Οι Έλληνες black metallers ZEMIAL αποτελούν την πλέον κλασσική περίπτωση σχήματος που δεν φαίνεται να έχει την παραμικρή ανάγκη συστάσεων στους απανταχού λάτρεις του ήχου, καθώς, πέραν του αξιέπαινου επιπέδου που διέπει το σύνολο της δισκογραφίας τους, ο Archon Vorskaath έχει συμμετάσχει στο παρελθόν στις τάξεις των AGATUS, VARATHRON, NOCTERNITY και NOCTURNAL DEATH, διαμορφώνοντας σημαντικό τμήμα της πρώιμης ιστορίας της χώρας. Εν αναμονή του τρίτου, σε σειρά, ολοκληρωμένου δίσκου τους μέσω της Αμερικάνικης Hells Headbangers, το Avopolis Metal αποφάσισε να επικοινωνήσει με τον μοναδικό συνθέτη και βασικό υπεύθυνο του group, προς παρουσίαση μιας πρώτης, γραπτής εντύπωσης κατά την προετοιμασία της επίσημης κυκλοφορίας του.

Οι συνθέσεις που ακούσαμε αποτελούν -κατά κύρια βάση- ό,τι θα αποκαλούσε κανείς υπό τον όρο «work in progress», για την απλή αιτία πως μερικές από αυτές βρίσκονταν στο τελικό στάδιο προσαρμογής, ενώ ορισμένες ήταν έτοιμες να υποβληθούν σε πολύ μικρές αλλαγές κατά την διαδικασία επανηχογράφησης. Έπειτα από την σύντομη αυτή παρουσίαση, η επεξηγηματική συνέντευξη που ακολουθεί αφορά αποκλειστικά το παρόν status του group, καθώς δεν υπήρχε λόγος να αναλώσουμε τον χρόνο μας σε ιστορικές λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν σε άλλη περίσταση.

Ξεκινώντας, το σύνολο του tracklisting περιλαμβάνει δύο συνθέσεις από το “Necrolatry” σε επαναδουλεμένες εκδοχές, υπό τους τίτλους “Eclipse” και “Breath of the Pestilence”, ενώ τα υπόλοιπα κομμάτια σε σύνολο παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική ποικιλομορφία που δεν έχει συναντηθεί ξανά σε κανένα έργο του σχήματος.

Το “Ancient Arcane Scrolls”, ενδεχομένως, αποτελεί το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα της παρούσας μουσικής κατεύθυνσης που επιλέχθηκε, χάριν της ζεστής αύρας που αποπνέει, ενώ παράλληλα επιτυγχάνει στο να μη χάνει διόλου την ένταση και δυναμικότητα που απαιτεί ο γενικός χαρακτήρας των συνθέσεων. Η πληθώρα των “catchy” σημείων μοιάζει διασκορπισμένη καθ’όλη την τρεχούμενη διάρκεια, με τα γυρίσματα στο μέρος των τυμπάνων και τα όποια κιθαριστικά solos να δίνουν την εντύπωση ενός δυνατού εναρκτήριου track από την πρώτη κιόλας ακρόαση.

 Το “Deathspell” -με τη σειρά του- αποτελεί το πιο αμιγές black metal κομμάτι, δίχως να απουσιάζουν οι όποιες χαρακτηριστικές πινελιές σε πλήκτρα, κρουστά και χάλκινα που φέρουν, ως απώτερο στόχο, την συνδρομή μιας ευστάθειας στην όλη ροή του δίσκου. Επιπλέον προσοχή απαιτείται στο γεγονός πως το παρόν κείμενο δεν έχει σκοπό να παρουσιάσει τις συνθέσεις με την κανονική τους σειρά, παρά να αποτυπώσει το σύνολο των ήχων που φέρονται να έχουν εμπλουτίσει την γνώριμη, παραδοσιακή ταυτότητα των ZEMIAL.

