Είναι πλέον κοινό μυστικό... Μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι στα κρεβάτια σας, μπορείτε να βγαίνετε να πιείτε απερίσπαστοι το ουισκάκι σας, μπορείτε ρε αδερφέ να παίζετε με το i-phone σας την ώρα που χέζετε, επειδή το Avopolis.Metal έχει στείλει δύο από τα πρωτοπαλίκαρά του να φυλάνε την πατρίδα. Ο Θανάσης Μπόγρης και ο Μάνος Πατεράκης, στο ένδοξο πολεμικό ναυτικό και στον τιμημένο στρατό ξηράς έκαστος, με τον κίνδυνο της καμπάνας (aka φυλακή, κράτηση, Σ.ΕΞ.  –στέρηση εξόδου-, ποινολόγιο) ξεκλέβουν λίγο από το φορτωμένο πρόγραμμά τους, συνδιαλέγονται και αλληλοαφιερώνουν κομμάτια, δίνοντας σ’ εμάς τους πολίτες μια αμυδρή εικόνα για το τι συμβαίνει “εκεί μέσα”, εν έτι 2011…

Μάνος Πατεράκης: Φίλε μου Θανάσαρε! ελπίζω να περνάς καλά και το ηθικό σου να είναι ακμαίο. Έχουμε μπει στον τρίτο μήνα της θητείας μας και παρατηρώ από το facebook ότι η στολή σου είναι πιο λευκή και ατσαλάκωτη και από διαφήμιση του Skip. Θα προτιμήσω να πιστέψω ότι ευθύνονται οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων και όχι το ότι έχεις τρελαθεί στη λούφα και το ξύσιμο!!!

Λοιπόν, όπως θα έχεις παρατηρήσει, ένα από τα πρώτα πράγματα που σου κάνουν εντύπωση με το που μπαίνεις στο στρατό είναι η απίστευτη πληθώρα κλισέ, κιτς στρατιωτικών εκφράσεων που χρησιμοποιούνται ανάμεσα στους φαντάρους –και όχι μόνο. Από τις πιο απλές, όπως το «καθάρισμα της Καλλιόπης» (τουαλέτας), το «φίδιασμα» (η λούφα) και το «γόπινγκ» (συλλογή γοπών τσιγάρου από το έδαφος) μέχρι τις ακόμα πιο ευφάνταστες εκφράσεις. «Απολύομαι ψαρούκλες τα μαλλιά μου κάνω μπούκλες», «Περπατώ εις το δάσος και ακούω χρούτσου-χρούτσου, λες να απολύομαι του αγίου Π…αντελεήμονα; (λογοκρισία!)», «υπάρχει το DNA και το RNA (α ρε νέοι)» κ.ο.κ. Για να φτάσουμε στην πιο κλασική και πιο αγαπημένη του Έλληνα στρατιώτη, το “λελέ” (aka αυτός που κοντοζυγώνει η απόλυσή του). Όταν πλησιάζει η απόλυσή του, λέμε ότι ακούει τα τιτιβίσματα από ένα συγκεκριμένο είδος πτηνών, τα λελεδόνια. Θανάση, μου φαίνεται ότι νομίζουμε ότι έχουμε αρχίσει να τα ακούμε κι εμείς, όμως θα μας απογοητεύσω. Διακόσιες και σήμερα είναι πολλές. Τα λελεδόνια έχουν πετάξει μακριά και γι’ αυτό θα σου αφιερώσω ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των DEEP PURPLE, το “The Bird Has Flown”. Πρώιμο metal…

{youtubejw}4-w1ZOsn-is{/youtubejw}

Επίσης, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου το πιο χρήσιμο κόλπο που έμαθα όσο είμαι φαντάρος: Αφορά το πώς να ξεγλυστράς από τους ανωτέρους σου όταν δεν είσαι «προβλεπόμενος» και –εντέλει- να βλέπεις τις φυλακές να περνάνε ξυστά δίπλα σου χωρίς να σ’ αγγίζουν. Η θεωρία μου λέει το εξής… Δεν έχει σημασία αν κάνεις κάτι που δεν επιτρέπεται και σε πιάσει ο ανώτερος στα πράσα. Το σημαντικό είναι να παίξεις ένα συγκεκριμένο θεατράκι. Να του δείξεις ότι τον σέβεσαι, ότι τον φοβάσαι, ότι αγχώνεσαι –και όλα αυτά σε υπέρμετρο έως γελοίο βαθμό. Για παράδειγμα, έχεις περίπολο, περνάει και σε πιάνει να κάθεσαι σε ένα παγκάκι καπνίζοντας την τσιγαρούμπα σου και μιλώντας στο κινητό, ενώ το όπλο σου είναι πεσμένο κάπου παραπέρα. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να φορέσεις το πιο φοβισμένο σου ύφος, να σηκωθείς απότομα και άτσαλα και να προσπαθήσεις να φέρεσαι σαν παιδί που μόλις έσπασε το βάζο με τις καραμέλες και προσπαθεί να το κρύψει. Τότε, ο ανώτερος, κατά πάσα πιθανότητα, θα σε αφήσει να τη βγάλεις καθαρή αφού πρώτα βέβαια σε αρχίσει στο κλασικό κήρυγμα. Στο τέλος θα σου γυρίσει την πλάτη ικανοποιημένος που αυτοεπιβεβαιώθηκε η εξουσία του και θα κινήσει για άλλες ηρωικές περιπέτειες. Εκείνη τη στιγμή, εκείνο το σημαντικό δευτερόλεπτο με το που σου γυρνάει την πλάτη, γελάς πονηρά (“Grin”) που κατάφερες και κορόιδεψες κάποιον στα μούτρα χωρίς να σε πάρει χαμπάρι. Γι’ αυτόν το λόγο και σου αφιερώνω το ομώνυμο κομμάτι από τους θεούς CORONER.

