Χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια, 5 studio albums, κάμποσες demo και EP κυκλοφορίες και ένα πέρασμα από τον majestic black στον death και τέλος στον ευθύ και παλαιομοδίτικο black ήχο, για να μας κάνουν την τιμή, οι βετεράνοι πλέον, GEHENNA, να επισκεφθούν τη χώρα μας. Το AVOPOLIS METAL δεν χάνει ευκαιρία και επικοινωνεί με τον εκ Νορβηγίας ορμώμενο Dirge Rep (drums), μιλώντας για την επερχόμενη εισβολή επί ελληνικού εδάφους και όχι μόνο…

Χαιρετίσματα από την Ελλάδα Dirge Rep. Είμαι ο Θανάσης από το AVOPOLIS/METAL. Έχουμε πολύ καιρό να ακούσουμε νέα από το στρατόπεδο των GEHENNA. Που χαθήκατε τόσο καιρό; Θα ήθελα να μας ενημερώσεις εν τάχει για τα τελευταία νέα της μπάντας.

Ave and Hail the Greek scene! Υπήρξαν στο δρόμο μας διάφορα προσωπικά θέματα, αλλά και ζητήματα με τη μπάντα, ενώ κάποιοι από εμάς είχαν νέα μέλη στην οικογένειά τους, οπότε τα πράγματα πήγαν λίγο πίσω. Το νέο υλικό δεν συνέβαλε ιδιαίτερα στην καθυστέρηση αυτή, αλλά έχουμε υιοθετήσει έναν εκκεντρικά συνετό τρόπο συγγραφής, μιας δεν εγκρίνονται όλα τα riffs που γράφουμε, αν και πάντα είχαμε τη νοοτροπία, πως μόνο όταν είμαστε 100% ικανοποιημένοι με το υλικό, ηχογραφούμε. Πιστεύω πως και αυτός είναι ο κύριος λόγος που όλα τα albums των  GEHENNA είναι καλά. Επίσης κάποια από τα μέλη της μπάντας ήταν απασχολημένα και με άλλες μπάντες, ηχογραφώντας και περιοδεύοντας. Αυτή τη στιγμή έχουμε 50% του υλικού έτοιμο για το καινούργιο album και κάναμε μια συμφωνία με τη Razamataz για καινούργιο merchandise. Επίσης, για τους συλλέκτες, κυκλοφόρησαν οι πρώτοι μας δίσκοι σε ειδικές βινυλιακές εκδόσεις από την The Crypt (www.darksymphonies.com).

Μέχρι τον Δεκέμβρη θα δώσετε 4 shows, μέσα σε αυτά και τα δύο εδώ στην Ελλάδα. Υπάρχουν σχέδια για περισσότερες συναυλίες ή θα επικεντρωθείτε στο album;

Σκοπεύουμε να περιοδεύσουμε του χρόνου για την προώθηση του νέου album. Μέχρι τότε οι συναυλίες που θα δώσουμε θα είναι μεμονωμένες. Έχουμε το μισό album έτοιμο, έναν προσωρινό τίτλο και έχω γράψει επίσης το 60% των στίχων. Βασικά κοντεύει, αλλά το ποιοτικό black metal θέλει το χρόνο του και η έμπνευση φανερώνεται κατά τη θέλησή της…

Τον περασμένο Φεβρουάριο, στο Nacht der Drohenden Schatten IX φεστιβάλ, στη Γερμανία, παίξατε ένα καινούργιο, ορχηστρικό κομμάτι, το οποίο μπορώ να πω πως ήταν στο ύφος του τελευταίου σας δίσκου “WW”. Το ύφος αυτό είναι αντιπροσωπευτικό του επερχόμενου album; Θα ήθελες να μας δώσεις μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό;

Εκείνη τη στιγμή που παίξαμε το κομμάτι αυτό, δεν είχαμε καθόλου στίχους έτοιμους και γι’ αυτό ήταν και ορχηστρικό. Η αλήθεια είναι πως ακόμα πειραματιζόμαστε με αυτό το κομμάτι, αν και είμαστε ευχαριστημένοι σε γενικές γραμμές με αυτό. Όλο το καινούργιο υλικό είναι μια φυσική συνέχεια του “WW”, με μικρές διαφορές, κυρίως στη δομή των κομματιών και τον ήχο, τον οποίο και θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε. Όσον αφορά το studio, δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα που θα ηχογραφήσουμε, ενώ για το εξώφυλλο και το lay out, έχουμε κάποιες ιδέες που επεξεργαζόμαστε, αλλά είναι λίγο νωρίς για να σου πω κάτι παραπάνω.

