THE GATHERING – How To Measure A Planet? (1998)

Συνήθως ευχόμαστε ‘‘Καλό Καλοκαίρι’’ ο ένας στον άλλο, μόλις ακουστεί στην κουβέντα η έκφραση, ‘‘...έκανα και το πρώτο μου μπάνιο για φέτος’’. Ομολογουμένως οι στιγμές στην παραλία είναι μαγικές. Αν και η μαγεία για εμένα προσωπικά δεν κρύβεται στο ‘‘μούλιασμα’’, αλλά στις στιγμές που το διαδέχονται. Σκουπίζεσαι, φοράς τα γυαλιά του ηλίου, και αράζεις στην αμμουδιά θέλοντας να ακούσεις λίγη μουσικούλα, χαλαρή και ταιριαστή με αυτό που απλώνεται μπροστά σου και χάνεται στον ορίζοντα. Το “How to measure a planet?” θα είναι πάντα πρόθυμο να σου κρατήσει συντροφιά με την chill-out ελαφρότητα που επιβάλλει η περίσταση, με την ταξιδιάρικη διάθεσή του που συμβαδίζει με την αίσθηση ελευθερίας που επιζητάς τέτοιες στιγμές, που θες να ξεφύγεις από την βαρετή καθημερινότητά σου, αλλά και να σε φέρει πιο κοντά στο υδάτινο στοιχείο που απλώνεται μπροστά σου, με τα ambient του ηχοχρώματα. Great Ocean Road…

Θανάσης Μπόγρης

AC/DC – Highway To Hell (1979)

Ενώ το ημερολογιακό έτος τελειώνει το Δεκέμβριο, για το 99% των ανθρώπων, στο μυαλό τους και στην καρδιά τους, τελειώνει λίγο πριν φύγουν για καλοκαιρινές διακοπές, στιγμή που περιμένουν πως και πως, για να απαλλαχθούν από την συσσωρευμένη πνευματική και σωματική κούραση και να το ρίξουν λίγο έξω. Επειδή όμως το πράγμα δεν πέφτει με τίποτα έξω χωρίς να καταναλώσεις ξύδια, βάζεις στο ηχοσύστημα ένα δισκάκι, με πέντε τύπους στο εξώφυλλο - ένας εκ των οποίων έχει ντυθεί Βελζεβούλης- να παίζει και ξαφνικά μπαίνεις στην ‘‘πρίζα’’ και συντονίζεσαι με το ‘‘εναλλασσόμενο ρεύμα’’ που σε χτυπάει ακούγοντας τις εναλλαγές των ακόρντων. Rock ’n’ roll να παίζει, αλκοόλη που ρέει άφθονη και …τι έγινε ρε γαμώτο;;; Μα καλά, πάλι τελείωσε ο πάγος ;;; Δεν πειράζει!!! Θα πιούμε σκέτο το ποτό μας, σαν τον μπάρμπα-Bon.

Θανάσης Μπόγρης

ELOY – Ocean(1977)

Ωκεανός. Απέραντος, αχανής, αγκαλιάζει και καλύπτει πράγματα που με γυμνό μάτι και εκτός νερού, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ή να φανταστεί την ύπαρξη τους. Απύθμενος και βαθύς, φιλοξενεί μυστικά που περιμένουν κάποιον να τα εξερευνήσει και να θαυμάσει το μεγαλείο και τη σοφία, με τα οποία τα έπλασε ο δημιουργός τους. Τώρα το καλοκαιράκι που ο υδράργυρος θα ανεβαίνει, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αφιερώσουμε χρόνο σε υποβρύχιες καταδύσεις και να ανακαλύψουμε όμορφα πράγματα, αλλά είναι και κατάλληλη στιγμή για να ξανακούσουμε το γαλάζιο διαμάντι των Γερμανών prog-rockers και να ανακαλύψουμε όλα τα χαρακτηριστικά του ωκεανού εις διπλούν, ακολουθώντας τη ρήση “One is good, double is better”!!!


Θανάσης Μπόγρης
TESTAMENT – The Legacy(1987)

Καλοκαίρι χωρίς αλητείες, συναυλίες και μπυρόνια δεν γίνεται. Και επειδή η γκίνια δε μας αποχωρίζεται ούτε στους θερμούς μήνες (εκτός αν πηγαίνεις 3 μηνες διακοπές) χρειαζόμαστε λίγο thrash, να ξεσπάσουμε φυσιολογικά και όμορφα. Είπαμε να χαλαρώσουμε... αλλά ολόκληρο καλοκαίρι χωρίς head banging??? Μπορεί το “The Legacy’’ να είναι album παντός καιρού, αλλά οι TESTAMENT είναι αυτοί που μας εγκαινίασαν το καλοκαίρι στις 7 Ιουνίου.

