Δεν υπάρχει περίπτωση να γουστάρετε μεταλλικό Hardcore και να μην έχετε ακούσει τους Γερμανούς Caliban. Πόσο μάλλον μετά τις δύο καταστροφικές επισκέψεις τους στη χώρα μας τον Δεκέμβριο και στο Unleashed Hell In Fest αυτό το καλοκαίρι. Η είδηση ότι υπέγραψαν στη Roadrunner βρήκε πολλούς από εμάς διστακτικούς όσο αφορά την ποιότητα των μελλοντικών τους albums, αφού ως γνωστόν η συγκεκριμένη εταιρεία ειδικεύεται στο να πείθει τα συγκροτήματα της να ακολουθούν τα trends της εποχής τους.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο trend του 2004; Δεν θέλει και πολύ σκέψη, το Metalcore. Όπως αναμενόταν εκεί κυμαίνεται και το Opposite From Within. Η Deathcore μπάντα που είχαμε γνωρίσει στο split με τους Heaven Shall Burn, στο A Small Boy And A Grey Heaven και στο Vent (δισκάρα!) δεν υπάρχει πλέον με αυτή τη μορφή. Το Shadow Hearts αποτέλεσε απλά μια μεταβατική περίοδο για να φτάσουν στο σημείο που είναι τώρα, δηλαδή απαλλαγμένοι σε μεγάλο βαθμό από τη Deathcore προσωπικότητα του παρελθόντος.
Πιο συγκεκριμένα τώρα, αν δούμε το Opposite From Within σαν ένα αυτοτελές album τότε δεν πάει καθόλου άσχημα! Οι ισορροπίες μεταξύ καφρίλας και μελωδίας βρίσκονται σε ικανοποιητικό βαθμό. Τα σχισμένα φωνητικά του τραγουδιστή τους δένουν άψογα με τα αιθέρια του κιθαρίστα τους, ενώ τα riffs είναι για μια ακόμα φορά πορωτικά και υπερεπιθετικά. Οι συνθέσεις είναι κατά ένα τεράστιο ποσοστό εμπνευσμένες από το ‘New Wave Of American Heavy Metal’ δηλαδή θυμίζουν Killswitch Engage, Unearth κλπ. Που και που ρίχνουν όμως και κάνα Hatebreed σημείο για να θυμόμαστε τα παλιά!
Το αν αξίζει το Opposite From Within βρίσκεται στη κρίση του καθενός. Όπως είπα και πριν, σαν album κυμαίνεται σε πολύ καλά επίπεδα αφού είναι πολύ ολοκληρωμένο. Δηλαδή αν το είχε γράψει κάποιο άλλο συγκρότημα τώρα θα έλεγα τα καλύτερα. Οι Caliban όμως μας έχουν αποδείξει ότι παραείναι καλή μπάντα για να ακολουθήσουν τη μάζα που λέγεται Metalcore και που μοιραία σε κάποια χρόνια θα εξασθενήσει. Γι’ αυτό εξάλλου προσωπικά περίμενα κάτι διαφορετικό και όχι μια προσωρινά σίγουρη λύση. Πολύ απλά όταν στο σύντομο μέλλον το Metalcore χαθεί από το μουσικό χάρτη (πχ σαν το Nu Metal), τότε πολλά συγκροτήματα του είδους θα ψάχνουν για δουλειά σε super market και σουβλατζίδικα μιας και όταν θα παίρνουν τηλέφωνο στη Roadrunner για ανανέωση συμβολαίου αυτό που θα ακούν θα είναι μια αυτόματη τηλεφωνήτρια να τους βάζει σε αναμονή.