Περνώντας στο “Under Scythian Command”, φτάνουμε στη σύνθεση που -κατ’ εμέ- αποτελεί και τον πραγματικό «δυναμίτη» του δίσκου. Η εντύπωση που μου δώθηκε από την πρώτη κιόλας ακρόαση ισοσταθμίζεται με την εικόνα ενός μαινόμενου circle-pit στα πλαίσια ενός κατάμεστου club, την στιγμή που ο κόσμος μοιάζει να κάνει stage diving ακόμα και από... τις σκάλες της εισόδου. Το ύφος του κυμαίνεται στα γενικότερα πλαίσια του black/thrash και προβλέπεται να κάνει μνημειώδη θραύση στις επερχόμενες συναυλίες τους.

Αλλάζοντας μοτίβο περνάμε στο “Little Soul”, ή αν προτιμάτε, την πιο παράξενη σύνθεση δεδομένου πως έχουμε να κάνουμε με τον νέο δίσκο των ZEMIAL. Ανάμεσα στα όργανα περιλαμβάνονται ποικίλες φωνές μαζί με πνευστά, πλήκτρα και τύμπανα, που στόχο έχουν να προσδώσουν μια άκρως ατμοσφαιρική διάσταση καθ’όλη την διάρκεια του τραγουδιού. Ενδεχόμενως να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο του tracklisting, διαχωρίζοντας τον δίσκο σε δύο ισότιμα μέρη, από την στιγμή που παραμένει και ως η ιδανικότερη τοποθέτηση σε θέμα ροής.

Τέλος, κλείνουμε με το τελευταίο τραγούδι που είχαμε την τύχη να ακούσουμε, το οποίο αφορά το πιο περίπλοκο, αλλά και τολμηρό εγχείρημα που έχει παρουσιαστεί από τις τάξεις του group. Πρόκειται για μια 15λεπτη σύνθεση που χωρίζεται σε τρία μέρη, κατά την ακρόαση της οποίας τα φώτα του δωματίου παρέμεναν σβηστά, δεδομένου να τεθεί το κατάλληλο πλαίσιο πάνω στο οποίο γράφτηκαν τα πιο ουσιώδη μέρη. Ως σύνθεση, αποτελεί μια σύνοψη των ιδιωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν, ξεκινώντας από το μεταλλικό μέρος, για να περάσουμε σε πιο ατμοσφαιρικές στιγμές, στις οποίες τα τύμπανα -μέσω drum solo- λειτουργούν ως ένα εντελώς ξεχωριστό όργανο. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να αποφύγω τα παραπάνω πληκτρολογώντας «εδώ μπαίνουν τα τύμπανα...» και «εδώ μπαίνει η κιθάρα...», αλλά νομίζω πως θα χανόταν έτσι η μαγεία του θέματος, από την στιγμή που το μεγαλύτερο τμήμα της σύνθεσης αφορά την ηχητική αποτύπωση μιας αναλαμπής που νοερά εντυπώνεται στο σκοτάδι – αίσθηση που αντιστοιχεί και στον τίτλο της σύνθεσης, άλλωστε.

Αλλά ας προχωρήσουμε στη συνέντευξη, για καλύτερη και πιο ουσιώδη περιγραφή.

Ας ξεκινήσουμε με κάτι βασικό... οι ZEMIAL είχαν από πάντα μια θεματολογία που παρέπεμπε σε Αιγυπτιακές καταβολές, κάτι που δείχνει να αντιπροσωπεύεται από την αύρα του δίσκου. Θα έλεγες πως αποτελεί την χαρακτηριστικότερη δουλειά σου πάνω σε αυτό το πεδίο;

Πρώτον και κυριότερο, η όλη κατεύθυνση δεν ήταν ποτέ Αιγυπτιακή, παρά Σουμεριακή από την αρχή. Αυτό βέβαια δεν διατηρήθηκε σε όλες τις κυκλοφορίες του σχήματος, παραδείγματος χάριν, στο “In Monumentum” δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Νομίζω πως σε όλες τις υπόλοιπες κυκλοφορίες, υπάρχει και είναι πάντοτε Σουμεριακή ως αναφορά. Εκτός από τον πρώτο δίσκο, στον οποίο υπήρχε το “Apophis...”, παρότι δεν είναι το βασικό θέμα, απλά υπάρχουν τα σημεία που τείνουν προς τα εκεί γιατί έτσι είναι το θέμα του τραγουδιού. Το “Nykta” περιέχει, όπως άκουσες, μια μεγάλη γκάμα ειδών, ξεκινώντας από ακραία και καταλήγοντας σε πολύ πιο απαλά κομμάτια. Το βασικό στοιχείο είναι τα «textures» από πλευράς ήχου, αυτό που θα αποκαλούσε κανείς ως ηχητικούς χρωματισμούς. Στο κομμάτι “Pharos” ακούς πολλά από αυτά τα σημεία, όπως και στο “Ancient Arcane Scrolls”, γιατί υπάρχουν αυτές οι κλίμακες που σε φέρνουν στο περιβάλλον της θεματολογίας. Πέραν αυτού, δεν θα έλεγα πως το album, ως ολότητα, είναι βασισμένο σε κάτι τέτοιο.