Μαρία Μερίκα

FINGER ELEVEN - Them vs You vs Me (2007)

Εικόνα: Βρίσκεσαι μέσα στο αυτοκίνητο, σταματημένος στην κίνηση (…κάπου στην παραλιακή για τους Αθηναίους) καθοδόν για τις αμμουδιές. Το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο και ξαφνικά όλο αυτό το φαινόμενο του θερμοκηπίου δε μοιάζει τόσο διασκεδαστικό. Εσύ και τα φιλαράκια σου κάνετε απίστευτες προσπάθειες να μην αφήσετε τις εικόνες από καλλίγραμμες μπικινιοφορούσες κοπέλες να βγουν από το μυαλό σας και τη θέση τους να πάρουν η αγανάκτηση και η οργή. Όχι, φίλε οδηγέ! Πρέπει να κάνεις κάτι για να μην πέσει η διάθεση της παρέας! Πρέπει ως από μηχανής θεός να χρησιμοποιήσεις μια πνοή δροσιάς από τον παγωμένο Καναδά και ίσως ένα από τα πιο ανεβαστικά-καλοκαιρινά albums που βγήκαν πέρυσι. FINGER ELEVEN το συγκρότημα, “Them vs You vs Me” ο δίσκος. Και πέρα από το φοβερό alternative metal που παίζουν τα παλικάρια, μέσα στην απόλυτη εναρκτήρια κομματάρα “Paralyzer” βρίσκεται και η ατάκα που θα πεις στην πρώτη Αγγλίδα που θα συναντήσεις.
“If your body matches what your eyes can do, you’ll probably move right through, me on my way to you!”
Καλές βουτιές!!

Σημείωση: Ομοιότητες με αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις έστω ότι είναι τυχαίες…

Μάνος Πατεράκης

PORCUPINE TREE - Stupid Dream (1999)

Μετά τα μακροβούτια, μετά τα παιχνίδια με τις ρακέτες, μετά τα επικά φαγοπότια, μετά τα φλερτ (…και τις χυλόπιτες), μετά τα κουνήματα στους ρυθμούς της υπέρτατης Shakira, μετά από μια μέρα γεμάτη ζωντάνια φτάνει η κορυφαία στιγμή του καλοκαιριού. Ίσως, θα λέγαμε, ο πραγματικός λόγος ύπαρξής τους: Τα γαλήνια, μελαγχολικά καλοκαιρινά βράδια…Τα γεμάτα λήθη και χαρμολύπη...Γεμάτα ανόητα όνειρα, αθώες επιθυμίες και μια ακατανίκητη διάθεση ανασκόπησης. Ας ευγνωμονούμε λοιπόν έναν πραγματικά τεράστιο καλλιτέχνη όπως ο Steven Wilson που κατάφερε να τα χωρέσει όλα αυτά σε έναν δίσκο. Ας τον ευγνωμονούμε που ακόμα και μετά από μια μέρα κοπιαστικής δουλειάς, το βράδυ, ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους αρκεί να παίξει αυτός ο δίσκος στο CD player και να ανοίξουμε λίγο την μπαλκονόπορτα ώστε να ταξιδέψουμε σε ένα παρελθόν φιλτραρισμένο από το ρομαντισμό της στιγμής. Με το “Stupid Dream”, οι PORCUPINE TREE κατά πολλούς έφτασαν στην κορυφή της δεύτερης πιο συναισθηματικής περιόδου τους – σε αντίθεση με την ψυχεδέλεια της πρώτης και τον δυναμισμό της τρίτης. Μπορεί αν οι PINK FLOYD δημιουργούνταν στα 90s να ακούγονταν έτσι. Ή μπορεί απλώς να είναι το ένα και μοναδικό αποτέλεσμα της αποτύπωσης στο πεντάγραμμο ενός συναισθήματος, με τρόπο που μόνο κάποιος με άπλετο ταλέντο μπορεί να κάνει…

Μάνος Πατεράκης

27 - SONGS FROM THE EDGE OF THE WING (1999)

