Ladies and gentlemen, Stampin’ Ground is back! Τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς για τη κορυφαία Ευρωπαϊκή μπάντα? Οι δύο τελευταίες κυκλοφορίες τους -Expression Of Repressed Violence και Carved From Empty Words- έδειξαν το δρόμο σε πολλά άλλα σχήματα, παρέδωσαν μαθήματα του πως θα πρέπει να παίζεται το σύγχρονο Brutal Hardcore/Metalcore και φυσιολογικά καθιερώθηκαν αμέσως στη συνείδηση όλων. Το Avopolis βρίσκεται στην άκρως τιμητική θέση να είναι από τα πρώτα webzines που θα κάνει παρουσίαση του νέου τους full length, σχεδόν 1,5 μήνα πριν τη κυκλοφορία του!
Το Expression Of Repressed Violence ήταν πολύ καλό, το Carved From Empty Words εντυπωσιακό. Δύο λέξεις αρκούν για να περιγράψουν το A New Darkness Upon Us: Σχεδόν τέλειο. Κάθε νέο album των Stampin’ Ground μέχρι στιγμής ήταν ένα ακόμα βήμα προς τη τελειότητα. Η νέα τους κυκλοφορία δεν ξεφεύγει από το απαραβίαστο αυτό –για τα δικά τους δεδομένα- κανόνα. Κυριολεκτικά έχω να ακούσω τόσο ενδιαφέρον album από την εποχή του Perseverance.
Έχω να γράψω τόσα πολλά που δεν ξέρω από πού να πρωταρχίσω: Κατ’ αρχήν όπως όλοι γνωρίζουμε οι Stampin’ Ground είναι μια μίξη της α-λα Slayer Thrash επιθετικότητας με το ασταμάτητο groove των εξίσου κορυφαίων Madball (τονίζω, μόνο στο groove όχι στα riffs). Τα κομμάτια έχουν τόσο καλή δομή που δεν χρειάζεται να τα ακούσεις δεύτερη φορά για να θυμηθείς πως εξελίσσονται! Οι γνωστές Raining Blood-ίστικες τριπλέτες συνεχίζουν να κυριαρχούν, αυτή τη φορά υπό της μνημειώδους παραγωγής του Andy Sneap. Χωρίς αμφιβολία έδωσε ρέστα (καλά και πότε δεν έχει δώσει θα μου πείτε, αλλά τέλος πάντων)! Η αποχώρηση του πρώην drummer τους αρχικά θεωρήθηκε ως σοβαρή απώλεια, κάτι που δεν πρέπει να ανησυχεί πια κανένα μας αφού ο νέος (που παλαιότερα έπαιζε στους Death Metallers Benediction) αναπληρώνει επάξια το κενό. Ακούστε τα γυρίσματα και το όργιο δίκασης στο Don’t Need Reasons To Hate και θα με θυμηθείτε! Κάθε ένα δευτερόλεπτο του A New Darkness Upon Us αποτελεί μια ξεχωριστή στιγμή, είτε είναι groove-άτο (πχ στο The Cage) είτε για mosh (πχ στο Ashes To Scatter) . Επίσης περιλαμβάνεται και μία επανεκτέλεση του Pain Is Weakness Leaving The Body απο το περιορισμένο split με τους Knuckledust, που είναι ακόμα καλύτερη απο την αρχική έκδοση! Ο Adam εκτελεί πάλι αλάνθαστα το καθήκον του στο φωνητικό μέρος με τις εντυπωσιακές κραυγές του. Όσο για συνθέσεις/riffολογία δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτα, όλοι γνωρίζουμε ποιες είναι οι δυνατότητες των Stampin’ Ground σε αυτό το τομέα.
Πολύ απλά εδώ έχουμε το καλύτερο -μέχρι στιγμής- album της χρονιάς. Οι εξ’ Αγγλίας Stampin’ Ground δημιούργησαν πάλι ένα διαμάντι που πρέπει πάση θυσία να βρίσκεται στη δισκοθήκη κάθε Hardcore-ά που σέβεται τον εαυτό του! Οι Hatebreed βρήκαν ένα σοβαρό αντίπαλο (με τη καλή έννοια πάντα – στο Ηxc δεν πρέπει να υπάρχουν αντιπαλότητες) για τη διεκδίκηση του θρόνου στο Brutal Hardcore. Well done mates!
PS: Πολλά ευχαριστώ σε Πάνο Αγόρο και Θάνο Μαντά που μου έδωσαν το promo.