{youtubejw}kLfI1MnOyOo{/youtubejw}

Για το τέλος, πολυαγαπημένε Θανάση, θα ήθελα να σου αφιερώσω το “Plug In Baby” των MUSE επειδή… είσαι βύσμα!

Stay Heavy!

{youtubejw}Vsapab5LwcY{/youtubejw}

Θανάσης Μπόγρης: Φίλτατε Μάνε!!! Πέρασαν σχεδόν τρεις μήνες, όπως προανέφερες και δεν πήρα καν γραμμή πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός. Σαν χθες θυμάμαι τη μέρα που παρουσιάστηκα στη θρυλική Ναυτική Βάση Κανελλόπουλος. Βλέπεις το 15 μέσα, 15 έξω (ζήλεια… ψώρα…) βοηθάει τα μάλα προς αυτή την κατεύθυνση. Όπως είναι γνωστό και ειδικότερα στους παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ, το πολεμικό ναυτικό είναι πολύ πιο χαλαρό σε σχέση με το στρατό ξηράς, σε όλα τα επίπεδα. Επειδή όμως έχεις αρχίσει να μου την μπαίνεις πολύ άσχημα, τόσο με την αναφορά σου στη λευκή μου τη στολή, όσο και με την τελευταία σου αφιέρωση, θα θυμηθώ πόσο πειραχτήρι είμαι και πόσο εριστικός μπορώ να γίνω. Έτσι λοιπόν θα σε κάνω να ζηλέψεις λέγοντάς σου πως ενώ εσύ κάνεις τη σκοπιά σου όρθιος, ντυμένος σα “χελωνονιντζάκι” και με την “κατσαρόλα” στο κεφάλι, εγώ την κάνω σε γραφείο ασκεπής, φορώντας τη στολή αγγαρείας και καθιστός μάλιστα. Τη στιγμή που εσύ είσαι στο θάλαμο του στρατοπέδου, με καμιά τριανταριά ματσουλαρέους, εγώ μένω στο ναυτικό κλιμάκιο της μαγευτικής Σάμου (aka “ζούγκλα”), με 7 ακόμα “μάχιμους” (sic) ναυτάρες!!! Τι θες κι άλλα???  Άστο θα σε πιάσει κατάθλιψη και εμένα βλέπω να με παίρνουν στο “ψιλό” όσοι δεν με έχουν πάρει ακόμα…!!!  Γι’ αυτό περιορίζομαι να σου υπενθυμίσω πως είμαι καλύτερα από εσένα και σου αφιερώνω το πολυαγαπημένο μου “Better Than You”, των θεών THE HELLACOPTERS!!! (Όχι Μάνο μη μου θυμώνεις!!! Αφού ξέρεις πόσο σ’ αγαπάω!!! :D)

{youtubejw}lbBkmrXa3tg{/youtubejw}

Εν τω μεταξύ ρε φίλε, αυτό το πράγμα με το φαγητό και τα κοτόπουλα έχει παραγίνει πια… Εντάξει, το άκουγα και πριν παρουσιαστώ, αλλά άλλο να το ακούς και άλλο να το ζεις. Μέχρι να απολυθώ, με τόσα κοτόπουλα που θα έχω τσακίσει, ίσα που το κόβω να έχω πετάξει “βυζί”, να έχω βγάλει πούπουλα και να έχω αρχίσει τα κακαρίσματα. Έτσι λοιπόν πολυαγαπημένε μου φαντάρε, λέω να σου αφιερώσω το υπέρ του δέοντος διασκεδαστικό, “Chicken And Corn”  των ANNIHILATOR. Up the chickens...!!!

{youtubejw}ZqMI5B1I6LM{/youtubejw}

Όπως ανέφερα και παραπάνω, παρουσιαστήκαμε στο Σκαραμαγκά (Ν.Β. Κανελλόπουλος), αλλά μετά από τρεις μέρες πακετάραμε και φύγαμε για Πόρο, όπου κάναμε την προπαίδευσή μας (βασική εκπαίδευση) και ορκιστήκαμε. Σαν μάχιμοι στρατιώτες που ήμασταν, έπρεπε να χρεωθούμε και το κατάλληλο όπλο. Αυτό δεν ήταν άλλο από το “υπερσύγχρονο”… Μ1 τυφέκιο (σ.σ.: τα είχαμε πάρει μεταχειρισμένα το 1976 από τους Αμερικανούς και πριν καμιά τριετία τους επιστρέψαμε κάμποσα για να τα εκθέσουν σε ένα καινούργιο πολεμικό μουσείο, κάπου στις Η.Π.Α.)!!! Ανάθεμα και αν ήταν έστω και ένα από δαύτα λειτουργικό... Μόνο για τις φωτογραφίες και για την παρέλαση κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας, τα είχαμε! Εξαιτίας αυτού του γεγονότος ένας αδελφικός μου φίλος, ο οποίος υπηρετεί και αυτός αυτή την περίοδο στο στρατό ξηράς, πέραν του δουλέματος που μου ρίχνει γενικά για το Ναυτικό, άρχισε να μου στέλνει φωτογραφίες του κρατώντας ένα Μ-16 ανά χείρας, για να ζηλέψω … Έτσι αγαπητέ Μάνο, αν και αμερικάνικα αυτά τα “παιχνίδια”, πάμε Γερμανία μεριά για να σου αφιερώσω το “M-16” των μάχιμων SODOM!!!

Καλή συνέχεια “γιωτά”!!!

{youtubejw}Y9yd0aUpNck{/youtubejw}