«Η Μουσική Ενώνει»...αυτό το μήνυμα θέλουν να περάσουν οι οργανωτές του Rockwave 2002. Πέραν του ότι διάλεξαν την αγγλική του εκδοχή (γιατί δηλαδή; τί έχει η ελληνική γλώσσα;), η κίνηση είναι ό,τι χρειαζόταν το χωρισμένο σε κατηγορίες μουσικό κοινό της Ελλάδας. Ο διαχωρισμός σε «μεταλλάδες», «πανκιά», «ρεηβάδες», «σκυλάδες» και πάει λέγοντας, είναι απόλυτα σωστός και δικαιολογημένος. Αυτό που είναι 100% λάθος να επακόλουθα αυτού του διαχωρισμού σε κοινωνικό επίπεδο. Μουσικώς, όλα καλά. Αλλά από που και ως που οι «μεταλλάδες» είναι «κάφροι», και οι «σκυλάδες» είναι «γύφτοι»; Τέτοιες περιπτώσεις και άλλες αντίστοιχες φυσικά και υπάρχουν. Το θέμα όμως είναι ότι ο διαχωρισμός σε κατηγορίες με βάση τη μουσική προτίμηση του καθενός πρέπει να ξεκινάει και να καταλήγει στη μουσική! Ένας «ρεηβάς» μπορεί να είναι φανατικός χρήστης exstacy, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και όλοι οι υπόλοιποι είναι ναρκομανείς. Επομένως, η μουσική μπορεί να διαχωρίζει τα γούστα του καθενός, αλλά όχι να ορίζει στερεότυπα με πολλές προεκτάσεις. Και μπορεί επίσης να ενώνει τους απανταχού μουσικόφιλους κάτω από τρείς σκηνές...

Περιορίζοντας ελαφρώς την ανοιχτομυαλιά της πρώτης παραγράφου, θα παραδεχθώ ότι ορισμένα ήδη μουσικής προκαλούν την χλεύη μου (τουλάχιστον) . Όπως και να το κάνουμε, βάζω τα γέλια και τα κλάμματα με το διαγωνισμό Eurovision, όπου κέρδισε ένα...ζευγάρι καλλίγραμμα πόδια (ας μην αναφερθώ στα δικά μας και d.e.n. m.a.s. a.g.a.p.is.o.u.n). Και αναθεματίζω την κάθε ώρα και στιγμή που μπαίνω στο κάθε κίτρινο Nissan Bluebird και ακούω Βασίλη Παιτέρη και ΛεΠα. Αντίστοιχα, ο 45άρης κος Καθωςπρεπόπουλος του διπλανού διαμερίσματός σας μπορεί να τραβάει τα μαλλιά του, πασχίζοντας να καταλάβει τι καλό βρίσκετε στα brutal φωνητικά των Opeth, ή στις ηλεκτρικές εκκενώσεις των Nevermore. Βέβαια στην περίπτωση ΛεΠα έχω δίκιο, ενώ φυσικά ο κος Καθωσπρεπόπουλος δεν ξέρει τί του γίνεται. Αν και τέλος πάντων μην περιμένετε να καταλάβει στα 45 του. Η ουσία είναι ό,τι περί ορέξεως, ουδείς λόγος. Το ξέρω ότι είναι κάπως διπλωματική και 100% cliché αυτή η ατάκα, αλλά αν επεκταθώ σε περαιτέρω κριτικές επί μουσικών προτιμήσεων, θα θέσω εαυτόν εκτός avopolis σε χρόνο μηδέν, και θα κατηγορηθώ από διάφορες κατευθήνσεις.