Ο ήχος είναι αρκετά μοντέρνος, αλλά ξεχωρίζει σε σχέση με τις πλαστικές παραγωγές που συχνά συναντώνται.

Ο ήχος είναι απαραίτητα πιο μοντέρνος, γιατί χρησιμοποιώ ψηφιακό εξοπλισμό σε πολλά σημεία, χωρίς όμως να παρακάνω την χρήση του. Πρώτον, παίζω όλα τα όργανα και τα παίζω εξ’ ολοκλήρου στις ηχογραφήσεις. Υπάρχουν ασφαλώς σημεία στα οποία κάνω editing, αλλά είναι πολύ μηδαμινά. Εν συγκρίσει με τις περισσότερες εργασίες που έχω ακούσει σε studio, δεν αποτελούν ούτε το 1/15. Το ποσοστό είναι πολύ μικρό, επειδή χρησιμοποιώ μια παραδοσιακή, «παλαιομοδίτικη» μέθοδο στην οποία εκτελώ το κομμάτι από αρχής μέχρι τέλους, σε όλα τα όργανα. Τα όργανα που χρησιμοποιώ, για παράδειγμα στο “Pharos”, φέρουν μια προσπάθεια που στόχο έχει την απόκτηση ενός vintage ήχου με το να επιλέξω τα σωστά κύμβαλα, τα οποία θα ηχούν πιο σκοτεινά στον ήχο τους, ενώ το κούρδισμα των τυμπάνων θα είναι ξανά διαφορετικό... Δεν χρησιμοποιώ τον ίδιο εξοπλισμό για κάθε κομμάτι, ο εξοπλισμός αλλάζει ανάλογα με το ύφος του κομματιού.

Και ειδικά στα πιο ατμοσφαιρικά μέρη βγαίνει ένας πιο φυσικός ήχος...

Ακριβώς. Και δεν χρησιμοποιώ ποτέ triggers. Προτιμώ τις παλαιότερες, ζεστές και δυναμικές παραγωγές σε σύγκριση με νεότερες που ηχούν συμπιεσμένες και υπερβολικά δυνατές. Υπάρχει μεγάλο δυναμικό εύρος, ιδιαίτερα στα solos των τυμπάνων. Χρησιμοποιώ και παλαιομοδίτικες κιθάρες, ή πετάλια. Προσπαθώ να στοχεύσω σε κάτι που θα είναι πιο ευχάριστο στο αυτί.

Πως σκοπεύεις να αποδώσεις τα κομμάτια ζωντανά; Για παράδειγμα, έχεις σκοπό να κλείνεις τις συναυλίες σου με το “Pharos”; Έχει κι αυτό το fade-out που ταιριάζει απόλυτα…

...όπου μένει το τελευταίο όργανο μόνο του. Ναι, το συγκεκριμένο κομμάτι το παίζουμε εδώ και πολλά χρόνια. Θα έλεγα, από το 2001, υπό διαφορετικές μορφές. Στη μορφή που βρίσκεται πλέον απαιτεί μεγάλη διεργασία, γιατί είναι 15 λεπτά κομμάτι. Έχει πάρα πολλές λεπτομέρειες, αλλά και μερικά αυτοσχέδια μέρη, όπως και πολλά σύνθετα που είναι πολύ συγκεκριμένα για τους τομείς της κιθάρας και των τυμπάνων, οπότε χρειάζομαι τα άτομα που μπορούν να τα παίξουν επακριβώς. Το παίξαμε και στην Αθήνα ζωντανά με τους ABSU, όπου λειτούργησε πάρα πολύ καλά, ενώ με αυτό έχω την εντύπωση πως κλείσαμε πρόσφατα και στην Αμερική. Σε κάθε περίπτωση, όταν παίζουμε το “Pharos” στη τωρινή του μορφή, λειτουργεί πάρα πολύ καλά και θα εξακολουθεί να υπάρχει στο setlist.

