Αφού αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα από κάποιες ενδιαφέρουσες δραστηριότητες των ημερών, τότε τι καλύτερο απο το να γράψω ενα review για τους πολύ αξιόλογους Burning Bridges. Το πιο πρόσφατο cd τους, Politics Of Dead Friendships κυκλοφόρησε προ ολίγων ημερών και μέχρι στιγμής λαμβάνει αντιφατικές κριτικές από διάφορα περιοδικά.

Δεν διαφωνώ ούτε με αυτούς που το εκθιάζουν ούτε με αυτούς που το κατακρίνουν: Από τη μία δεν είναι τίποτα καινούριο (έχουμε ακούσει τα ίδια πράγματα εκατοντάδες φορές στο παρελθόν), αλλά αυτό το χιλιοπαιγμένο επιθετικό Punk/Hardcore αποδίδεται με πολύ ωραίο τρόπο που μόνο κάποια άτομα που πραγματικά έχουν το Hardcore στο πετσί τους μπορούν να παίξουν. Γενικά μπορούμε να βρούμε επιρροές απο Agnostic Front, Terror μέχρι και Good Ridance. Το στοιχείο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στο Politics Of Dead Friendships είναι το πάθος που μεταδίδει η μπάντα - ο βασικότερος λόγος που ξεφεύγει απο τη μετριότητα παρόμοιων κυκλοφοριών. Όπως εύλογα μπορείτε να καταλάβετε το sing along δίνει και πέρνει, δίνοντας μερικούς πόντους ακόμα στο album. Το μόνο μελανό σημείο είναι η παραγωγή που ενώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μάπα, δεν ξεπερνάει τα επίπεδα ούτε καν του τελευταίου album των Backfire (μη το πέρνετε στραβά αυτό, απλά εννοώ οτι ήθελε βελτίωση). Ειδικά σε κάποια σημεία οι κιθάρες ακούγονται πολύ...καλοκαιρινές (δηλαδή τζιτζικίζουν).

Το Politics Of Dead Friendships προτείνεται αυστηρά και μόνο στους λάτρεις αυτού του είδους. Αν γουστάρετε blasts, δίκαση και σχισμένα φωνητικά τότε προσπεράστε. Αν θέλετε sing along, απλές και επιθετικές συνθέσεις και τέλος έχετε μια τάση τώρα τελευταία να αναζητήσετε τις ρίζες του Hardcore τότε καλως ήρθατε.