Η εξέλιξη της κουβέντας μας με τον Vincent Cavanagh ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένη. Από την στιγμή που επέλεξα να τους αναφέρω την κακή εντύπωση που έκανε σε πολλούς η studio επανεκτέλεση (ακουστικά και ορχηστρικά) τραγουδιών από τα πρώτα τους albums, γνώριζα καλά τι θα επακολουθούσε. Ευτυχώς δεν “εκτροχιαστήκαμε” και τουναντίον το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια συνέντευξη που αποτυπώνει το πώς σκέφτονται σήμερα οι ANATHEMA.

Οι ANATHEMA έρχονται ακόμα μια φορά στην Ελλάδα και έχω την εντύπωση ότι αυτή τη φορά είναι μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία. Είμαι σίγουρος ότι έχει πάρει το αυτί σου για την οικονομική κρίση και την άσχημη ψυχολογία που επικρατεί στην Ελλάδα. Θα σου πρότεινα να παίξετε 2-3 φορές κατά την διάρκεια του show σας το “Always Look On The Bright Side of Life”, έτσι ώστε όταν μετρηθούμε με τα live σας, να μην βγούμε λιγότεροι…

(Γέλια) Αυτό θα ήταν καταπληκτικό…ίσως σαν intro ή outro θα ταίριαζε υπέροχα. Ω, Θεέ μου…ναι, θα ήταν υπέροχο. (Γέλια) Ξέρεις κάτι; Καταλαβαίνουμε πως είναι να μην έχεις τίποτα απολύτως στην κατοχή σου, να μην έχεις χρήματα. Τα περάσαμε αυτά όταν ήμασταν παιδιά…και το καταλαβαίνουμε το κλίμα. Αλλά ξέρουμε και πόσο πολύ βοηθά η μουσική να ξεπερνάς το στρες και την πίεση που νιώθεις. Έστω για λίγη ώρα θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τους φίλους μας να ξεχαστούν. Ανυπομονώ να έρθουμε σε εσάς και να κάνουμε αυτό που κάνουμε κάθε φορά…

Το “We’re Here Because We’re Here” album σας έφερε επιτέλους την πολυπόθητη αναγνώριση από το βρετανικό κοινό. Στην αποδοχή αυτή συντέλεσε και το ενδιαφέρον του τύπου. Μάλιστα το Prog Rock Magazine ανακήρυξε το τελευταίο album σας ως την καλύτερη studio κυκλοφορία του 2010. Τι πυροδότησε όλη αυτή την στροφή του ενδιαφέροντος προς εσάς;

Η μουσική μας υποτίθεται…(το ξανασκέφτεται)…ίσως το ότι παίζουμε πολύ live. Παίξαμε αρκετά live στο Λονδίνο και σταδιακά ο κόσμος αυξανόταν. Ο βρετανικός τύπος παρατήρησε ότι παρότι είχαμε να κυκλοφορήσουμε album περίπου έξι χρόνια, ήμασταν καταπληκτικοί στα live. Πήραμε πολύ καλές κριτικές και έτσι παραμείναμε στο προσκήνιο. Το ενδιαφέρον υπήρχε και απλά έπρεπε να κυκλοφορήσουμε ένα καλό album. Αυτό έγινε, ευτυχώς, το "We're Here..." πήγε ψηλά στα charts και κάναμε ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Και πια ανυπομονούμε πιο πολύ από ποτέ να ολοκληρώσουμε το επόμενο album μας.

Η κριτική του site μας για το “Falling Deeper” album σας ήταν τόσο χαμηλή που στην αρχή νόμιζα ότι ο συντάκτης έκανε λάθος στον βαθμό. Αρχίζω να πιστεύω ότι οι die-hard fans των ANATHEMA που σας υποστηρίζουν από τις πρώτες μέρες της ύπαρξης σας, θα μαζεύονται στις πλατείες και θα καίνε μαζικά κόπιες του “Falling Deeper” λόγω των ορχηστρικών επανεκτελέσεων…

(Με διακόπτει) Αυτά είναι μαλακίες… είναι το πρώτο άσχημο πράγμα που ακούω για το “Falling Deeper”. Άκου φίλε, έχουμε λάβει reviews ακόμα και από την Αμερική, συγκεκριμένα από μια τοπική εφημερίδα στην Philadelphia και έλεγαν καλά λόγια για το album. Μας αρέσει πολύ ο ήχος που έχουν αυτά τα τραγούδια στην πρώτη τους εκδοχή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε άλλες ενορχηστρώσεις.