Η ίδια λογική που δεν λέω τη γνώμη μου μέσω του δημοσίου βήματος του avopolis, είναι άμμεσα εφαρμόσιμη και στη περίπτωση του Rockwave. Κρατήστε τη γνώμη σας για το εαυτό σας! Αφήστε που πολύ πιθανόν να έχετε μια λανθασμένη αντίληψη. Εντάξει, προφανώς οι αναγνώστες αυτής της στήλης να βγάζουν σπυριά με ότιδήποτε παρουσιαστεί στη dance σκηνή, αλλά θα έχουν την ευκαιρία να αναθεωρήσουν αν πιστεύουν ότι π.χ. οι Cure είναι «άλλο ένα κουφιο-ροκάκι». Και αυτό ισχύει για όλες τις πλευρές. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον. Δεν περιμένω από την κοπελίτσα που τσιρίζει με τους Him να προσκηνύσει τους Nevermore, αλλά ελπίζω να εκτιμήσει την εκφραστικότητα του Warrel Dane. Κανείς δεν θα υποχρεώσει κανέναν να παρακολουθήσει κάποιο συγκρότημα που δεν είναι της αρεσκείας του. Πάντως, μια βόλτα σε «ξένο έδαφος» θα σας προσφέρει κάτι. Όμως, θεωρώ ότι δεν θα δω κανέναν φίλο του metal να πάει και να κάνει «αρκουδιές» σε άλλες σκηνές, την ώρα που υπάρχει κενό στη μεταλλική σκηνή. Και να το δώ (διότι σίγουρα θα περάσω από την alternative σκηνή), να είστε σίγουροι ότι δεν θα κάτσω να τον κοιτάω. Ούτε θα τον δείρω βέβαια. Και το ίδιο περιμένω να κάνει ο καθένας από εσάς. Αντίστοιχα, αν εμφανιστούν οι «υπεράνω», «πολιστισμένοι» και δε συμμαζεύεται φίλοι άλλων ειδών μουσικής και συμπεριφερθούν εις βάρος «μεταλλάδων», θα χαρώ πολύ να δω τους φίλους τους να του αποτρέπουν. Και αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, ελπίζω να μην αρχίσουν τα...«μπουκέτα». Γιατί τότε θα είμαστε για τις λεμονόκουπες. Φυσικά τα παραπάνω ανατρέπονται σε περιπτώσεις προσωπικών προσβολών, αλλά το θέμα είναι να υπάρχει ένα γενικότερο φιλικό κλίμα.

Η λογική «ωραία θα έχει και φλώρους στις άλλες σκηνές» είναι απαράδεκτη. Εξ’ίσου απαράδεκτη είναι και η λογική «πάμε να δουλέψουμε τους μαλλιάδες που χτυπιούνται». Δυστυχώς υποψιάζομαι ότι τέτοιες περιπτώσεις θα παρουσιαστούν γιατί απλούστατα ανεγκέφαλοι υπάρχουν μπόλικοι. Οι υπόλοιποι ας τους περιορίσουμε και ας αποτρέψουμε καταστάσεις που δεν αρμόζουν σε ένα κορυφαίο μουσικό γεγονός (όχι πως θα άρμοζαν αλλού δηλαδή). Και δεν είναι μόνο η συνολική ικανοποίηση που θα νιώσουμε όλοι αν τα πράγματα πάνε καλά και εκτός του μουσικού τομέα. Ομαλή διεξαγωγή μπορεί και να σημαίνει καθιέρωση των τριών σκηνών για τις επόμενες χρονιές. Που είναι ένα «ευχής έργον» πραγματικά. Περισσότερες μέρες, περισσότερα συγκροτήματα για όλους. Αυτό είναι festival!!!


Σημ1: Οι φίλοι «μεταλλάδες» που θα παραστούν και τις τρεις μέρες και σέβονται τον εαυτό τους, άρα δηλαδή θα καταθέσουν «ψυχή τε και σώματι» ενώπιον των αγαπημένων τους σχημάτων, ας προσέξουν στο θέμα του εισιτηρίου, καθότι εντελώς αψυχολόγητα το χαρτάκι είναι ένα και υπό φυσιολογικές συνθήκες πανικού και θα βγει από τη τσέπη σας σε κατάσταση αποσύνθεσης. Μια «μπανάνα» στη μέση, μια ζελατίνα, ή ό,τι άλλο σκαρφιστείτε, θα σώσει καταστάσεις την δεύτερη ή τρίτη μέρα στην είσοδο. Άντε να τους πείσετε ότι πρόκεται για γνήσιο εισιτήριο, και όχι για πάπυρο ιουρασικής περιόδου που ξέθαψε ο σκύλος σας. Ακόμα ψάχνω να βρω τη λογική της Didi Music, η οποία γλύτωσε μερικές δεκάρες για να προκαλέσει καταστάσεις στην είσοδο.

Σημ2: Κατανοώ πλήρως το ακράδαντο οικονομικό επιχείρημα για τα 90 ευρώ, αλλά πιστεύω ότι ο πραγματικός ΦΙΛΟΣ αυτής της μουσικής, θα σφίξει το ζωνάρι (μεταφορικά ή κυριολεκτικά) και θα παραστεί και τις τρεις μέρες. Δεν κόβω τις φλεβες μου για τους Slayer, αλλά είτε θα δουλέψω λίγο παραπάνω (που λέει ο λόγος), ή θα κεράσω 5 σφηνάκια λιγότερα όταν πάω διακοπές, ή δεν θα αγοράσω κοντομάνικο (δεν χάθηκε και ο κόσμος) και θα δω τί έχει να πει αυτό το σχήμα. Αντιμετωπίστε το festival σαν να πηγαίνετε ένα τριήμερο σε ένα νησί!

Σημ3: Bruce Dickinson αντί για Paradise Lost....