Αισίως μπαίνουμε στην τέταρτη δεκαετία κατά τη διάρκεια της οποίας διάφοροι "μεταλλικοί" καλλιτέχνες θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν δίσκους, οι οποίοι πλέον είναι τόσοι πολλοί και η επιλογή φαντάζει δύσκολη. Φέτος, το avopolis.metal ασχολήθηκε κατά κόρον με ποιοτικές κυκλοφορίες και όχι εκατοντάδες τον αριθμό, επομένως φυσικό είναι η εικόνα (ή καλύτερα ο ήχος) αυτής της μουσικής την χρονιά που μας πέρασε μέσα από τις σελίδες μας να μην είναι υπερπλήρης. Είναι όμως όσο αντικειμενική μπορεί να είναι μία άποψη ενός ατόμου, και σας θυμίζουμε απλώς κάποιες στιγμές που ξεχώρισαν για διάφορους λόγους, έτσι ώστε να ανατρέξετε στις κριτικές και να αξιοποήσετε το-πιθανόν- αυξημένο εισόδημα μετά τις εορτές.

Metal album της χρονιάς (για όλους-μεταλλάδες και μη):
IRON MAIDEN "Brave new world"

"Τώρα για το "Nomad" τί να πεί κανείς.{...}...εγώ το μόνο που κάνω είναι να βγάζω το καπέλο στις δυνατότητες του group, οι οποίες βέβαια δεν εκπλήσσουν ύστερα από τέτοια πολυετή σταδιοδρομία. Δε σχολιάζω άλλο. Καλώ και τους μη-metal ακροατές ή συντάκτες του Avopolis να το ακούσουν και να κάνουν εκείνοι σχόλια."

"...αλλά ακόμα και αν τρελλάνει μερικούς αυτό που θα γράψω, το Brave New World είναι μακράν πιο πλήρες ώς σύνολο από τη πλειοψηφία των προηγούμενων δίσκων. Τονίζω το "ως σύνολο"..."

Metal album της χρονιάς (για όσους κατανοούν τα χαρακτηριστικα αυτής της μουσικής):
NEVERMORE "Dead heart in a dead world'

"Το συγκρότημα είναι σε θέση να προσφέρει πλέον δίσκους υψηλής ποιότητας, πράγμα όχι τυχαίο από τη στιγμή που ο ηγέτης και τραγουδιστής Warrel Dane μετράει πολλά χρόνια στο χώρο..."

"...είναι εμφανές πως το σχήμα παίζει μια μουσική που δικαιολογεί την ημερομηνία 2000 που αναγράφεται πάνω της, αλλά ταυτόχρονα βασίζεται στις ρίζες του πραγματικού metal, και δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με τα υβρίδια που βλέπουμε να εμφανίζονται σήμερα."

"...με δίσκους σαν αυτόν ίσως ξαναζήσουμε γεγονότα του παλιού καλού καιρού. Nevermore headliners, Monsters of Rock 2004…Το φαντάζεστε; Μάλλον το ονειρεύστε..."

Απογοήτευση της χρονιάς:

HALFORD "Ressurection"

"...κατά τα άλλα highlight του δίσκου, στο ντουέτο Halford-Dickinson "The one you love and hate". {...} Απαράδεκτη σύνθεση (4λεπτο ροκάκι, αντι για 9λεπτο έπος), ξενδιάντροπη παραγωγή που σε κάνει να αναρωτίεσαι πότε τραγουδάει ποιός..."

"...υπάρχει "το χειρότερο τραγούδι για το 2000 μέχρι στιγμής" (Avopolis metal awards), σύνθεση του μεγάλου Bob Halligan Jr. (ποιός έγραψε το "Some heads are gonna roll" άραγε;). "Twist"…έτσι ονομάζεται το επίτευγμα του Bob, και μπορείτε ελεύθερα να κόψετε τις φλέβες σας αφού το ακούσετε."

