Τουλάχιστο αφελής θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί όποιος αμφισβητεί την τεράστια προσφορά των Queensryche στο σκληρό ήχο. Γκρουπ επιδραστικό όσο λίγα, κατόρθωσε με κάθε κυκλοφορία του να κάνει τους οπαδούς της σκληρής μουσικής ανά τον κόσμο να ασχολούνται με αυτό, και πολλούς επίδοξους μουσικούς να αντιγράφουν, άλλοτε με λιγότερο και άλλοτε με περισσότερο εμφανή τρόπο, τα καταπληκτικά τραγούδια τους.

Το Avopolis, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τελευταίου CD του συγκροτήματος από το Seattle των Η.Π.Α. (με τον επίκαιτο τίτλο Q2k), δράττεται της ευκαιρίας να κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο, υπενθυμίζοντας στους παλιότερους αλλά και παρουσιάζοντας στους νεότερους την πορεία των 'Ryche από την αρχή της καριέρας τους ως σήμερα.....

The queen of the Reich is coming for you!

Βρισκόμαστε στο έτος 1983, όταν το πρώτο EP των Queensryche με τον περιεκτικότατο τίτλο "EP" βλέπει το φως της ημέρας. Τα πρόσωπα 5 νεαρών Αμερικανών φιγουράρουν στο οπισθόφυλλο του δίσκου και βλέπουν ένα όνειρο τους να γίνεται πραγματικότητα. Στην κορυφή της φωτογραφίας, κάνει την εμφάνισή του η εμβρυακή μορφή του tri-ryche, του συμβόλου που αργότερα απέκτησε την τελική του μορφή και έμελλε να τους χαρακτηρίζει σε όλη την δισκογραφική τους πορεία.

Eδώ περιέχεται το θρυλικό "Queen of the Reich", με το ρεφρέν - και όχι μόνο - κατά τη διάρκεια του οποίου ο ακροατής μένει άφωνος θαυμάζοντας τις ικανότητες ενός άγνωστου στον πολύ κόσμο τότε νέου, με όνομα Geoff Tate. Τα υπόλοιπα τρία τραγούδια αποτελούν και αυτά αποτέλεσμα της προσπάθειας του συγκροτήματος για καθαρό heavy metal, που τότε είχε ήδη αρχίσει να παίρνει τα πάνω του. Στις συνθέσεις όλων των κομματιών πρωταρχικό ρόλο έπεξε ο Chris DeGarmo, κιθαρίστας του συγκροτήματος.

Σημειώνεται ότι στην ελληνική έκδοση σε CD του EP, περιέχεται το "Prophecy", κομμάτι που ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του μεθεπόμενου album του συγκροτήματος, του "Rage for Order" για το οποίο θα μιλήσουμε εκτενέστερα στη συνέχεια...

Η σύνθεση του συγκροτήματος εδώ είναι : Geoff Tate- φωνή, Chris DeGarmo-κιθάρα, Michael Wilton-κιθάρα, Eddie Jackson-μπάσσο,Scott Rockenfield-τύμπανα.

Τραγούδια : "Queen of the Reich" - "Nightrider" - "Blinded" - "The lady wore black"

"We are the strong, the youth united, we are one, we are children of the light!"

Ο πρώτος επίσημος δίσκος του συγκροτήματος είχε τον τίτλο "Warning". Κυκλοφορεί το 1984 και αποτελείται από 9 τραγούδια-διαμάντια. Ο δυναμισμός και η ενέργεια που αποπνέει το κάθε κομμάτι δεν περιγράφονται με απλά λόγια. Ο Τate είναι απλά καταπληκτικός, αποδίδει με άριστο τρόπο τον κάθε στίχο που τραγουδάει, ενώ σε συνεργασία με τον συνθέτη-φαινόμενο DeGarmo γράφουν το πλέον κλασσικό "Take hold of the flame", κομμάτι χαραγμένο στην καρδιά κάθε οπαδού του συγκροτήματος.

Οι υπόλοιπες συνθέσεις είναι εξίσου τρομερές, αναβλύζουν ανάμικτα αλλά τόσο σαγηνευτικά συναισθήματα και δικαίως σήμερα χαρακτηρίζονται ύμνοι στο είδος τους.

