Το να βγάλει ένα συγκρότημα έναν reunion δίσκο, μετά από διάλυση και χρόνια απραξίας δεν αποτελεί κάτι το ασυνήθιστο. Να βγάλει όμως έναν reunion δίσκο που να συγκαταλέγεται μέσα στους καλύτερους της δισκογραφίας τους και να έχει καπαρώσει και μια θέση στα καλύτερα albums της τρέχουσας χρονιάς, ναι είναι είδηση. Γι’ αυτό το λόγο το Avopolis Metal επικοινώνησε με τον Jeff Walker (φωνητικά, μπάσο) των πρωτοπόρων Carcass και με τη συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από το καταπληκτικό “Surgical Steel”…

Καλησπέρα Jeff. Καινούργιος δίσκος μετά από 17 χρόνια. Πως τα πάει μέχρις στιγμής και πως νιώθεις;

Υπάρχει πολύ καλή ανταπόκριση μέχρι στιγμής και είναι πολύ όμορφο που φτιάξαμε ένα καινούργιο άλμπουμ το οποίο φαίνεται πως ο κόσμος το διασκεδάζει όσο το διασκεδάσαμε κι εμείς. Είμαι περήφανος μάλιστα που κάναμε ένα δίσκο που δε θα απογοητεύσει τον κόσμο.

Το "Thrasher's Abattoir" ‘σκοτώνει’ και έχει μάλιστα τη μικρότερη διάρκεια που είχε κομμάτι σας από την εποχή του “Reek Of Putrefaction”. Επίσης σαν όνομα εμφανίστηκε πρώτη φορά σε ένα rehearsal tape του 1985, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο το κομμάτι του οποίου σώζεται μόνο η πρώτη μελωδία που ακούγεται στο intro “1985”. Είναι μια απόδοση φόρου στις ρίζες σας και ίσως μια δήλωση του στυλ «είμαστε εδώ»;

Ναι! Απόλυτα! Θα μπορούσαμε να πούμε πως το τραγούδι αναφέρεται στο «σφαγείο» της εποχής μετριότητας του συγκροτήματος που έχει πλέον παρέλθει. Τα riffs του καινούργιου κομματιού υπάρχουν αρκετό καιρό και μάλιστα από την εποχή του “Swansong”, γεγονός που αποτελεί κάτι παράδοξο…

Το intro “1985” μου θύμισε το “Hellion” των Judas Priest. Αν λάβουμε υπόψη και τον τίτλο του δίσκου, “Surgical Steel” εσείς, “British Steel” αυτοί. Απόδοση φόρου και στους Priest λοιπόν;

Ο τίτλος του δίσκου μεταξύ άλλων είναι ένας φόρος τιμής στους Judas Priest. Σχετικά με την εισαγωγή του δίσκου, το “1985”, υπάρχει οπωσδήποτε μια Judas Priest επιρροή πάνω σε αυτό. Βέβαια όταν ο Bill είχε γράψει και χρησιμοποιήσει τη μελωδία αυτή το 1985 ήταν εντελώς αλλιώς τα πράγματα, αλλά καμιά φορά στο τέλος εξελίσσονται και εντελώς διαφορετικά. Όταν δουλεύαμε πάνω στο δίσκο καταλάβαμε πως υπήρχαν παραλληλισμοί με το “Hellion”.

Στο “Surgical Steel” φαίνεται σα να κάνετε μια επανάληψη του τι κάνατε σε όλες σας τις δουλειές με έμφαση στα τελευταία 3 άλμπουμ και ιδιαίτερα στο “Heartwork”. Πως καταλήξατε σε αυτό το αποτέλεσμα;

Εντελώς τυχαία. Δεν προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα δίσκο που να έχει ένα συγκεκριμένο ύφος, αλλά προσπαθήσαμε να φτιάξουμε με δίσκο που να είναι δυνατότερος απ’ οποιονδήποτε άλλο προηγούμενο. Δεν διαλέξαμε να πάμε σε κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Απλώς τα πράγματα εξελίχθηκαν με τον τρόπο που εξελίχθηκαν. Παράδειγμα το “Τhrasher’s Abattoir” όπως σωστά ανέφερες πιο πριν, είναι το συντομότερο τραγούδι μας από την εποχή του “Reek Of Putrefaction”. Αυτό σαν στοιχείο είναι μια επιρροή από το πρώτο μας δίσκο, όπως και άλλα στοιχεία, αλλά δεν καθίσαμε κάτω για παράδειγμα και να ακούσουμε το παλιό μας υλικό και να προσανατολιστούμε βάσει αυτού. Απλά γράψαμε όπως μας βγήκε.

