Ήταν κάπου στις αρχές του 1990, όταν οι νεαροί Φιλανδοί Esa Holopainen (κιθάρα) και Jan Rechberger (drums) αποφάσισαν να σχηματίσουν ένα death metal σχήμα, του οποίου το όνομα αποφασίστηκε να είναι AMORPHIS. Προφανής είναι η ρίζα της λέξης και ετυμολογικά υποδηλώνει την έλλειψη σχήματος. Κατά κάποιον περίεργο τρόπο και χωρίς να το καταλάβουν, με αυτή τους την επιλογή ονόματος, οι προαναφερθέντες κύριοι, είχαν περιγράψει την πεμπτουσία της μετέπειτα μουσικής τους πορείας, από την πρώτη τους κιόλας στιγμή ύπαρξης.

Το φθινόπωρο του 1990 οι AMORPHIS, συνεπικουρούμενοι από τους Tomi Koivussari (κιθάρα και φωνητικά) και Olli-Pekka Laine (μπάσο), ξεκινούν να γράφουν κομμάτια για το πρώτο τους demo, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1991 και ονομαζόταν “Disment Of Soul” και ήταν αυτό που τους χάρισε και το πρώτο τους συμβόλαιο. Έτσι τον Νοέμβριο του 1993 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, “The Karelian Isthmus”, το οποίο τυγχάνει θερμών κριτικών και περιέχει μερικά από τα στοιχεία που θα τους χαρακτήριζαν μετέπειτα ως μπάντα, όπως τα αργά doomy σημεία, οι φιλανδικές παραδοσιακές μελωδίες και τα ατμοσφαιρικά περάσματα στα πλήκτρα. Δεν ήταν όμως αυτό το album που τους σημάδεψε και στοιχειoθέτησε την ταυτότητα της μπάντας, αλλά το ακριβώς επόμενο, το μεγαλειώδες “Tales From The Thousand Lakes” του 1994. Η ποιότητα και ωριμότητα των συνθέσεων, οι θαυμάσιες ατμόσφαιρες, το concept και οι στίχοι του album, που βασίστηκαν στο φιλανδικό βιβλίο ποιημάτων “Kalevala”, ήταν μερικά μόνο από τα βέλη που είχε τοποθετήσει το group στη φαρέτρα του. Το αποτέλεσμα αυτής της δουλείας ήταν η άμεση επιτυχία και η αναγνώριση που κέρδισε η μπάντα.

Σαν ανήσυχα πνεύματα που ήταν όμως τα μέλη των AMORPHIS, προέβησαν σε κάποιες αλλαγές μελών τους που είχαν σαν αποκορύφωση την διαφορετική προσέγγιση στην σύνθεση της μουσικής τους, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο “Elegy” (1996) album, το οποίο ήταν προιόν της πολυσυλλεκτικότητας του group, που αριθμούσε πλέον 6 μέλη. Η νέα τους δουλειά δίχασε αρχικά τους οπαδούς τους με τα νέα στοιχεία που περιείχε το album, όπως η εκτεταμένη χρήση καθαρών φωνητικών, η εμφανής παρουσία oriental σημείων, η ψυχεδελική νοοτροπία στην οποία ήταν εμποτισμένες όλες οι νέες συνθέσεις, αλλά και το πάντρεμα του doom/ death χαρακτήρα της μπάντας με το progressive rock. Ο νεοφερμένος Pasi Koskinen (φωνή), έγινε ο εύκολος στόχος της κριτικής, αλλά μετά τον πρώτο καιρό η ιστορία αλλιώς κατέγραψε τα γεγονότα. Η μπάντα ενδυνάμωσε το status του ανάμεσα στην ανοικτόμυαλη metal κοινότητα, ο Pasi εξελίχτηκε σε βαρόμετρο στις τάξεις της μπάντας και το “Elegy” έμελε να αναγνωριστεί σαν ο ακρογωνιαίος λίθος των μέχρι τώρα κυκλοφοριών των AMORPHIS. Η επιτυχία που γνώρισαν ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα η μπάντα να αργήσει να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να προετοιμάσει την επομένη ‘‘λέξη’’ που θα “άρθρωνε”, και θα άκουγε στο όνομα...

...“Tuonela”, album το οποίο είδε το φως της μέρας τον Μάρτιο του 1999. Οι AMORPHIS αποδείκνυαν πως ανήκουν στην κατηγορία του ‘‘Καλλιτέχνη’’ (…με το “K” κεφαλαίο), αφού καταφέρνουν με περισσή μαεστρία, για μια ακόμη φορά, να ξεπεράσουν τον ίδιο τους παρουσιάζοντας την πιο ώριμή δουλειά τους και κατά πολλούς την υπέρτατη, συνθετικά, στιγμή τους. Οι πιο folk μελωδίες, το space/ psychedelic ‘‘χάσιμο’’ των HAWKWIND και των PINK FLOYD, οι ‘‘διάλογοι’’ κιθάρας και πλήκτρων, η ιδιαιτερότητα της φωνής του Pasi, η ταξιδιάρικη διάθεση των κομματιών, είναι μερικά μόνο από τα συστατικά, που παρασέρνουν τον ακροατή σε εξωτικά, παγωμένα ηχοτόπια.