Μερικά κομμάτια προέρχονται από παλαιότερες εποχές. Θα ήθελες να μας κατατοπίσεις σχετικά με τις ρίζες τους;

Το κομμάτι “Ancient Arcane Scrolls” ξεκίνησε να γράφεται το ’93. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού γράφτηκε μέσα στη δεκαετία των ‘90s. Λόγω της κατεύθυνσης που επέλεξα ως μουσικός, αλλά και ως συγκρότημα, δεν βρήκα τη σωστή ευκαιρία να το βγάλω. Αποτελεί υλικό που κράτησα και αυτή τη στιγμή έχω έτοιμο προς κυκλοφορία. Στα χρόνια αυτά, κάποια πράγματα έχουν μείνει ίδια, όπως για παράδειγμα το “Eclipse”, στο οποίο απλά προστέθηκε ένα solo και ένα ακόρντο στο τέλος. Μερικά άλλα πράγματα όμως έχουν αλλάξει ριζικά, είτε γιατί βρήκα τον εξοπλισμό που ήθελα, είτε γιατί άλλαξαν οι μουσικές μου απόψεις. Χτίζοντας πάνω στο “In Monumentum”, το οποίο άλλαξε τη φορά των ZEMIAL, όπως και πάνω στα επόμενα δύο singles που κυκλοφόρησαν, έχω ξεκινήσει να εισάγω στοιχεία που δεν αποτελούσαν μέρος του συγκροτήματος και μου δίνουν περισσότερη ελευθερία από πλευράς συνθέσεως. Δηλαδή, έχω αρχίσει να πειραματίζομαι με πράγματα, τα οποία μοιάζουν να δέχονται όσοι παρακολουθούν τους ZEMIAL και το “Nykta” περιέχει μερικά κλασσικά στοιχεία της ταυτότητας του group, αλλά και πολλά νέα από την πλευρά που αυτό τον καιρό εξερευνώ. Όπως άκουσες στο “Pharos”, ή στο “Little Soul”, τα οποία ανήκουν σε μια άλλη οπτική.

Ο επόμενος δίσκος είναι μακριά;

Έχω υλικό για τον επόμενο δίσκο, αλλά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αυτή τη στιγμή. Οι ZEMIAL είναι κάτι με το οποίο δεν ασχολήθηκα ποτέ αποκλειστικά, πέραν από μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο κατά την οποία διέμενα στη Γερμανία. Πέραν αυτού, δεν θα ήθελα να πω, γιατί δεν τους έχω πάντα ως προτεραιότητα. Υπάρχει πολύ υλικό, αλλά δεν θέλω να πω μέχρι να κατασταλλάξω.

Ποιά σύνθεση διατηρείς αυτή τη στιγμή;

Στο μπάσο έχουμε τον Scorpios των CRIMSON MOON, ο οποίος από όσο έχω αντιληφθεί ξεκίνησε να παίζει και με τους MELECHESH. Στη κιθάρα έχω τον αδερφό μου, όπως πάντα, ενώ υπάρχει και ένα δεύτερο μέλος, από Ελλάδα, με άρτια γνώση της κιθάρας και με επιπλέον γνώσεις πάνω σε jazz και αυτοσχεδιασμό. Αυτό το στοιχείο είναι που τον κάνει και τέλειο για τον δρόμο που επιλέχθηκε για το μέλλον.

Και ειδικά για τα καινούργια κομμάτια φαντάζομαι πως είναι...