Ήταν καθόλου δύσκολο να δουλέψεις με τον Bill στο studio μετά από 17 χρόνια;

Όχι, όχι! Δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Υπήρξαν κάποιες διαφωνίες κατά τη σύνθεση, αλλά συνεννοούμασταν άψογα στο ποια ιδέα θα έπρεπε να κρατήσουμε και ποια όχι. Άλλωστε οι διαφωνίες είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο της διαδικασίας του να συνθέτεις μουσική. Δίνει άλλο ενδιαφέρον και δυναμική στη διαδικασία.

Υπήρχε καθόλου νοσταλγία όταν ξαναβρεθήκατε να συνθέτετε μουσική;

Ίσως κάποιες στιγμές να ήταν λίγο νοσταλγικές, μιας και είχαμε ξοδέψει αρκετές μέρες με τον Ken όπως τον παλιό καιρό ή μιας και είχαμε ξανά τον Colin στο studio, αλλά γενικότερα δεν είδαμε το καινούργιο άλμπουμ σαν ένα νοσταλγικό ταξίδι. Δεν επενδύσαμε στη νοσταλγία. Βέβαια καταφέραμε να αιχμαλωτίσουμε λίγη από τη μαγεία των παλιών ημερών, αλλά πιστεύω πως οφειλόταν στο ότι ήταν παρόντες οι ίδιοι άνθρωποι όπως και παλιά.

Το refrain του “The Granulating Dark Satanic Mills” πρόσεξα πως λέει “6-0-2-6-9-6-1”.  Επίσης και στους τίτλους άλλων κομματιών υπάρχουν αρκετοί αριθμοί. Κρύβεται κάτι πίσω από αυτούς;

Ήταν εντελώς τυχαίο. Είσαι το δεύτερο άτομο που μου το αναφέρει αυτό. Τι να σου πω! Ίσως είναι το μαθηματικό άλμπουμ των Carcass (γέλια).

Επιμένετε επιστημονικά πάντως… (γέλια);

Ναι! Σειρά είχαν τα μαθηματικά αυτή τη φορά (γέλια)!

Ένα από τα στοιχεία των Carcass που λατρεύω είναι η τέλεια σχεδόν ισορροπία μεταξύ grind ή πολύπλοκων riffs, groovy σημείων, μελωδικών leads, αλλά και αξιομνημόνευτων κιθαριστικών solo. Αυτό το χαρακτηριστικό το βλέπουμε και στο “Surgical Steel”. Είναι ένα από τα συστατικά που σας έκανε αγαπητούς σε πολύ κόσμο;
 
Δε ξέρω να σου απαντήσω με σιγουριά. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως όλοι μέσα στο συγκρότημα αγαπάμε τις δυναμικές. Μας αρέσει και η μελωδία αλλά και τα πιο ακραία στοιχεία και προσπαθούμε να κρατάμε μια ισορροπία. Αν είχαμε μόνο μελωδία στα κομμάτια μας θα ακούγονταν πολύ μαλακά. Το να παίζεις γρήγορα όλη την ώρα είναι και βαρετό, όπως και το να παίζεις συνεχώς αργά. Έτσι επικεντρωνόμαστε στις δυναμικές μέσα στα κομμάτια μας και περιλαμβάνουμε και πολλές από τις επιρροές μας.

Αν πάμε πίσω στο 2007 που ξεκινήσατε τις ζωντανές εμφανίσεις ξανά, λέγατε πως η πραγματοποίηση ενός νέου Carcass άλμπουμ δε συγκέντρωνε πολλές πιθανότητες. Πότε αποφασίσατε τελικά να μπείτε στη διαδικασία να συνθέσετε καινούργιο υλικό και ποιος είχε την ιδέα;

Ήταν περίπου το 2011 όταν ο Bill επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι σκεφτόταν επιτέλους με ενθουσιασμό την ιδέα να κάνουμε έναν καινούργιο δίσκο. Εγώ το ήθελα από την αρχή που μαζευτήκαμε όλοι για τις συναυλίες, αλλά ο Bill τότε δεν είχε δείξει ενδιαφέρον για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οπότε γι’ αυτό απαντούσα πάντα ότι πιθανότατα δε θα γίνει. Και προφανώς όπως καταλαβαίνεις, χωρίς τον Bill θα ήταν αδύνατο να συμβεί.