Για περίπου 9 χρόνια ήσουν εκτός των GEHENNA και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, ήσουν μέλος των Enslaved. Παλαιότερα είχες δηλώσει πως λατρεύεις το black metal των ‘80s και των ‘90s. Αισθάνεσαι πιο άνετα πλέον πίσω στους GEHENNA, οι οποίοι έχουν επιστρέψει στις black ρίζες τους, μετά από τους death πειραματισμούς για παράδειγμα του “Murder”;

Λατρεύω τρελά το black metal των ‘90s ναι, και τα ‘80s είναι μέσα στη καρδιά μου! Κατά κάποιο τρόπο ισχύει αυτό που ρωτάς, αν και μου αρέσουν όλα τα albums των GEHENNA, τα οποία θεωρώ πως είναι αυθεντικά και τίμια. Η αλλαγή του drummer, μπορεί να αλλάξει μια μπάντα μερικές στο καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο, αν και στην ουσία δεν αλλάζουν πολλά, μιας και τα riffs παραμένουν. Απλά υπάρχει μια άλλη αίσθηση. Οι GEHENNA θα είναι GEHENNA ότι και να γίνει. Οι GEHENNA του 2011 ακούγονται πιο απειλητικοί από ποτέ. Η μπάντα, με την “εξόντωση” των πλήκτρων (σ.σ.: ναι, είπε annihilation…) στις προηγούμενες κυκλοφορίες της, ακούστηκε πιο δυνατή, με περισσότερη ανόθευτη και φυσικότερη κακία στη μουσική της. Είναι τιμή μου που βρίσκομαι και πάλι πίσω από τη θέση των drums. Πάντως το “Murder” που ανέφερες είναι ένας πολύ υποτιμημένος δίσκος. Απόλυτα θηριώδης…

Τι πιστεύεις πως κέρδισες σαν μουσικός από τους Enslaved και τον πιο progressive χαρακτήρα τους;

Ένιωθα αρκετά underground και ακραίος για να βρίσκομαι σε αυτή τη μπάντα. Έχουν ισορροπήσει τη μουσική τους και πηγαίνουν πολύ καλά. Πιστεύω πως και οι δύο πλευρές ωφεληθήκαμε από την αποχώρησή μου από τους Enslaved. Όσον αφορά εμένα και τη σατανική μου φύση, επέστρεψα εκεί όπου ανήκω (σ.σ.: καλά μας τα λες ψηλέ, αλλά δεν μου απάντησες σε αυτό που σε ρώτησα…).

Πολλές Νορβηγικές black metal μπάντες, μετράνε ήδη είκοσι χρόνια μουσικής παρουσίας. Πως πιστεύεις ότι έχει προοδεύσει η σκηνή από τις αρχές των ‘90s; Σου λείπουν καθόλου οι πρώτες μέρες;

Αν εξαιρέσεις κάποιες μπάντες που άλλαξαν τους μουσικούς και ηχητικούς τους προσανατολισμούς για εμπορικούς λόγους, δεν βλέπω κάποια μεγάλη αλλαγή από τότε. Μερικές μάλιστα παράτησαν το black metal, ενώ άλλες πάλι χάθηκαν εντελώς. Εάν πάλι έχεις ένα black metal riff και το περιτύλιγμα είναι rock ‘n’ roll, τότε ΔΕΝ παίζεις black metal (σ.σ.: για ποιον χτυπάει η καμπάνα Satyr;). Εγκλήματα όπως τότε, σποραδικά γίνονται ακόμα, με καμιά εκκλησία να καίγεται εδώ κι εκεί, ή καμιά δολοφονία ή αυτοκτονία. Αν ρωτήσεις εμένα, ακόμα το απολαμβάνω και δεν μου φαίνεται να έχει κυλήσει ο χρόνος (σ.σ.: !!!). Hail Satan!