Με τo "NM 156" κάποιοι "πιάνουν" την πειραματική διάθεση του συγκροτήματος που είχε αρχίσει να βγαίνει δειλά-δειλά στην επιφάνεια, ενώ το αποκορύφωμα είναι φυσικά το "Roads To Madness". Τραγούδι στο οποίο ο Tate εκτός από τις φωνητικές του ικανότητες επιδυκνύει και αυτές στη στιχουργική, αφήνοντας τον ακροατή με ανοιχτό το στόμα στο τέλος του τραγουδιού. Ήδη όλοι μιλούσαν για μία ανερχόμενη δύναμη... Η σύνθεση του συγκροτήματος παρέμεινε αναλλοίωτη.

Τραγούδια : "Warning" - "En force" - "Deliverance" - "No Sanctary" - "Deliverance" - "NM 156" - "Take hold of the flame" - "Before the storm" - "Child of fire" - "Roads to Madness"

"I will light the way for us to find order of a new kind....."

O δίσκος με τον καταπληκτικό τίτλο - και με το εξίσου καταπληκτικό εξώφυλλο - "Rage For Order" αποτέλεσε το επόμενο βήμα στην καριέρα του συγκροτήματος. Κυκλοφόρησε το 1986 και η ακρόασή του αποτελεί μία εμπειρία άνευ προηγουμένου. 11 τραγούδια συνθέτουν ένα δίσκο - σταθμό στην ιστορία του προοδευτικού -και όχι μόνο- metal. Μεταξύ αυτών περιέχεται και μία διασκευή - το "Gonna get close to you" της Dal Bello, διασκευή απλά καταπληκτική. Ειλικρινά απορώ με αυτούς που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο κομμάτι ως το χειρότερο του δίσκου...

Εν πάσει περιπτώσει, γεγονός είναι πως το κάθε τραγούδι κρύβει μέσα του μία απαράμιλλη ομορφιά. Οι κιθάρες, τα διάσπαρτα αλλά τόσο σοφά επιλεγμένα ειδικά εφέ και η παραμυθένια, ανεπανάληπτη ερμηνεία του Tate να καρφώνουν στον τοίχο τον ανυποψίαστο ακροατή που περίμενε μία συνέχεια ανάλογη του "Warning". H μελαγχολία των "Ι Dream in infra red","London","I will remember", ο δυναμισμός των "Surgical strike","Chemical Youth","Neue Regel", οι φουτουριστικές διαθέσεις του "Screaming in Digital" (που τόσο απροκάλυπτα αντέγραψαν οι συμπαθέστατοι κατά τα άλλα Stratovarius) συνθέτουν το τοπίο ενός δίσκου-ορόσημο που ποτέ μέχρι σήμερα δεν ξεπεράστηκε από κανέναν και ούτε πρόκειται - όσο βαρύ και αν ακούγεται αυτό. Απλά υποκλιθείτε ταπεινά στο μεγαλείο του και δεχτείτε απλόχερτα τα όσα θα σας προσφέρει - να είστε
σίγουροι ότι θα σας συντροφεύουν για μια ολόκληρη ζωή.

Τραγούδια : "Walk in the shadows" - "I dream in infra red" - "The whisper" - "Gonna get close to you" - "The killing words" - "Surgical strike" - "Neue Regel" - "Chemical youth (We are rebellion)" - "London" - "Screaming in Digital" - "I will remember"

RE-VO-LU-TION!

Το επόμενο βήμα των Ryche ήταν περισσότερο άμεσο απ΄ότι το "Rage for Order", σίγουρα όμως εξίσου εντυπωσιακό. Tιτλοφορείτo "Operation:Mindcrime" και εμφανίστηκε στα ράφια των δισκοπωλείων το 1988. Eίναι το πρώτο -και τελευταίο ως σήμερα- concept album του συγκροτήματος. Πραγματεύεται την ιστορία ενός ναρκομανή - για περισσότερα στοιχεία ανατρέξατε στις δεκάδες web-pages στο διαδίκτυο, όπου και περιέχεται μπόλικο υλικό για την εν λόγω ιστορία.

Ο δίσκος δίνει μία γροθιά στο πολιτικό σύστημα των Η.Π.Α. της εποχής εκείνης - ο στίχος "Educate the masses, we'll burn the white house down" τα λέει όλα. Και δεν είναι ο μοναδικός άλλωστε. Αν το "Rage for order" χαρακτηριζόταν από στίχους κοινώς "ψαγμένους", εδώ οι στίχοι, περιστρεφόμενοι γύρω από το κεντρικό θέμα του δίσκου, βάζουν εμμέσως πλην σαφώς το μαχαίρι στο κόκκαλο.