"Μια πικρία αφήνει ο Halford και η παρέα του (αλλά και ο Roy Z) στον ακροατή ο χαρακτηρισμός "αρπαχτή" ταιριάζει καλύτερα από όλους. Δεν έχω να γράψω τίποτα άλλο...Δε μπορώ να πιστέψω ότι ο Rob Halford έβαλε τη σφραγίδα του σε αυτή τη μετριότητα."

Πατάτα της χρονιάς:

SOULFLY "Primitive"

"Nu metal λοιπόν και χονδρικά ξέρετε τι να περιμένετε: απλοικούς ρυθμούς στα drums, ή μάλλον ρυθμούς που παραπέμπουν μέχρι και σε hip-hop, σαφής έλλειψη μελωδίας και τελικά ένα σύνολο που ζωντανά προκαλεί τα πιτσιρίκια που συνήθως παρεβρίσκονται να χοροπηδάνε πάνω-κάτω χωρίς να παρατηρούν πότε τελειώνει το ένα τραγούδι και πότε το άλλο."

"..."In memory of.." και είναι σίγουρα ότι χειρότερο έχει ακουστεί από τα ηχέια του στερεοφωνικού μου. Αυτό το έκτρωμα δεν είναι καν rap metal, αυτό είναι rap..."

"Η "Βραζιλιάνικη ατμόσφαιρα" επιτυγχάνεται με drum programming ή μήπως με τα κατσαρολικά της κυρίας Cavalera;"

Comeback της χρονιάς:

DESTRUCTION "All hell brakes loose"

"...γεγονός είναι ότι η κυκλοφορία δεν είναι επίκαιρη καθ'ότι το thrash ως κίνημα είναι νεκρό και το ερώτημα είναι αν αξίζει κανείς να ασχοληθεί με τέτοιες κυκλοφορίες μουσιακού περιεχομένου. Και η απάντηση είναι ναι, και στη συγκεκριμένη περίπτωση δέκα φορές ναι. Διότι πρόκειται για δουλείες από ανθρώπους που ξέρουν και πάνω απ'όλα αγαπούν αυτό που κάνουν και δεν πρέπει να πέφτουν οι προσπάθειές τους στο κενό."

Συναυλία της χρονιάς (επί ελληνικού εδάφους):

Rockwave 15/7/2000

IN FLAMES

"Το συγκρότημα πάντως ήταν πολύ δεμένο, ενώ η μουσική τους παντρεύει τα άγρια φωνητικά με μελωδικές γραμμές δίνοντας άψοφο αποτέλεσμα και δεν έλειψαν και οι συναυλιακές στιγμές με πολύ head-banging. Πολύ καλά κύριοι...."

DREAM THEATER

"Δεν έχει ούτε head-banging, ούτε moshing, όλοι κάθονται με ανοιχτό το στόμα (είτε από έκπληξη, είτε επειδή τραγουδούσαν) και απολαμβάνουν."

"Αποκορύφωμα ήταν το "Pull me under" στο οποίο επικράτησε πανζουρλισμός. Στο πρώτο λεπτό ιδιαίτερα, με το αρχικό riff η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο, και στο refrain όλοι κατάλαβαν τι εστί heavy metal, με progressive στοιχεία."

"...έπαιξαν το "The Trooper" προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού. Αυτές οι στιγμές είναι πραγματικά συγκινητικές και δίχνουν ότι το metal είναι κάτι παραπάνω από μουσική."

Συναυλία της χρονιάς (επί αγγλικού εδάφους):

QUEENSRYCHE London Brixton 6/2/2000

"Μουσικά, το συγκρότημα δύσκολα βρίσκει αντίπαλο. Όπως αποδείχθηκε, το ίδιο συμβαίνει σε ότι αφορά τις ζωντανές, εκτελεστικές τους ικανότητες. Ο ήχος ήταν κρυστάλλινος, επιτρέποντας στον Tate, σε κομμάτια όπως 'Eyes of a stranger', 'I don't believe in love', 'The right side of my mind' και 'Εmpire' να μας αφήσει με ανοιχτό το στόμα."