Επόμενο βήμα ήταν η κυκλοφορία του “Am Universum” το 2001. Η τεχνοτροπία και οι ατμόσφαιρες του “Tuonela”, παραμένουν αναλλοίωτες και στο νέο album, με σημαίνουσα διαφορά το γεγονός πως η σκυτάλη έχει περάσει πλέον στα πλήκτρα, σε μια προσπάθεια να κάνουν όσο πιο ατμοσφαιρική μπορούν την μουσική τους. Το αποτέλεσμα δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τον προκάτοχό του, αλλά παραμένει σε υψηλά επίπεδα και μάλιστα φέρει το προσωπικό στίγμα του group, το οποίο φαίνεται σιγά-σιγά πως αφήνει πίσω του τους άκρατους πειραματισμούς και αρχίζει να κατασταλάζει.

Άλλωστε αυτό φάνηκε και στην επόμενη δουλειά των AMORPHIS, το “Far From The Sun” (2003), το οποίο κινείται σε γνωστά μονοπάτια, με τις ιδιαιτερότητες βέβαια, που έχει κάθε νέο τους album. Αυτές δεν ήταν άλλες απ’ το ότι η μουσική είχε έναν πιο hard rock χαρακτήρα, είχε περισσότερες folk μελωδίες, όπως και περισσότερα oriental στοιχεία.

Δυστυχώς το album δεν έτυχε ευρείας αναγνώρισης μιας και μια συστοιχία γεγονότων αποτέλεσε τροχοπέδη στην επιτυχία του. Tο “Far From The Sun”, δυστυχώς κυκλοφόρησε από την πολυεθνική Virgin/ EMI, είχε διανομή μόνο στην Ευρώπη αρχικά και έμελε να είναι και το μοναδικό που ηχογράφησαν υπό την στέγη αυτής της δισκογραφικής εταιρείας. Στον υπόλοιπο κόσμο κυκλοφόρησε μερικούς μήνες αργότερα και είχε προγραμματιστεί να συμπέσει με την περιοδεία των AMORPHIS στην Αμερικανική Ήπειρο, η οποία τελικώς ακυρώθηκε, λόγω της αποχώρησης του Pasi Koskinen απο το group, ύστερα από 9 χρόνια παρουσίας.

Ο αντικαταστάτης του ήταν ο άγνωστος μέχρι πρότινος, Tomi Joutsen, που τραγουδούσε στους SINISTHRA. Ο ίδιος, δηλωμένος fan του group, με τον ερχομό του στις τάξεις των AMORPHIS, έδωσε νέο αέρα στη μπάντα, που είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία και κυκλοφορία του πολύ φρέσκου “Eclipse” album, στις αρχές του 2006. Τα τραγούδια ακροβατούν με απόλυτη ισορροπία, ανάμεσα στα καλύτερα χαρακτηριστικά του ήχους της μπάντας, αλλά και σε κάποια καινούργια, με αποτέλεσμα να συνθέτουν ένα άμεσο, ομοιογενές, αυθόρμητο και συνάμα γεμάτο ενέργεια album. Ο αντίκτυπος του “Eclipse”, το οποίο έγινε χρυσό στη Φιλανδία, δεν άργησε να φανεί μιας και ήταν η αιτία να ‘‘οργώσουν’’ και πάλι την Ευρώπη.

Οι Φιλανδοί δεν άφησαν αυτόν τον ενθουσιασμό και την επιτυχία, ανεκμετάλλευτα και σύντομα ξαναμπήκαν στο στούντιο και ηχογράφησαν το τελευταίο του πόνημα, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του περασμένου έτους, το “Silent Waters”. Αν και νωπές ακόμα οι εντυπώσεις που μας έχει αφήσει το “Silent Waters”, πρόκειται για την ουσιαστική συνέχεια του προηγούμενου album, με το group να παραδίδει σεμινάρια ποιοτικής μουσικής, με έναν Tomi να ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση πίσω από το μικρόφωνο, προδίδοντας το πόσο άνετα νιώθει πλέον μέσα στην μπάντα.

>

Περιττό να αναφέρουμε πως η μπάντα ξαναβγήκε στο δρόμο μετά την κυκλοφορία του album, επισκεπτόμενη πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και την μακρινή Ιαπωνία. Εμείς πάλι, τους περιμένουμε να περάσουν και από τα μέρη μας, στις 19 & 20 Απριλίου, για δύο ζωντανές εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα. Ραντεβού λοιπόν στα προγραμματισμένα μέρη για ένα ταξίδι, που ο χαρακτηρισμός μαγικό, είναι πολύ λίγος για να περιγράψει αυτό που θα βιώσουν όσοι τους δουν από κοντά.

Υγιαίνετε!!!

Αφιέρωμα: Θανάσης Μπόγρης