Με αφορμή την επίσκεψη των In Flames για δεύτερη φορά στο Rockwave στην Αθήνα, το .metal θα αφιερώσει αυτή τη στήλη σ’ αυτό το συγκρότημα το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα που έχουν βγει από τη Σουηδία τα τελευταία 10-15 χρόνια. Η ιστορία των In Flames ξεκινάει κάπου στο 1990, όταν ένας ξανθός μακρυμάλλης ονόματι Jesper Strömblad που έπαιζε για τους Ceremonial Oath αποφάσισε να εγκαταλείψει το συγκρότημα και να πάρει μια διαφορετική μουσική κατεύθυνση. Μαζί με τους Johan Larsson και Glenn Ljungström δημιούργησε τους In Flames και το πρώτο demo δεν άργησε να ηχογραφηθεί. Η εταιρία με την οποία υπέγραψαν το πρώτο τους συμβόλαιο ήταν η Wrong Again Records εν έτει 1993, της οποίας ο ιδιοκτήτης ξετρελάθηκε ακούγοντας το demo τους.

Ο πρώτος δίσκος, “Lunar Strain”, ηχογραφήθηκε στο Studio Fredman και κυκλοφόρησε το 1994 με τη συμμετοχή πολλών άλλων μουσικών όπως Mikael Stanne και Anders Jivarp (Dark Tranquillity), Anders Iwers (Tiamat και μαζί με τον Jesper Strömblad στους Ceremonial Oath), Henke Forss (Dawn), Daniel Erlandsson (Eucharist, Arch Enemy), Oscar Dronjak κ.ά. Ο δίσκος αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία στο χώρο του underground και το πρώτο και σημαντικό βήμα των In Flames είχε γίνει. Σ’ αυτό τον δίσκο οι In Flames δεν έχουν βρει ακόμα τον ήχο τους και η μουσική τους πλησιάζει αρκετά τις επιρροές τους από τους πατέρες του Swedish Death Metal (Entombed, At The Gates, Dismember κ.ά.). Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσουν ένα mini-CD με τίτλο “Subterranean” (Wrong Again Records/Studio Fredman), με το οποίο οι In Flames βγαίνουν από τον underground ήχο και υπογράφουν με τη γερμανική εταιρία Nuclear Blast.

Το “Subterranean” άλλαξε ως έναν βαθμό τον ήχο των In Flames και κατάφεραν μέσα απ’ αυτόν να ξεκολλήσουν από τις επιρροές τους και να ακολουθήσουν άλλα μονοπάτια με πιο μελωδικά στοιχεία κρατώντας φυσικά τη μουσική τους σε NWOSDM πλαίσια. Το πρόβλημα όμως εκείνη την εποχή για τους In Flames ήταν ότι δεν είχαν σταθερό line-up και το γεγονός ότι δανείζονταν μουσικούς για να μπορέσουν να ηχογραφήσουν το υλικό τους, τους κούραζε και δεν τους επέτρεπε να αποδώσουν όπως πραγματικά μπορούσαν στις συναυλίες τους. Έτσι, ζητήθηκε από τους Björn Gelotte και Anders Fridén (ο οποίος ήταν μαζί με τον Jesper Strömblad στους Ceremonial Oath) να προσχωρήσουν στο συγκρότημα. Οι τελευταίοι δέχθηκαν και ο επόμενος δίσκος “The Jester Race” κυκλοφόρησε το 1995. Studio Fredman σταθερά και αυτή η κυκλοφορία των In Flames γνωρίζει μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως. Το όνομα των In Flames ακούγεται παντού και ειδικότερα στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία τραβάν την προσοχή πολλών.

Το “The Jester Race” ήταν ένας δίσκος γεμάτος δύναμη, μελωδίες, γρήγορες και μεσαίες ταχύτητες, τραγούδια που σου κολλάνε στο μυαλό με το πρώτο άκουσμα και με τους In Flames να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Φοβερή κυκλοφορία και οι In Flames βρέθηκαν να κάνουν περιοδεία με τους Samael, Grip Inc. και Kreator. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο γεγονός που τους είχε συμβεί ως εκείνη την εποχή. Την επόμενη χρονιά θα συνεχίσουν τις συναυλίες, γεγονός το οποίο οδήγησε τους Johan Larsson και Glenn Ljungström στην απόφαση να εγκαταλείψουν την μπάντα μετά την κυκλοφορία του επόμενου δίσκου, διότι είχαν θέσει άλλες προτεραιότητες στη ζωή τους. Το 1997 θα κυκλοφορήσουν ένα shaped mini-CD (“Black-Ash Inheritance”) για λίγα κέρδη παραπάνω και στη συνέχεια του ίδιου έτους κυκλοφορούν το επόμενο studio album τους “Whoracle” (Studio Fredman).