"Η συναυλία έφτασε στο απόγειό της στο δεκάλεπτο 'Τhe Needle Lies'/ 'Eyes of a Stranger', και αφού εκτονώθηκε η κατάσταση ( συγκριτικά με τα Αγγλικά δεδομένα των 90's, μη φανταστείτε Metallica ή Iced Earth στην Ελλάδα - εμείς είμαστε μία κατηγορία μόνοι μας ) το 'Silent Lucidity' επανέφερε τις ισοροπίες."

Εμπειρία της χρονιάς:

AC/DC Wembley arena 4/12/2000

"Το βασικό συμπέρασμα από το show -όσο υπερβολικό και αν μοιάζει αυτό- είναι ότι όποιος δεν έχει δει ζωντανά τους AC/DC, ανεξαρτήτως μουσικών πεποιθήσεων, έχει ελλειπή εικόνα του τί εστί συναυλία γενικότερα."

"Αυτό δεν ήταν κιθάρα..αυτό ήταν αλλλουχία ηλεκτρικών εκκενώσεων."

"Προσωπικά δεν πίστευα αυτό που άκουγα και έβλεπα: τον Angus να παίζει τη εισαγωγή-τελεγραφόξυλο και το Arena να βουίζει από την ιαχή "thunder".

"…λιώσαμε στα πρώτα 3 δευτερόλεπτα του "Highway to hell", ενώ στο refrain ούρλιαζε όλο το Arena. Τα μάτια του αγάλματος κοκκίνιζαν, καπνοί έβγαιναν από το στόμα του, και από κάτω η δυάδα Young σκορπούσε το πανικό."

Γκρίνιες της χρονιάς:

Ακύρωση Demons&Wizards

"…την πληρώνουν οι φίλοι του metal, λόγω προκατάληψης και μόνο. Αν αντί για τους Demons&Wizards επρόκειτο να εμφανιστεί ο Ricky Martin ή οι R.E.M. δεν θα αναβαλλόταν τίποτα. Αν δε, έβγαινε ο Χριστόδουλος στη Πετρούπολη, όλοι θα τον περιμένανε με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά για όλα φταίνε οι ροκάδες και οι φωτιές στα εξώφυλλά, και στο τέλος κατατάσσουν τους metalheads στην ίδια κατηγορία με τους fans των Rage against the machine."

Ακύρωση Iron Maiden

"Δεν αμφισβητώ ότι η πτώση του Gers από τη σκηνή δεν του απέφερε σημαντικά τραύματα. Αμφισβητώ όμως ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επηρρεάσει μουσικά το σχήμα. Είναι γνωστό ότι οι τρεις κιθάρες είναι πλεονασμός. Επομένως;"

"Αλλά τη στιγμή που όλα τα κομμάτια μπορούν να εκτελεστούν από δύο κιθάρες, μένει ένα "γιατί" καρφωμένο στις σκέψεις όσων μετρούσαν τις ώρες για την Παρασκευή."

"Και μένουμε με τη πίκρα όταν διαβάζουμε τις δηλώσεις του Harris που λέει ότι λυπάται για όλους τους Βούλγαρους και Έλληνες."

"Up the irons και από τις 16/07 συνεχίζουμε τη περιοδεία"

Ας μην κλείσουμε με γκρίνιες όμως...

Ας ευχηθούμε:

- Να σταματήσουν τα καραγκιοζιλίκια οι Metallica.
- Να είναι καλό το "επερχόμενο" Iced Earth.
- Να είναι ακόμη καλύτερο το Judas Priest..
…αλλά και το Ozzy Ozbourne.
- Να παίξουν σοβαρά οι Paradise Lost.
- Να ανανεωθούν λίγο τα πρωτοκλασάτα σχήματα από νεότερα.
- Να ξεπεράσει τις προσδοκίες μας το "The three tremors" με τους Tate, Dickinson, Halford.
- Να (ξανα)περάσει ο Lemmy από Ελλάδα.
- ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ AC/DC ΚΑΙ QUEENSRYCHE ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
- Να μην ακυρωθούν άλλες εμφανίσεις.

- Να συνεχίσετε όλοι να ασχολείστε ενεργά με τη μουσική "μας".
- Και πάνω απ΄όλα να έχετε μια καλή, μεταλλική και δημιουργική χρονιά