(Τον διακόπτω) Θα ήθελα να σου δηλώσω ότι, προσωπικά μιλώντας, εάν «πρέπει» να γίνουν διαφορετικές studio εκδόσεις σε κάποια τραγούδια, είναι προτιμότερο να το κάνετε εσείς αυτό.

Ξέρουμε πόσο σημαντική είναι αυτή η μουσική. Την θεωρώ σύγχρονη κλασσική μουσική σαν τα σύγχρονα soundtracks και μου θυμίζει σκοτεινές στιγμές ταινιών θρίλερ. Και αυτό είναι κάτι καλό. Είμαστε συνδεδεμένοι κατευθείαν με τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτή τη μουσική και πραγματικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου σε ποιους αρέσει και σε ποιους όχι. Δεν έχω δει μια άσχημη κριτική για αυτή την κυκλοφορία. Δεν μπορώ να καταλάβω καν γιατί με ρώτησες. Ποιος είναι ο λόγος που μου το ανέφερες όλο αυτό…;

Πριν λίγες μέρες διάβασα επίσης την κριτική του ελληνικού Metal Hammer, που επίσης ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με την δικιά μας κριτική. Και ξέρεις πολύ καλά ότι όπως το ελληνικό κοινό έτσι και ο ελληνικός τύπος όλα αυτά τα χρόνια σας έχει στηρίξει. Δύο στην σειρά κακές κριτικές για μια τόσο αγαπημένη μπάντα είναι κάτι που θεώρησα σημαντικό να σου αναφέρω.

Δεν με ενδιαφέρει…ο καθένας μπορεί να κάνει κριτική. Δε με νοιάζει…εγώ θεωρώ το “Falling Deeper” ένα φανταστικό album.

Μετά από 20 χρόνια ύπαρξης θεωρείστε από πολλούς ως μια progressive μπάντα. Πιο παλιά επιθυμούσατε διακαώς να σας αναφέρουν ως μια metal μπάντα. Πιστεύεις ότι όλος αυτός ο ντόρος για την κατηγοριοποίηση της μουσικής σας, σας έκανε καλό ή κακό;

Τίποτα από τα δύο. Δεν μας επηρέασαν καν όλα αυτά. Η μουσική η οποία γράφουμε είναι μια ενστικτώδης προσπάθεια και πηγάζει πολύ, πολύ μακριά από εκεί που ο περισσότερος κόσμος πιστεύει. Ίσως πιο μακριά και από τις ίδιες μας τις σκέψεις. Δεν είμαστε ένα group σαν τους AC/DC, που βέβαια είναι εκπληκτικοί. Αυτό που χαρακτηρίζει εμάς είναι ότι συνέχεια αλλάζουμε. Ποτέ δεν μείναμε στάσιμοι, σε κανένα απολύτως album μας δεν επαναληφθήκαμε. Και αυτό γίνεται διότι αλλάζουμε σαν άνθρωποι. Μεγαλώνουμε…ωριμάζουμε…είναι μια φυσική διαδικασία να μεταβάλλεται το μυαλό σου, να χτυπά διαφορετικά η καρδία σου. Έχουμε εμπειρίες από την ζωή μας, που επηρεάζουν το πώς δημιουργούμε μουσική. Είναι σαν να προστίθενται χρώματα στην παλέτα σου. Και όταν είσαι δημιουργικός από την φύση σου, το να δημιουργείς είναι σαν να αναπνέεις. Το κάνεις για να ζήσεις.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Φυσιολογικό όμως είναι και να γυρνάς πίσω στις ρίζες σου.

(Ενοχλημένος) Πιστεύεις ειλικρινά ότι αυτό είναι φυσιολογικό;

Πολλές μπάντες το έπραξαν διότι λόγω της νεότητας τους και των περιορισμένων δυνατοτήτων τους δεν έκαναν τα πράγματα όσο καλύτερα μπορούσαν. Κάποιοι άλλοι το έκαναν γιατί απλά ήθελαν να ξαναθυμηθούν τα παλιά.

Εμείς κάναμε μουσική όσο καλά μπορούσαμε για εκείνη την εποχή και είμαστε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα. Μας αρέσει πολύ το πρώτο μας album και συνεχίζουμε να αγαπάμε ό,τι συνθέσαμε στην αρχή της καριέρας μας. Βοηθήσαμε στο να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο είδος μουσικής και απλά το αφήσαμε πίσω μας. Ποιος ο λόγος να το ξανακάνουμε; Για ποιον λόγο να θες να είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν 20 χρόνια; Θα το ήθελες εσύ για τον εαυτό σου;

Όχι, ακριβώς. Ποτέ δεν μπορείς να είσαι άλλωστε ο ίδιος άνθρωπος.