Οι Carcass είναι ένα θρυλικό συγκρότημα. Σας άγχωσαν καθόλου κατά τη δημιουργία του δίσκου οι υψηλές προσδοκίες που είχαν οι οπαδοί σας;

Εξαρχής, είχα αυτοπεποίθηση ότι το υλικό ήταν καλό. Μπορώ ακόμα να ξεχωρίζω ένα καλό riff από ένα κακό. Επίσης πιστεύω πολύ στην ικανότητα του Bill τόσο σαν κιθαρίστα, όσο και σαν συνθέτη. Αν είχαμε την παραμικρή υποψία πως με το καινούργιο υλικό θα απογοητεύαμε κόσμο, δε θα ηχογραφούμε το δίσκο. Τον κάναμε πρώτα για τους ίδιους τους εαυτούς μας και κατά δεύτερον για να δείξουμε στον κόσμο πως ακόμα είμαστε ικανοί να φτιάχνουμε εξαιρετικά άλμπουμ.

Πριν την επόμενή μου ερώτηση, θα ήθελα να σου ξεκαθαρίσω πως πραγματικά αγαπώ τη μουσική και τις μουσικές ικανότητες του Michael Amott. Πολύς κόσμος πιστεύει πως ο Michael ήταν ο καταλύτης στη στροφή που κάνατε στον ήχο σας στα “Necroticism…” και “Heartwork”. Αν κοιτάξουμε όμως τα credits σε αυτά τα δύο άλμπουμ θα δούμε πως τα περισσότερα κομμάτια ή μέρη είναι γραμμένα από τον Bill. Πιστεύεις πως αυτό που πιστεύει ο κόσμος είναι περισσότερο αποτέλεσμα του timing και πως με το “Surgical Steel”, στο οποίο δεν συμμετέχει ο Michael, αποκαθίσταται κατά κάποιον τρόπο μια αλήθεια για τον Bill;

Είσαι πολύ σωστός στο συμπέρασμά σου, πως ο Michael πήρε περισσότερα εύσημα για αυτά τα δύο άλμπουμ απ’ ότι έπρεπε, γιατί όπως επεσήμανες τα credits του στις συνθέσεις του “Necroticism…” είναι λιγότερα από αυτά του Bill. Η πραγματικότητα μάλιστα σχετικά με αυτό το δίσκο είναι πως η πλειοψηφία του υλικού του ήταν έτοιμη πριν έρθει στο group ο Michael. Τα ίδια λίγο πολύ ισχύουν και για τα credits του “Heartwork”, όπου πάλι τα περισσότερα κομμάτια, αν και δεν θυμάμαι ακριβώς ποια είναι ποιου, έχουν γραφτεί από τον Bill. Βέβαια κάθε άλλο παρά αμελητέα δεν είναι η συνεισφορά του Mike μιας και κάνει απίστευτα πράγματα και στα δύο άλμπουμ που συμμετείχε. Ωστόσο το όλο θέμα σχετίζεται καθαρά με το timing. Στο “Necroticism…” κάναμε μια συνειδητή στιλιστική αλλαγή στη μουσική μας σε σχέση με το “Symphonies of Sickness”, όπως και στο “Heartwork” όπου ακολουθήσαμε μια πιο διαφορετική κατεύθυνση. Είναι εύκολο λοιπόν για κάποιον που έχει ασχοληθεί επιφανειακά με το συγκρότημα να νομίζει πως αυτοί οι δίσκοι είναι έτσι όπως είναι, επειδή ο Michael «ανακατεύτηκε» με αυτούς, πράγμα που απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Πως καταλήξατε στους Dan Wilding για drummer και Ben Ash για δεύτερο κιθαρίστα στα live; Αν δεν κάνω λάθος είχατε μιλήσει και με τους Jesper Stromblad και Gary Holt για τη δεύτερη κιθάρα στα lives… 