Φυσικά από μόνοι τους οι στίχοι δεν αρκούν. Ο Tate κάνει πάλι το θαύμα του. Όσοι φυσικά τον είχαν ακούσει στο "Warning" ή ακόμα περισσότερο στο "Rage for Order" δεν εκπλήσσονται, απλά χαμογελούν με ευχαρίστηση.

Το δίδυμο DeGarmo-Wilton "ζωγραφίζει" όπως λέμε στην καθομιλουμένη, συνθέτοντας τραγούδια επίσης κλασσικά (τελικά ποια δεν είναι κλασσικά;). Απλά αναφέρουμε τα "Speak", "Spreading the disease","The needle lies","I don't believe in love", "Breaking the silence" και το έπος "Suite Sister Mary",αδικώντας βέβαια κατάφορα όσα δεν αναφέρθηκαν.

Αξίζει πάντως να σταθούμε σε μία κυκλοφορία παράλληλη χρονικά με το "Operation:Mindcrime". Μιλάμε για το video "Livecrime", που περιέχει όλο το "Operation:Mindcrime" κομμάτι κομμάτι, με το ανάλογο show . Eιδικά στο "Suite sister mary" o θεατής με το ζόρι κρατάει τις φλέβες του στις θέσεις τους, στη θέα των Geoff Tate και Pamela Moore να πετάνε τις λέξεις ο ένας στον άλλο....

Τραγούδια: "I remember now" - "Anarchy-X" - "Revolution Calling" - "Operation:Mindcrime" - "Speak" - "Spreading the disease"-"The mission" - "Suite sister Mary" - "The needle lies" - "Electric requiem" - "Breaking the silence" - "I don't believe in love" - "Waiting for 22" - "My empty room" - "Eyes of a stranger"

Building Empires...

Ένας απλός τίτλος ("Empire") και ένα ακόμα πιο απλό εξώφυλλο (το γνωστό πλέον tri-ryce σε μαύρο φόντο) για ένα δίσκο που τελικά έγινε πλατινένιος και έφερε κοντά στους Ryche περισσότερο κόσμο από οποιαδήποτε άλλο album του συγκροτήματος. Ναι, το "Empire" είναι ο πιο εμπορικός Queensryche δίσκος. Ε και; Τα τραγούδια για άλλη μία φορά είναι πανέμορφα, σίγουρα όμως δεν μπορούν να φτάσουν αυτά των "Rage for Order" και "Operation:Mindcrime". Είναι γεγονός πάντως πως τραγούδια όπως το "Jet city woman" ή το "Silent lucidity" έκαναν πολλούς, άσχετους με το φαινόμενο Queensryche, να μιλάνε για αυτούς. Βέβαια το ΜΤV προσέφερε τα μέγιστα, αλλά με ένα τέτοιο κομμάτι σαν το "Silent lucidity" θα ήταν χαζομάρα να μην το κάνει. Γραμμένο και αυτό φυσικά από τον χαρισματικό Chris DeGarmo. 5 κομμάτια του δίσκου έγιναν singles , και αυτό λέει πολλά.

Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα "Best I can","Another rainy night","Empire","Hand on heart", "Anybody listening?" και τα δύο προαναφερθέντα.

Με το δίσκο αυτό, οι Ryche έκαναν άνοιγμα στο πλατύ κοινό, και δικαιολογημένα το "Empire" είναι η πιο φημισμένη δουλειά τους ως σήμερα, μαζί με το "Operation:mindcrime" (Mη με ρωτάτε γιατί όχι και το "Rage for order" - δεν ξέρω).

Τραγούδια: "Best I can" - "The thin line" - "Jet city woman" - "Della brown" - "Another rainy night( Without you)" - "Empire" - "Resistance" - "Silent lucidity" - "Hand on heart" - "One and only" - "Anybody listening?"

Visiting the promised land....