...απαραίτητο. Για τα καινούργια κομμάτια, πρώτον και βασικότερο, δεν θα μπορούσα να πάρω κάποιο άτομο που ασχολείται αποκλειστικά με black metal και death metal. Θα έβρισκα πολύ δύσκολο να του εξηγήσω τι γίνεται και από που προέρχομαι. Και ηχητικά πάνω από όλα, καθώς δεν χρησιμοποιώ τις κιθάρες όπως τα περισσότερα black metal συγκροτήματα από πλευράς gain, ισοσταθμίσεως, κλπ...

Για συναυλίες; Υπάρχουν κάποια σχέδια;

Από την στιγμή που επιστρέψαμε από την εμφάνισή μας στο Rites of Darkness της Αμερικής, είχαμε πάρα πολλές προσφορές για να επιστρέψουμε για περιοδεία και σκεφτόμαστε να την προγραμματίσουμε προς τα τέλη του Αυγούστου, ή για τον Σεπτέμβρη της χρονιάς που διανύουμε.

Αναφορικά με τον δίσκο, για ποιο λόγο καθυστέρησε τόσο πολύ;

Χρειάστηκε να μεταφέρω τον χώρο του studio τέσσερις -συνολικά- φορές. Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν επίσημα τον Σεπτέμβρη του 2010, το Νοέμβριο έγινε η πρώτη μετακόμιση, δεν κατάφερα να ξεκινήσω εργασίες μέχρι τον Μάρτιο, ενώ τον επόμενο Σεπτέμβρη ήμουν ξανά εδώ. Ήρθα κανονικά από την Γερμανία, έστησα το studio σε κάποιο μέρος, μετέπειτα βρέθηκε άλλο, καταλληλότερο, για να μεταφερθεί τελικώς στο σημείο που βρίσκεται... Συνεπώς συνέβησαν τέσσερις μετακομίσεις σε μικρό χρονικό διάστημα, οι οποίες αναστάτωσαν ολοκληρωτικά την ροή των πραγμάτων. Και λόγω ακουστικών θεμάτων, αλλά και λόγω του ότι δε μπορείς να εργαστείς σε ένα περιβάλλον την στιγμή που επικρατεί ένα χάος γύρω σου. Ευτυχώς, τελείωσε αυτό, η εταιρία έδειξε μεγάλη υπομονή και υποστήριξη καθ’όλο το διάστημα και αυτή την στιγμή απλά συνεχίζω ακάθεκτα.

Σχετικά με το ALPHA CENTAURI και λοιπά projects; Θα δουν ποτέ το φως της κυκλοφορίας;

Το ALPHA CENTAURI ενδεχομένως να το διανείμουμε δωρεάν μέσω διαδικτύου, ενώ δεν αποκλείεται να κυκλοφορήσει κάποια στιγμή και σε βινύλιο. Είναι κάτι το οποίο θέλουμε να κάνουμε πάρα πολύ. Έχουμε υλικό για album, το οποίο έχουμε ηχογραφήσει και διατηρείται σε στάδιο προ-παραγωγής, ενώ υπάρχει, επίσης, το progressive συγκρότημα με την ονομασία THE WATCHER, το οποίο αποτελεί εντελώς παλαιομοδίτικη μουσική. Την παρούσα στιγμή αιωρείται μια ιδέα, την οποία μου πρότεινε ο Γιώργος Μπόκος, που αφορά την κατασκευή μιας σελίδας που θα μπορούσε να περιέχει συνδέσμους, ή μουσικά αρχεία από οτιδήποτε έχω κάνει στην πορεία μου ως μουσικός. Είτε από την jazz πλευρά, είτε από την κλασσική, είτε από την progressive rock, είτε από το black metal... από κυριολεκτικά οτιδήποτε. Όταν θα έχω συλλέξει κάποια από αυτά τα αρχεία, σκοπεύω να ξεκινήσω να διαθέτω όλη αυτή την μουσική στο κοινό. Σε μερικούς ενδεχομένως να αρέσει, σε άλλους πάλι όχι. Ούτως ή άλλως, δε μπορείς να ικανοποιήσεις τους πάντες... Αυτό θα είναι το δικό μου μουσικό βιογραφικό, το οποίο θα αποτελείται κατά πολύ μεγάλο μέρος από πράγματα που κρατούσα χωριστά μεταξύ τους και αυτή την στιγμή είμαι έτοιμος να παρουσιάσω στο κόσμο.