Yeah! Είχαμε περιοδεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους Aborted, ο Dan Wilding ήταν ο drummer τους και μας είχε τραβήξει την προσοχή. Όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό με τον Bill, είχε ήδη αποφασίσει πως ήθελε πολύ να δουλέψει με τον Dan, έχοντας εντυπωσιαστεί από το παίξιμό του. Με τον Ben Ash ήρθαμε σε επαφή μέσω ενός κοινού φίλου. Είχαμε πλησιάσει τον Gary Holt πιο πριν, αλλά είχε αναλάβει τα χρέη κιθαρίστα στους Slayer. Εκεί κάπου αναθεωρήσαμε κάποια πράγματα, μιας και δεν ξέραμε αν ήταν αυτός ο σωστός δρόμος να ακολουθήσουμε. Θα ήμουν χαρούμενος να είχαμε ένα μεγάλο όνομα μέσα στο συγκρότημα και μια μεγάλη προσωπικότητα, αλλά αυτή δε θα πρέπει να υπερκαλύπτει τη θέση του. Ο Ben είναι ένας εξαιρετικός κιθαρίστας και είναι πολύ σημαντικό το ότι η μπάντα αυτή τη στιγμή είναι ενωμένη σα γροθιά. Κανενός ο ατομισμός δεν είναι σημαντικότερος από το συγκρότημα σα σύνολο.

Ο Ken είναι ένα μεγάλο και πολύ σημαντικό μέρος της ιστορίας των Carcass. Είμαι χαρούμενος που συμμετέχει στο δίσκο κάνοντας κάποια δεύτερα φωνητικά. Πως νιώθεις που το όνομά του φιγουράρει κοντά στα δικά σας στα credits όπως παλιά; Ήταν δύσκολο να μην είναι πίσω από το drumkit;

Αν ήταν δύσκολο για αυτό ή για εμάς;

Για όλους…

Όχι, δεν το πιστεύω. Ήταν ένα πολύ ευαίσθητο θέμα να του πούμε πως σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα καινούργιο δίσκο, αλλά προς έκπληξή μας ο Ken μας είπε πως απορούσε που δεν το είχαμε κάνει καιρό νωρίτερα. Του άρεσε η ιδέα και ασχολήθηκε και αυτός πραγματικά με το θέμα. Στο πρόσωπο του Dan Wilding βρήκαμε έναν πολύ καλό αντικαταστάτη του Ken, αλλά η σκιά του υπάρχει έντονη στο δίσκο. Υπάρχει μεγάλη επιρροή στα riffs και στο drumming, μιας και ο Dan έκαμε καταπληκτική δουλειά προσεγγίζοντας το στυλ του Ken, το φάντασμά του ήταν στους τίτλους των κομματιών και στους στίχους. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του Ken στο πνεύμα του δίσκου, αλλά υπάρχει και η φυσική του παρουσία μιας και όπως σωστά είπες έκανε μερικά δεύτερα φωνητικά. Είναι πολύ δυνατό συναίσθημα να είναι κοντά τα ονόματά μας στο χαρτί, αλλά ακόμα πιο δυνατό να έχουμε τον Ken να κάνει πράγματα μέσα στο δίσκο. Προσπαθήσαμε να τον εμπλέξουμε με τον οποιοδήποτε δυνατό τρόπο…

Αν και το “Surgical Steel” δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Να περιμένουμε κι άλλο δίσκο από τους Carcass;

Ίσως ναι. Αυτή τη στιγμή νιώθουμε εμπνευσμένοι, οπότε βλέπουμε τι μπορεί να συμβεί. Άλλωστε δεν κάνουμε και πολλά σχέδια για τα επόμενα χρόνια αυτή τη στιγμή…

Είναι πολύ νωρίς επίσης να σε ρωτήσω αν θα ξαναέρθετε από τα μέρη μας, ίσως για μια headline εμφάνιση αυτή τη φορά;

Παίζουμε οπουδήποτε μας φωνάξουν να παίξουμε. Αν μας φωνάξουν ξανά από την Ελλάδα, προφανώς και θα έρθουμε. Δεν υπάρχει κάτι γνωστό μέχρι στιγμής.
 
Λοιπόν, έφτασε η ώρα να κλείσουμε. Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ για την κουβέντα. Ήταν τιμή μου!

Ohh, σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και τη συζήτηση. Σου εύχομαι φίλε μου να περάσεις καλά το υπόλοιπο της μέρας εκεί στην Ελλάδα!