‘If you’re looking for the Hardcore record of the year, look no further because this record is impossible to beat!’ διάβασα στο Paper της Goodlife και η παραγγελία για το νέο album των Shai Hulud έφυγε σχεδόν αμέσως. Διαβάζοντας και κάποια άλλα εξίσου διθυραμβικά Reviews σε zines στο Internet -όπως ήταν λογικό- περίμενα να ακούσω κάτι εκπληκτικό...

H εμπειρία μας διδάσκει όμως ότι πάντα πρέπει να κρατάμε επιφυλάξεις σε οποιαδήποτε ενέργεια επιχειρήσουμε να κάνουμε. Έτσι, έκανα το λάθος να θεωρήσω ως δεδομένη την υψηλή ποιότητα αυτού του cd, πριν καλά καλά το ακούσω. Η πρώτη αναγνωριστική ακρόαση δεν μου είπε απολύτως τίποτα: Τυπικό Emocore της σχολής Poison The Well, American Nightmare, Naiad και Hopesfall. Στις επόμενες παρατήρησα μια τάση για εισαγωγή καινοτομιών (πχ η μία κιθάρα παίζει συνεχώς καταθλιπτικές μελωδίες), αλλά το μέτριο συναίσθημα παρέμεινε το ίδιο. Κυριολεκτικά προσπάθησα πολύ για να βρω κάποιο στοιχείο που θα δικαιολογούσε τις κριτικές των άλλως zines, αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν υπάρχουν refrains και γενικά επαναλαμβανόμενες δομές στα κομμάτια. Η παραγωγή βρίσκεται σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο, αφού οι συνθέσεις των κομματιών διακρίνονται εύκολα.

Οι Shai Hulud είχαν τη μεγάλη προσδοκία να πετύχουν κάτι πρωτοποριακό, δυστυχώς όμως αυτό που πέτυχαν ήταν μια παράξενη μίξη ήχων που περισσότερο σε αποπροσανατολίζει, παρά σε ευχαριστεί. Καλό βέβαια θα ήταν να ακούσετε και εσείς γιατί οι ισορροπίες σε τέτοια συγκροτήματα είναι πολύ λεπτές. Είναι δηλαδή αυτό που λέμε Love It Or Hate It.