Χωρίς αμφιβολία οι Killswitch Engage είναι μια από τις πιο συζητημένες μπάντες των τελευταίων χρόνων. Πως θα γινόταν διαφορετικά θα μου πείτε όταν έχουν κυκλοφορήσει ένα δίσκο-ορόσημο για τη παγκόσμια μουσική σκηνή όπως το Alive Or Just Breathing? Απόλυτα σωστό! Μετά από 2 χρόνια επιστρέφουν με το The End Of Heartache και έχουν το πολύ δύσκολο έργο να μας ενθουσιάσουν εξίσου πολύ για άλλη μια φορά.
Παρ’ ότι γενικά είμαι φανατικός οπαδός των Killswitch Engage δεν σας κρύβω ότι όταν άκουσα για πρώτη φορά το The End Of Heartache ψιλοαπογοητεύτηκα. Η φόρμουλα άγριο verse-μελωδικό chorus-ξανά άγριο verse-ξανά μελωδικό chorus με κούρασε και μου φάνηκε κάπως προβλέψιμη από ένα σημείο και μετά. Μετά από αρκετά ακούσματα όμως όλη η μαγεία του album φανερώθηκε και διαπίστωσα το λάθος που πέφτουν οι περισσότεροι (μαζί τους και εγώ): Μη περιμένετε να ακούσετε τη συνέχεια του Alive Or Just Breathing. Ακούστε το The End Of Heartache γι’ αυτό που είναι, όχι γι’ αυτό που περιμέναμε όλοι μας ότι θα είναι.
Οι Thrash επιρροές (Αμερικάνικες και Ευρωπαϊκές) υπάρχουν και πάλι εδώ, τα εκ Σουηδίας riffs έχουν πολλαπλασιαστεί, τα breakdowns κυριαρχούν, και τέλος τα φωνητικά του Howard Jones αποδείχτηκαν ότι είναι μάλλον τα καταλληλότερα για να αντικαταστήσουν τα αντίστοιχα του Jesse Leach. Υπάρχουν πολύ περισσότερες μελωδίες απ’ ότι στο Alive Or Just Breathing, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έγιναν εμπορικοί ή κάτι παρεμφερές. Συμβαίνει πάνω-κάτω η ίδια κατάσταση με το πρόσφατο έπος των God Forbid: Απλώς βελτίωσαν τη μουσική τους ταυτότητα – δεν πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένα album αυτού του είδους μόνο blasts και τσαμπουκαλεμένα riffs για να θεωρείται καλό. To μόνο μου μικρό παράπονο είναι ότι όσοι έχετε ακούσει Blood Has Been Shed θα ξέρετε πολύ καλά ποιες είναι οι δυνατότητες των Howard Jones και Justin Foley σε φωνητικά και drums – δυνατότητες που δυστυχώς φαίνονται σε μικρό βαθμό εδώ.
Η μεγαλύτερη διαφορά του The End Of Heartache με τον προκάτοχο του είναι ότι το Alive Or Just Breathing σε κέρδιζε με το πρώτο άκουσμα, ενώ αυτό θέλει αρκετά ακόμα για να γίνει πλήρως κατανοητό. Μη το απορρίψετε αν έχετε απογοητευτεί – αφιερώστε αρκετό χρόνο παραπάνω και θα έχετε στα χέρια σας ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς.