Αυτός ο δίσκος είναι και δίσκος ορόσημο για τους In Flames. Η μουσική τους κατεύθυνση είναι διαφορετική με ακόμα πιο πολλά μελωδικά στοιχεία, διατηρώντας τα brutal φωνητικά αλλά χάνοντας σε αρκετό βαθμό τη NWOSDM αίσθηση. Το λογότυπό τους αλλάζει και είναι πιο απλό έτσι ώστε να μπορεί να εκπροσωπεί τη μουσική τους καλύτερα. Ο δίσκος είναι καταπληκτικός από την αρχή ως το τέλος και τους κάνει ακόμα πιο γνωστούς στο μεταλλικό φάσμα. Μ’ αυτόν τον δίσκο όμως και ίσως και από το “The Jester Race” λίγο, οι In Flames εισέρχονται σε εκείνα τα σουηδικά συγκροτήματα που στην πορεία τους έχασαν τον σουηδικό death ήχο στη μουσική τους (βλ. Dark Tranquillity κ.ά.). Πολλοί πιστεύουν ότι αυτά τα σουηδικά συγκροτήματα έχουν ακολουθήσει μια μουσική κατεύθυνση heavy metal με brutal φωνητικά και με αρκετά βαθιές και βαριές παραμορφώσεις στις κιθάρες που σε συνδυασμό με γρήγορα drums προσπαθούν να αποδώσουν επιθετικό attitude.

Παρόλα αυτά όμως οι In Flames δεν χάνουν τον καιρό τους με τις «ταμπέλες» που θα δώσουν στη μουσική τους και βρίσκουν αντικαταστάτες για μπάσο και κιθάρα στα πρόσωπα των Peter Iwers και Niklas Engelin και βγαίνουν σε μια mini περιοδεία με τους Dimmu Borgir. Η περιοδεία πήγε πολύ καλά και τα δυο νέα μέλη της μπάντας έγιναν μόνιμα. Οι συναυλίες συνεχίστηκαν σε Ευρώπη και Ιαπωνία αλλά με το που τελειώνουν, ο Niklas Engelin φεύγει από το συγκρότημα λόγω διαφοράς απόψεων και λόγω του ότι ήθελε να αφοσιωθεί πιο πολύ στο άλλο του συγκρότημα, τους Gardenian. Εκείνη η εποχή είναι και μιά από τις πιο σημαντικές για τους In Flames. Αποφασίζεται να αλλάξει όργανο ο Björn Gelotte και από drums που έπαιζε, να ασχοληθεί στο μέλλον με τις κιθάρες και στη θέση του προσλαμβάνεται o Daniel Svensson (Sacrilege). Αυτή η συνταγή είναι επιτυχής και το 1999 κυκλοφορεί το “Colony” (Studio Fredman και πάλι). Ίσως λίγο πιο σκληρό και πιο straight forward από τον προκάτοχό του αλλά δεν παύει να είναι γεμάτο σε μελωδία και συνθετική φαντασία. Όπως το “Whoracle” έτσι και το “Colony” γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και οι In Flames με τον αέρα ενός πετυχημένου συγκροτήματος περιοδεύουν σε Ευρώπη, Ηνωμένες Πολιτείες και Ιαπωνία με φοβερή επιτυχία. Την ίδια χρονιά θα επανακυκλοφορήσουν σε ένα CD τα “Lunar Strain” & “Subterranean” από τη Regain Records.

Μετά από την πολύ επιτυχημένη περιοδεία για το “Colony”, σειρά είχε η ενασχόληση του συγκροτήματος με την επόμενη δουλειά τους. Αύγουστος του 2000 και η κυκλοφορία του “Clayman” είναι γεγονός μετά από δουλειά τριών μηνών στο Studio Fredman. O δίσκος πάει πολύ καλά και ξεπερνάει σε πωλήσεις κάθε άλλη δουλειά τους. Με ένα σταθερό πλέον line-up, οι In Flames γράφουν 11 τραγούδια, σχεδόν τέλεια, με riffάκια γεμάτα ενέργεια, μελωδία και με φωνητικά που άλλοτε είναι brutal και επιθετικά και άλλοτε καθαρά. Συνέχεια με...τί άλλο; Συναυλίες! Αμερική, Ευρώπη και Ιαπωνία πάλι και συνολικά μέσα στο 2000 οι In Flames έδωσαν περίπου 150 shows! Για μερικά shows εκείνης της χρονιάς ο Peter Iwers αντικαταστήθηκε από τον Dick Löwgren (Armageddon), διότι η γυναίκα του τού χάρισε ένα κοριτσάκι και έπρεπε να αφιερώσει λίγο χρόνο στις οικογενειακές του υποχρεώσεις. Το 2001 θα ξαναγυρίσει ο Peter Iwers και θα γυρίσουν ένα video clip για το “Only For The Weak” για να συνεχίσουν με μια mini περιοδεία στην Ευρώπη δίνοντας 13 συναυλίες μπροστά σε συνολικά 20000 άτομα. Την ίδια χρονιά θα κυκλοφορήσουν και τον πρώτο τους live δίσκο “The Tokyo Showdown” ηχογραφημένο κατά την Ιαπωνική τους περιοδεία τον Νοέμβριο του 2000.

Γι΄αυτόν τον live δίσκο (καθώς και για το Clayman) δεν έχετε παρά να διαβάσετε την κριτική στην στήλη reviews του .metal. Αυτόν τον καιρό οι In Flames έχουν τελειώσει την ηχογράφηση του καινούριου τους δίσκου και νά ‘στε σίγουροι ότι θα παίξουν και καινούρια κομμάτια στο Rockwave.