Μεσημέρι καλοκαιριού η θερμοκρασία βρίσκεται στους 40οC και εσύ, φορώντας ένα καπέλο διαστάσεων sombrero, γυαλιά ηλίου, αντηλιακό με δείκτη προστασίας 35, απολαμβάνεις ένα trendy παγωμένο “long island” καθισμένος σε χαμηλό σκηνοθετικό καθισματάκι, τόσο που ίσα ίσα ο πισινούλης σου γνέφει την αμμουδιά, κοιτώντας το κύμα που σκάει επαναληπτικά στην αμμουδιά (“Bird of Paradise”). Στα ακουστικά ακούς την Maria να σου προσφέρει 12000BTU δροσιάς, καλοκαιρινής ξεγνασιάς και extra χαλαρωτικής διάθεσης χωρίς να υπάρχει περίπτωση blackout (…να το προτείνω στην ΔΕΗ;). Πιο καλοκαιρινό και από όμορφες δεσποινίδες με μικροσκοπικά bikini, ακούγοντας το ερωτεύεσαι μέχρι και το stand της ομπρέλας...

Θανάσης Χατζόπουλος

AUGUST BURNS RED – Messengers (2007)

…και μην ξεχνάς τι πέρασες για αυτήν την ομπρέλα. Μετά από 2 ώρες περιπλάνησης στην παραλία, με τον Αυγουστιάτικο ήλιο να προσπαθεί να δημιουργήσει καρκινικούς όγκους στο λευκό σου δερματάκι, βρήκες μια όαση σκιάς. Μόνο που κάποιοι γορίλες με tattoo “Kolomoira is Goddess” , πρησμένοι από την ντόπα, απαίτησαν να πάρεις δρόμο. Αναγνωρίζοντας, εσύ και η παρέα σου, ότι μάλλον τα καγκούρια υπερτερούν σε έναν απευθείας τσαμπουκά βάζεις το “Messengers” στο φορητό CD player και ξεκινάτε κλωτσομπουνίδια, “μύλους” και γενικά όλες τις συναυλιακές ομορφιές που συνηθίζετε στα lives. Αποτέλεσμα; Μέχρι να παίξει το hit “Composure” έχετε ήδη, χωρίς να το έχετε καταλάβει, πετάξει στη θάλασσα τους φλώρους και συνεχίζετε μεταξύ σας τις εχθροπραξίες.

Θανάσης Χατζόπουλος

DEFTONES – Around The Fur (1997)

...Βέβαια εσύ και η παρέα σου κάνατε λάθος αποφασίζοντας να πάρετε τον δρόμο της επιστροφής για την πρωτεύουσα, όχι απευθείας μετά την παραλία αλλά, “όταν έχει βραδιάσει και η κίνηση έχει σπάσει”. Δυστυχώς αυτό σκέφτηκαν και όλοι οι άλλοι με τους οποίους αφήσατε τα σκουπίδια σας π.χ. στην Νέα Μάκρη. Έτσι, έχετε κολλήσει στην κίνηση με την μουσική στην διαπασών και με εν εξελίξει συζήτηση για το πόσο θεϊκό είναι το εξώφυλλο του Around The Fur album. Εξάλλου, πάντα το κατάλληλο μέρος για να ακούσεις κομματάρες όπως τα “Be Quiet & Drive”, “My Own Summer”, “Lotion” ήταν ένα αυτοκίνητο με ανοικτά παράθυρα, ώστε να μυρίζεις το καλοκαιρινό αεράκι. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν δίπλα σου έρθει ένα αμάξι-κινητό ηχείο που παίζει ένα ακόμα μαλακισμένο ελληνικό hit-άκι. Σε αυτό το σημείο μπορείτε να αρχίσετε να μαλώνετε για την επιλογή της επιστροφής.

Θανάσης Χατζόπουλος

THERION - Lemuria/ Sirius B (2004)

Αν τα “Lemuria/ Sirius B’’ albums(…όσοι είστε τυχεροί θα βρείτε την διπλή έκδοση) ήταν στοιχείο, θα ήταν το φως. Περιέχει λαμπρούς ύμνους στη σοφία και τον πολιτισμό. Αν και δημιουργημένα από Βορείους, αποπνέουν το πάθος των πιο θερμών κλιμάτων. Δεν είναι κατάλληλα για όσους αποστρέφουν το κεφάλι τους από τον ήλιο, αλλά μόνο για όσους γονατίζουν και προσκυνάνε - παρέα με τον φαραώ Ακενατών (“Son Of The Sun’’)- μπροστά στις ευεργετικές (…τότε δεν υπήρχε το φαινόμενο του θερμοκηπίου) ακτίνες του. Και οι καλύτερες τελετές γίνονται καλοκαίρι.

