Δεν ξέρω αν αυτό ονομάζεται στενομυαλία, περιορισμένη αντίληψη ή κάπως αλλιώς μα ποτέ δε μου άρεσαν οι μπάντες που μπέρδευαν διαφορετικά μουσικά είδη. Η πρωτοτυπία είναι θεμιτή αλλά γενικά στη ζωή-θεωρώ- πως πρέπει να γνωρίζεις που στέκεσαι και τι ζητάς. Αν το ένα πόδι πατά στη μία πλευρά και το άλλο στην άλλη το πιθανότερο είναι να κοπείς στα δύο και να πέσεις στο κενό.

Οι Death by Misadventure φαίνεται πως εμπίπτουν σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία. Συνδυάζουν πολλά ετερόκλιτα μεταξύ τους στοιχεία και αυτό που εν τέλει μένει είναι το απόλυτο τίποτα. Άλλοτε παίζουν σε φάση Thrice, άλλοτε σαν…Blink 182 ενώ ενίοτε τα αρκετά 80’s hardcore περάσματά τους διαδέχονται jumpy σημεία σε φάση πρώιμων Vision of Disorder αλλά πιο nu μεταλλικά. Κατά τα άλλα οι DBM είναι και straight edge μα παρά τη συμπάθειά μου προς το εν λόγω κίνημα δεν ανεβαίνουν στην εκτίμησή μου.

Για να μη μείνω στα αρνητικά οφείλω να πω ότι καθένα από τα στυλ που συνδυάζουν φαίνεται να το κατέχουν καλά ενώ αρκετά ενδιαφέροντες είναι και οι θετικοί στίχοι τους, αποδιδόμενοι από δύο τραγουδιστές που αν και δε φαίνεται να πήγαν και σε ωδείο, τραγουδούν με πάθος και αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Εντάξει, δεν είναι η χειρότερη κυκλοφορία του κόσμου αλλά αν δε μου δινόταν αυτό το promo δε νομίζω πως ποτέ θα πλήρωνα για να έχω το “Baysix” στη συλλογή μου.