Μετά τη λύση κάποιων μικροπροβλημάτων με τη Back Ta Basics (η εταιρεία του Rick Ta Life) οι E-Town Concrete κυκλοφορούν το πρώτο τους full length κάτω από την αιγίδα της μεγάλης Roadrunner. Τα τελευταία χρόνια ομολογουμένως κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα καλό όνομα περιοδεύοντας με μικρές αλλά και μεγάλες μπάντες.
Κυριολεκτικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατατάξεις τους E-Town Concrete σε μια κατηγορία. Σίγουρα δεν ηχούν όπως τα περισσότερα Hardcore συγκροτήματα. Από την άλλη δεν είναι ούτε Rapcore, ούτε Nu Metal. Μπορεί να περιλαμβάνουν στοιχεία από τα προαναφερθέντα είδη (και κάτι ακόμα από Hip Hop και Funk), δεν μπορώ πάντως να τους ταυτίσω με καμία άλλη μπάντα του χώρου. Ελπίζω να καταλάβατε περίπου με τι έχουμε να κάνουμε!
Δεν έχω ακούσει κάποια από τις παλαιότερες κυκλοφορίες των E-Town Concrete οπότε είναι κάπως δύσκολο να προσδιορίσω κατά πόσο το The Renaissance μπορεί να συγκριθεί με τους προκατόχους του. Αν και τα προηγούμενα albums πάντως είναι σαν αυτό τότε μάλλον δεν χάνω και τίποτα. Δυστυχώς τα ελαττώματα του δίσκου είναι αρκετά και σημαντικά. Αν εξαιρέσουμε τη πολύ καλή παραγωγή και τα 2 πρώτα κομμάτια, τότε τίποτα άλλο δεν ξεπερνάει τα όρια του μέτριου. Πρώτον οι στοίχοι είναι παιδικοί (ειδικά στο Let’s Go). Δεύτερον ο τραγουδιστής δεν ξέρει να τους ταυτίζει με τα riffs και τους ρυθμούς του drummer με αποτέλεσμα να βγαίνει πολλές φορές εκτός τόπου, χρόνου και μέτρου. Τρίτον το μόνο που σου μένει μετά από πολλές ακροάσεις είναι βαρεμάρα. Ελάχιστες μόνο συνθέσεις είναι αξιόλογες και σου μένουν. Τέταρτον οι ρυθμοί τους είναι ‘κοφτοί’ και σε συνδυασμό με τις άπειρες αλλαγές σε αποπροσανατολίζουν πολύ εύκολα.
Μετά από πολλές ώρες ενασχόλησης με το The Renaissance δεν κατάφερα να βρω κάτι που θα με ελκύσει ώστε να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο. Η ιδέα της μίξης Hardcore, Hip Hop και Funk είναι καλή αλλά εκτελείται με λάθος τρόπο.