Μαρία Μερίκα

CAMEL- Breathless (1978)

Για τους απόρους το πιο φθηνό ταξιδιωτικό μέσο είναι η καμήλα. Και η συγκεκριμένη “προοδευτική’’ καμήλα θα σας οδηγήσει από τη μασχαλίλα του τρόλλευ στις αχανείς εκτάσεις της Σαχάρα για διακοπές. Ταξιδιάρικο (…για όσους θα ήθελαν να βρίσκονται πιο μακριά απ’ ότι είναι...) και χαλαρό (…ιδανικό για καλοκαιρινά “γούτσου-γούτσου''...). Η θερμοκρασία ανεβαίνει και πετάμε τον χειμερινό, death μανδύα των OPETH από πάνω μας, κρατώντας μόνο μαγιό, αντηλιακό και progressive νότες με jazz αποχρώσεις.

Μαρία Μερίκα

Ήδη από τα μέσα του χειμώνα κάνουμε τις επιλογές μας για το ποιες κυκλοφορίες θα αποτελέσουν το απόλυτο soundtrack του καλοκαιριού. Τραγούδια που θα αιχμαλωτίζουν μονομιάς την έννοια της συγκεκριμένης εποχής, γεμάτα ανεμελιά, διασκέδαση και γενικά μια fun κατάσταση. Δεν χρειάζεται να ψάξω σε παλιότερες εποχές, μιας και η φετινή χρονιά μας έδωσε αρκετές συγκινήσεις πάνω στο hard rock/aor.

Σίγουρα η πρώτη επιλογή είναι το καλύτερο εξαγώγιμο μουσικό προϊόν της Σουηδίας αυτή την στιγμή οι H.E.A.T. Οι διθυραμβικές κριτικές απλά διαδέχονται η μία την άλλη, κάτι απολύτως λογικό, σύμφωνα με το περιεχόμενο του ομώνυμου ντεμπούτο album τους. Οι στίχοι περιγράφουν τη θετική πλευρά της ζωής και των ανθρώπινων σχέσεων ενώ οι ερμηνείες βγάζουν πολύ συναίσθημα, με τους ρυθμούς να ξεσηκώνουν μέχρι εκεί που πρέπει.

Σαν δεύτερη επιλογή θα έβαζα THE POODLES και το δεύτερο album τους, υπό τον τίτλο “Sweet Trade” που κυκλοφόρησε κοντά στα τέλη του 2007. Οι Σουηδοί συνεχίζουν στο ύφος που τους καθιέρωσε το ντεμπούτο τους με ακόμα πιο μελωδικές διαθέσεις. Βέβαια οι απόψεις διίστανται για την συγκριμένη κυκλοφορία μεταξύ των φίλων της μπάντας. Προσωπικά το βρίσκω ένα σκαλί πιο κάτω από το ντεμπούτο αλλά επίσης αρκετά αξιόλογο. Αν σας αρέσει το hard rock με pop αισθητική τότε τραγούδια όπως “Streets Of Fire, Seven Seas, Flesh And Blood, Reach The Sky, We Are One, Band Of Brothers, Heaven's Closing In, Kiss Goodbye θα σας φτιάξουν τη διάθεση για τα καλά.

Σαν τελευταία επιλογή θα πρόσθετα την πρόσφατη κυκλοφορία MARCELLO/VESTRY, το group του Rob Marcello (…νέου σχετικά Σουηδού κιθαρίστα, ο οποίος εισχώρησε τελευταία της τάξεις των DANGER DANGER) και Frank Vestry (…έχει συνεργαστεί με Ross the boss και Jack Star, ενώ έχει κάνει σε πάρα πολύ γνωστές μπάντες backing vocals.). Σημαντικά συμβάλλει ο Bruno Ravel (DANGER DANGER), ο οποίος βοηθάει στη σύνθεση, παραγωγή(απλά κρυστάλλινη!!!) και μίξη. Oι επιρροές έχουν ως σημείο αναφοράς την Αμερικάνικη σκηνή (DANGER DANGER, BON JOVI, EXTREME, DOKKEN), με κάποια A.O.R. στοιχεία. Η θεματολογία των τραγουδιών περιλαμβάνει την καψούρα με το αντίθετο φύλο, τα ξέγνοιαστα καλοκαιρινά βράδια, όπως και το να ζεις την κάθε στιγμή. Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι από τις καλύτερες προτάσεις της φετινής χρονιάς, με καλογραμμένα τραγούδια, ευχάριστα για αμέτρητες καλοκαιρινές ακροάσεις.

