Όταν τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Κυριάκος μου ζήτησε να συμβάλω στο «τρέξιμο» του site είχα πλήρη συνείδηση όσων θα επακολουθούσαν. Θα εξέθετα τον εαυτό μου , θα γινόμουν αντικείμενο κακόβουλης κριτικής, θα, θα, θα...Φυσικά όμως δέχτηκα! Γιατί; Γιατί γνώριζα πως πλέον μεταξύ άλλων θα μπορούσα να βοηθήσω και με αυτόν τον τρόπο το hardcore στην Ελλάδα και να μοιραστώ τα συναισθήματά μου για κάποια πολύ σημαντικά albums. Αυτό που δε γνώριζα ήταν πως η Join the team player θα επανακυκλοφορούσε το «κλασσικό» “Love songs for the unloved” των Sheer Terror και θα μου δινόταν η ευκαιρία να μιλήσω για μία από τις σημαντικότερες hardcore μπάντες την οποία πολύς κόσμος στη χώρα μας δε γνωρίζει καλά.
Λίγα ονόματα μπορούν να σταθούν δίπλα σε αυτά των Slapshot, Agnostic Front, Sick of it All, Warzone και λοιπών μεγαθηρίων. Ένα από αυτά τα ονόματα είναι και οι Sheer Terror. Ιδρύθηκαν το 1985 από μέλη προηγούμενων συγκροτημάτων όπως οι Fathead Suburbia και οι No Control και έφτιαξαν γρήγορα όνομα παίζοντας κυριολεκτικά σχεδόν κάθε Κυριακή στο CBGB’s, το σημαντικότερο ίσως punk/hardcore venue στη Νέα Υόρκη. Κυκλοφόρησαν πολλά albums, 7ιντσα, eps αλλά σημαντικότερη κυκλοφορία όλων είναι σίγουρα το “Love songs for the unloved” που κυκλοφόρησε το 1995. Αποτέλεσε το ισχυρότερο επιστέγασμα όσων τα προηγούμενα χρόνια είχαν πετύχει οι Sheer Terror. Να παίζουν hardcore έχοντας όμως μία ιδιαιτερότητα: μουσικά είχαν πολλά μελαγχολικά, συναισθηματικά σημεία όπως αυτά που μετέπειτα οι Life of Agony ενσωμάτωσαν στη μουσική τους ενώ στιχουργικά είχαν επίσης κάποια πεσιμιστικά και μηδενιστικά μηνύματα, γεμάτα απογοήτευση για την πραγματικότητα της Νέα Υόρκης και του σύγχρονου γενικά κόσμου ιδίως στον τομέα των ανθρώπινων σχέσεων. Το κυριότερο όμως και ανεξίτηλο χαρακτηριστικό των Sheer Terror είναι η φωνή του τραγουδιστή τους Paul Bearer που άλλους τους χαλάει και άλλους τους φτιάχνει. Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία αλλά αυτά τα πράγματα λίγη σημασία έχουν.
Ο ήχος της επανακυκλοφορίας είναι μία χαρά και η ακρόαση του cd είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστη. Δεν ξέρω ωστόσο αν, τη στιγμή που καθημερινά κυκλοφορούν τόσα albums και η Ελλάδα προσπαθεί από άποψη συναυλιών να ανταγωνιστεί την Ευρώπη, αξίζει να πληρώσει κανείς για αυτήν την κυκλοφορία. Το βέβαιο είναι πως η επανακυκλοφορία αυτή πρέπει να σταθεί ως μία καλή αφορμή για να αφιερώσουμε κάποιο χρόνο στις μπάντες του παρελθόντος και να δούμε από που ξεκίνησε η μουσική που αγαπάμε και που γεννήθηκαν οι ιδέες με τις οποίες ταυτιζόμαστε και αυτή μεταφέρει.