Αυτό που προσπαθώ να σου εξηγήσω είναι ότι σκεφτόμαστε και κινούμαστε μόνο μπροστά. Είμαστε ένα μικρό σύνολο ανθρώπων με εξελικτική σκέψη. Αγαπάμε ότι έχουμε κάνει στο παρελθόν και απλά προχωράμε μπροστά.

Vincent, δεν διαφωνούμε στην ουσία. Ένας μουσικός, ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι ελεύθερος. Είτε εάν επιλέξει να επιστρέψει πίσω και να δανειστεί ήχους, είτε εάν αλλάξει δραματικά το στυλ μουσικής που παίζει είναι μια απόλυτα θεμιτή απόφαση, που είναι ελεύθερος να κάνει.

Μα, δεν είναι θέμα επιλογής. Δεν επιλέγουμε να παίζουμε μουσική. Γράφουμε μουσική επειδή εάν δεν το κάνουμε δεν θα μπορούμε να κοιμηθούμε τα βράδια,. Ό,τι βγαίνει από μέσα μας, απλά βγαίνει και αυτό είναι, τέλος. Δεν το επιλέγουμε.

Ας περάσουμε σε κάτι άλλο. Συνεργαστήκατε ακόμα μια φορά με την Anneke. Υπάρχει στο μυαλό σας κάποιο πλάνο για μελλοντική συνεργασία στα πλαίσια των ΑΝΑΤΗΕΜΑ ή μέσα από κάποιο άλλο project;

Δεν υπάρχει καμία σκέψη για κάτι τέτοιο. Έχουμε μαζί μας την Lee, την αδερφή του John Douglas, η οποία είναι εξίσου ταλαντούχα. Σεβόμαστε απεριόριστα την Anneke και την φωνή της και την ευχαριστούμε για ό,τι έχει συνεισφέρει στην μουσική μας, αλλά η Lee είναι υπέροχη και είμαστε χαρούμενοι που συμμετέχει στους ANATHEMA.

Την προηγούμενη εβδομάδα έφτασε ένα digital promo στα χέρια μου, από ένα group ονόματι ALTERNATIVE 4. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάποιο tribute band, αλλά αποδείχτηκε ότι ο Duncan Patterson έχει νέο group. Έχεις ακούσει τίποτα από όλα αυτά;

Ναι, μάλιστα άκουσα και κάποια samples στην ιστοσελίδα τους. Είχε ενδιαφέρον η μουσική τους. Μου θύμισε αρκετά το “Alternative 4” album, είχε όλα εκείνα τα φοβηχτερά πλήκτρα και τους αργούς ρυθμούς και τα "μεγάλα" φωνητικά.

Πιστεύεις ότι ο Duncan ίσως θα έπρεπε να επιλέξει κάποιο άλλο όνομα;

Έχει το δικαίωμα να επιλέξει όποιο όνομα αυτός θέλει…

Πότε σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε το επόμενο album σας;

Έχουμε ηχογραφήσει περισσότερο από το μισό…και νομίζω ότι θα το ολοκληρώσουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς. Πιθανότατα θα κυκλοφορήσει στα μέσα Απρίλη και ανυπομονούμε για αυτή τη στιγμή…

Αυτή ήταν και η τελευταία μου ερώτηση. Σου ζητώ συγγνώμη εάν κάποιες ερωτήσεις μου ήταν επιθετικές απέναντι σου. Πιστεύω ότι κράτησα αποστάσεις τόσο από εσάς, όσο και από την δική μου ιδιότητα. Άλλωστε και εγώ είμαι ένας ακόμα οπαδός της μουσικής σας…

Κανένα πρόβλημα, φίλε. Έχω σταματήσει να διαβάζω πια κριτικές και έχω γίνει “αλεξίσφαιρος”. Όταν ολοκληρώνω ένα album, το ακούω και τότε ξέρω εάν μου αρέσει ή όχι. Δεν με ενδιαφέρει εάν θα αρέσει στους υπόλοιπους, δεν έχω σκοπό να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Αυτό, άλλωστε, δεν γίνεται ποτέ...

Θα τα πούμε την Παρασκευή στο live. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου.

Cheers!