Στα πρώτα του “βήματα” το black metal κατηγορήθηκε για πολλά πράγματα συμπεριλαμβανομένου πως ήταν βαρετό, μόνο θόρυβος και όχι μουσική ή ακόμα και για έλλειψη τεχνικής από την πλευρά των groups. Παρόλα αυτά, έχουμε δει πάμπολλες μπάντες να εξελίσσουν στον υπερθετικό βαθμό τον ήχο τους, όπως οι Enslaved, οι Thorns ή οι Dodheimsgard, να πειραματίζονται και μόνο βαρετές να μην είναι. Γιατί πιστεύεις ότι συνέβη αυτό;

Βασικά, έχω μια περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων περί black metal και στα πλαίσια αυτής μπορώ να μιλήσω. Black metal για μένα δεν είναι η υποστήριξη από εταιρίες ή να ποζάρεις τη φάτσα σου σε περιοδικά κιθάρας. Πολλοί κάνουν το λάθος και πιστεύουν πως το black metal έχει ΚΑΚΟ ήχο και ότι black metal είναι τόνοι reverb στις κιθάρες και echo στα φωνητικά. Αν πάρεις για παράδειγμα το “Transilvanian Hunger”, δεν έχει κακό ήχο, αλλά μια ΠΡΩΤΟΓΟΝΗ ΗΧΗΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ (σ.σ.: κάπου εδώ άρχισε να το παίρνει πατριωτικά). Κάποιος μπορεί να ακούσει καθαρά ΟΛΑ τα όργανα. Όλη η μαγεία είναι στις λεπτομέρειες και όχι στην τεχνική. Πιστεύω πως υπάρχει μια υπέροχη ισορροπία ανάμεσα στη μουσική και το συναίσθημα σε albums όπως το “De Mysteriis Dom Sathanas” ή το “Filosofem” των Burzum. Για να ολοκληρώσω και να τεκμηριώσω αυτά που σου λέω, προσπαθώντας να μην είμαι τόσο επιθετικός σε αυτό το θέμα, πιστεύω πως ο ήχος και μάλιστα ο οργανικός ήχος, είναι αυτός που παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στις προαναφερθέντες μπάντες, έτσι ώστε να μην ακούγονται “πλαστικές” και ψεύτικες. Το να “βρωμίζεις” λίγο τον ήχο, όπως στο “Envoy of Lucifer” των Nifelheim, κάνουν την μπάντα να ακούγεται περισσότερο ζωντανή και σκοτεινή. Επίσης υπάρχουν και καταπληκτικοί τεχνικοί καλλιτέχνες όπως οι Deathspell Omega και οι Abigor, οι οποίοι μάλιστα διατηρούν ένα μυστήριο στην μουσική και την τέχνη τους. Το να είσαι γνώστης του οργάνου που παίζεις, δε σημαίνει πως μπορείς να κάνεις και κάποιο “σουξέ” και ίσως καμιά φορά είναι πιο δύσκολο να έχεις έναν καλό ήχο, υπό μια πρωτόγονη οπτική, παρά από μια τεχνική. ΜΙΣΩ τα κάθε είδους solos…

Τι θα πρέπει να περιμένουμε από τους GEHENNA στα live που θα δώσετε στη χώρα μας και τι περιμένετε εσείς από το ελληνικό κοινό;

Αυτό που έχω να σου πω είναι πως όποιος δεν έρθει να μας δει, θα το μετανιώνει στο υπόλοιπο της μίζερης ζωής του…

Τελειώνοντας, θα ήθελα πολύ να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου και τη συνέντευξη. Κλείσε όπως εσύ επιθυμείς και να είσαι καλά!

Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και θα τα πούμε στη συναυλία. Χαιρετίσματα στον Jim Mutilator, τον Σάκη από τους Rotting Christ και στους ZEMIAL! Χαλάζι Pan! (σ.σ.: μη με ρωτήσετε τι εννοούσε με το τελευταίο…)