H επόμενη κυκλοφορία μετά το "Empire" ήταν το "Promised Land". Δίσκος σκοτεινός, σε πλήρη αντίθεση με το "Empire" , με μεγάλη όμως αξία και αυτός. O Chris DeGarmo συνθέτει και πάλι τραγούδια που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά, όπως το φανταστικό "Bridge". Βέβαια συμβάλλει και ο Tate, αλλά μάλλον θα έχετε βαρεθεί να το διαβάζετε αυτό. Εδώ κάνουν την εμφάνισή τους και πάλι κάποιοι πειραματισμοί όπως στο "I am I" ή στο "Disconnected". Πάντως τα τραγούδια που προσωπικά με συγκίνησαν αμέσως ήταν τα "Damaged", "Bridge", "Lady Jane", "One more time" και "Someone else?" - ειδικά αυτό το τελευταίο είναι φανταστικό - μην το στερήσετε από τον εαυτό σας.

Κάποιοι δυσαρεστήθηκαν με την μουσική διαδρομή που διάλεξε το συγκρότημα στο "Promised Land", οι πραγματικοι όμως φίλοι του το αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή.

Τραγούδια : "9.28am" - "I am I" - "Damaged" - "Bridge" - "Promised Land" - "Disconnected" - "Lady Jane" - "My global mind" - "One more time" - "Someone else?"

At a new frontier...

Κόσμο και κόσμο δίχασε το "Hear in the now frontier", το επόμενο βήμα στην καριέρα των 5 μουσικών από το Seattle. Δυστυχώς - ή ευτυχώς - δεν το έχω ακούσει, οπότε δεν μπορώ να έχω μία εμπεριστατωμένη γνώμη. Στα χέρια μου έχει πέσει μόνο το "Chasing blue sky", το οποίο εμφανίστηκε ως bonus track στην Ιαπωνική (φυσικά) έκδοση και προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ. Η κυκλοφορία αυτή πάντως είναι η τελευταία (μέχρι σήμερα - η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία) με την αρχική σύνθεση...

Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του "Hear..." ο κύριος συνθέτης, αυτή η μουσική μεγαλοφυία που ακούει στο όνομα Chris DeGarmo εγκαταλείπει το καράβι λόγω "μουσικών διαφορών".

Stepping in the new millenium....

Έπειτα από χίλια - μύρια και φήμες που ήθελαν το γκρουπ να διαλύεται, ήρθε πριν λίγους μήνες η κυκλοφορία του "Q2k". Για το δίσκο αυτό τα έχουμε πει ήδη. Η μπάντα απέκτησε ένα νέο μέλος στην θέση του αποχωρήσαντα Chris DeGarmo, τον Kelly Gray, που μαζί με τον Tate έπαιζε στους Myth, πριν τη γέννηση των Queensryche. Ο δίσκος έτυχε καλής αποδοχής από τους πιστούς οπαδούς του γκρουπ που βρήκαν μία όαση μετά την "έρημο" του "Hear in the now frontier" (τουλάχιστο, από όσους θεώρησαν ως έρημο το "Hear...").

Προσωπικά μου αρέσει πολύ, αλλά θέλω σε κάτι κείμενα σαν αυτό εδώ να είμαι περισσότερο αντικειμενικός κριτής παρά πορωμένος οπαδός. Για αυτό και θα πρότεινα πρωτίστως όλα τα υπόλοιπα μέχρι και το "Promised land".

Τραγούδια: "Falling Down" - "Sacred Ground" - "One life" - "When the rain comes..." - "How could I?" - "Beside you" - "Liquid sky" - "Breakdown" - "Burning man" - "Wot kinda man" - "The right side of my mind"

I will remember....

Είμαι 100% πεπεισμένος ότι ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω τα συναισθήματα που μου γεννά η ακρόαση κάθε άλμπουν των Queensryche. Είναι πραγματικά τόσο κρίμα που εδώ στην Ελλάδα δεν τυγχάνουν της αναγνώρισης που τους αξίζει - αν κάνω λάθος μην διστάσετε να με διορθώσετε. Ειλικρινά είναι κρίμα αν δεν έχετε ανακαλύψει ακόμα ένα συγκρότημα σαν αυτό, τη στιγμή μάλιστα που οι σημερινές κυκλοφορίες δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να πλησιάσουν τα δαιδαλώδη δημιουργήματα των Queensryche. Η μαγική φωνή του Tate, ο τρομερός συνδυασμός Wilton-DeGarmo, οι καταπληκτικές μελωδίες, τα ανάμικτα αλλά εντονότατα συναισθήματα είναι στοιχεία που κάνουν το συγκρότημα αυτό τόσο μοναδικό, και θα στοιχειώνουν τη σκέψη μας και την καρδιά μας μέχρι αυτή να πάψει να χτυπά.

Ι remember now...