Ευθυμάκης Μετζίκοφ

FAIR TO MIDLAND - Fables from a Mayfly: What I Tell You Three Times Is True (2007)

Κάπως έτσι την φαντάζομαι την σκηνή... Σε καλοκαιρινό barακι, o ψαγμένος dj βάζει να παίξει FAIR TO MIDLAND...

Οι περισσότεροι κοιτάζονται απορημένοι, καθώς κανείς δεν αναγνωρίζει τι είναι αυτό που ακούγεται… εκτός από έναν παράξενο τύπο που στο άκουσμα του τραγουδιού αρχίζει να χορεύει διακριτικά και να τραγουδάει τους στίχους…Και σε αυτόν ακριβώς τον τύπο, εσένα δηλαδή, έρχεται η κοκκινομάλλα, ηλιοκαμένη θεά με το απίστευτο στήθος να σε ρωτήσει για το τι είναι αυτό που ακούγεται!!

Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα να πάει κατευθείαν στον dj, αλλά δεν χρειάζεται να είμαστε αρνητικοί!!!

Jokes aside, αυτό που περιγράφω ίσως δεν γίνει ποτέ, αλλά και μόνο που θα έχετε ανακαλύψει αυτό το συγκρότημα, πιστέψτε με θα είστε εξίσου ευχαριστημένοι, σαν ατόφιοι εραστές της μουσικής πάνω απ’όλα.

Είναι δύσκολο να περιγράψεις την μαγεία των FTM, χωρίς να κάνεις μια αναγνωριστική βουτιά στην θάλασσα της μουσικής τους…

Όταν όμως την επιχειρήσεις, θα καταλάβεις την μοναδικότητα του Βυθού τους και θα θελήσεις πάλι και πάλι, να βυθιστείς αύτανδρος στο Πέλαγος τους.

Άσε που ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται με την κοκκινομάλλα....

Βασίλης Γρηγορίου

ORPHANED LAND – Mabool (2004)

Μέσα στην πύρινη λάβα του θέρους που καίει ψυχή και σώμα, το υδάτινο φυλακτό προβάλει ευλογημένο εδώ και αιώνες. Συγκεντρωμένο είτε σε μια ανθρώπινη χούφτα, είτε σαν συμπυκνωμένη οργή του Επουράνιου Πατέρα, το νερό δροσίζει, ξεδιψάει, λυτρώνει αλλά και ενίοτε μας πνίγει, μέσα στην δική μας ανεπάρκεια.

Μια τέτοια ιστορία διηγήθηκαν και το 2004 οι ισραηλινοί ORPHANED LAND. Μια ιστορία που βασιζόμενη στις αρχετυπικές ιστορίες για τον Μεγάλο Κατακλυσμό, δίνει ένα δικό της, σχεδόν νέο αποκαλυπτικό και μυστηριακό τόνο στις προσπάθειες 3 ηρώων -ένας από κάθε μία κυρίαρχη μονοθεϊστική θρησκεία, να σώσουν τον αμαρτωλό λαό από τον επικείμενο καταστροφικό ερχομό του Νερού.

To χαρμάνι, μεθυστικό και μαγευτικό, δεν έχει την παραμικρή νοθευμένη γεύση μέσα του και παραμένει καλά κρυμμένο στα αμπάρια της Κιβωτού. Όποιος ξεπεράσει τις προκαταλήψεις του και ψάξει να το βρει θα ανταμειφθεί με ένα μαγικό ταξίδι σε ένα τεράστιο χωνευτήρι ήχων, πολιτισμών και συναισθημάτων που γέννησε έναν τέτοιο δίσκο. Έναν δίσκο που αποτελεί ζωντανή απόδειξη της μαγείας της σύντηξης κόσμων φαινομενικά ετερόκλητων.

The storm still rages inside this Orphaned Land…

Βασίλης Γρηγορίου

KYUSS – Welcome To The Sky Valley(1993)

Μετά από όλα αυτά τα χαριτωμένα που διαβάσατε, επιθυμώ να αποκαταστήσω την τιμή του site μας…Ρε αλήτες υπάρχει καλοκαίρι χωρίς stoner/desert/heavy rock (…όπως θέλετε πείτε το);;; Ιδρώτας, άμμος, γρήγορα αμάξια και καβλερό hard rock παλαιού τύπου…Τα μούσια στάζουν τεκίλλα και οι αγριοφωνάρες αυτών των βρώμικων τύπων επαναφέρουν την αληθινή rock φύση. Οι προπάτορες του ιδιώματος λέγονται KYUSS και το album που επιλέγω έχει ένα κομμάτι που λέγεται “Demon Cleaner” και αυτό αρκεί…

Αλέξανδρος Τοπιντζής