίσκου. Ακολουθεί το Pride, Faith, Respect κομμάτι αφιερωμένο στα αποθανόντα μέλη του DMS crew. Κλασσικό crossover κομμάτι με πολλές δίκασες, και μερικά πιο street-core riffs.So pure to me:αρχίζει μόνο με μπάσσο και μπαίνει με ένα ενωτικό sing along. Υπερπιασάρικο refrain για δάκρυα στα sing alongs των shows. Εξαιρετικό κομμάτι.Dedication: κλασσικό old school γρήγορο κομμάτι. Φτιαγμένο για old school καταστάσεις εκατοντάδων stage dives και sing alongs. Περιέχει ένα εντελώς μεταλλικό solo και ένα κόψιμο όπου λέγονται κάποιοι στίχοι που κυριολεκτικά ορίζουν την αποστολή του hardcore. Ακολουθεί το γνωστότερο κομμάτι του δίσκου, το Peace στο οποίο τραγουδά και ο Jamey Jasta. Πολύ καλό κομμάτι μετρίων ταχυτήτων με πιασάρικο refrain, breakdowns, solo και φοβερό beat. Οι στίχοι απλά διαψεύδουν τους ανίδεους που κατηγορούν τους AF για φιλοπόλεμους και ακροδεξιούς. Take me back:τραγούδι για τις παλιές εποχές του NYHC. Όσοι αγαπάτε τη συγκεκριμένη σκηνή ήδη ανατριχιάζετε.Hardcore (the definition):”The definition of how we live. Our way, our life, the definition” Οι εν λόγω στίχοι λένε σχεδόν τα πάντα. Τα θεικά grooves όλα τα υπόλοιπα. Casualty of the times: γρήγορο κομμάτι σε φάση “Friend or foe”. Thrash lead κιθάρες και αρκετά κοψίματα. Καλό κομμάτι χωρίς να είναι το super.No one hears you: Γρήγορο και μικρό κομμάτι με old school κουπλέ και χοροπηδηχτό refrain. Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους έχουν μεγάλη γλώσσα και ελάχιστη γνώση.I live it: Αρχίζει με ένα riff σε φάση Pro Pain και γίνεται γρήγορο crossover κομμάτι. Οι στίχοι υπενθυμίζουν που γεννήθηκε αυτή η μουσική. It’s for life:φοβερό κομμάτι που αρχίζει με το μέτρημα των τυμπάνων μοιρασμένο στα toms δημιουργώντας το τέλειο χορευτικό ρυθμό. Πολύ καλό μήνυμα ακεραιότητας.Another voice:Αρχίζει με τον Scott των Terror να λέει την πρώτη στροφή και μετά την είσοδο του Roger τραγουδούν μαζί. Χορευτικό brutal κομμάτι με πολύ καλούς στίχους.
Το συμπέρασμα: Οι Agnostic Front επέστρεψαν πολύ δυνατά και πλέον με τα shows που παίζουν στην Ευρώπη και την Αμερική είναι βέβαιο πως μπαίνουν οριστικά και πάλι στο παιχνίδι. Μουσικά είναι σα να μην έβγαλαν ποτέ τα τρία προηγούμενα albums τους ενώ στιχουργικά έχουν εισέλθει στην “ Keep it clear” κατηγορία που δημιούργησαν οι Terror και συνεχίζουν όλες οι αληθινές hardcore μπάντες που βλέπουν πως το hardcore κόντεψε να χάσει το μπούσουλα με τόσους ξακάρφωτους (math, emo, metal κλπ) που μπλέχτηκαν και καταχράστηκαν τον όρο. Ένα album που θα συγκινήσει κάθε hardcore kid εκεί έξω. AF are back and will never fade away!
